Morgunblaðið - 08.04.1998, Blaðsíða 44

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 8. APRÍL 1998
MINNINGAR
HALLBJÖRG
TEITSDÓTTIR
+ Hallbjörg Teits-
dóttir fæddist í
Eyvindartungn í
Laugardal 18. mars
1933. Hún lést á
Sjúkrahúsi Akraness
hinn 30. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
Höllu, eins og hún
var ævinlega kölluð,
voru Sigríður Jóns-
dóttir frá Stíflisdal í
Þingvallasveit og
Teitur Eyjólfsson
frá Fífuhvammi við
Reykjavík. Hún var
yngst sjö systkina.
Eldri voru Ásbjörg (lést 1994), þá
kom Ásthildur, Jón, Eyjólfur
(lést 1993), Baldur (lést 1992) og
Ársæll. Halla stundaði venjulegt
skólanám að þeirra tima hætti,
var í Héraðsskólanum á Laugar-
vatni og Húsmæðraskóla Suður-
lands.
Hinn 29. ágúst 1951 giftist
Halla Helga Jónssyni, banka-
starfsmanni á Selfossi og síðar
útibússtjóra Landsbanka íslands
á Isafírði, Akranesi og Akureyri.
Foreldrar Helga voru Áslaug
myr Stephensen og Jón Pálsson dýra-
læknir á Selfossi.
Halla og Helgi eign-
uðust fjögur börn: 1)
Áslaugu (f. 1954),
bankastarfsmann á
Selfossi, gift Gunnari
Guðmundssyni um-
sjónarmanni íþrótta-
hússins á Selfossi og
eiga þau fjögur böm.
Þau heita Helgi
Rafn, Sverrir Om,
Halia Karen og Ása
Hlín. 2) Jón (f. 1959),
framleiðslustjóra hjá
HB hf. á Akranesi,
kvæntur Sigríði K.
Valdimarsdóttur viðskiptafræð-
ingi á Skattstofu Vesturlands og
eiga þau eina dóttur, Guðrúnu
Valdísi. 3) Sigríði (f. 1964), sem
býr á Ósi í Skilmannahreppi með
manni sínum Ólafi Þorsteinssyni
bónda og eiga þau þijú böm;
Helga Má, Valdísi Ýri og Þorstein
Má. 4) Helga Teit (f. 1972), nema
sem býr í Reykjavík með unnustu
sinni Guðrúnu Hildi Pétursdóttur
frá Grenivík.
títför Höllu fer fram frá Akra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé Iof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Mæt kona er fallin frá eftir stutt
en erfið veikindi.
Með fáum orðum vil ég senda
tengdamóður minni Hallbjörgu
•■^•Teitsdóttur hinstu kveðju og þakka
henni samfylgdina og vináttu um
árabil. Hallbjörg eða Halla eins og
hún var ávallt kölluð af frændfólki
og vinum, var nýorðin 65 ára gömul
er hún lést. Hún var yngst sjö
systkina. I Eyvindartungu, næsta
bæ við Laugarvatn, sleit Halla
barnsskónum. Eftir bamaskóla
stundaði hún nám í Héraðsskólan-
um á Laugarvatni. Nokkrum árum
síðar fór hún í Húsmæðraskóla
Suðurlands á Laugarvatni og lauk
prófi þaðan. Árið 1951 giftist hún
Helga Jónssyni bankastarfsmanni
frá Selfossi, einstaklega traustum
og góðum manni. Hjónaband þein-a
hefur verið afskaplega gott og far-
i»sælt, bömin fjögur og barnabörnin
nú orðin átta.
Á Selfossi bjuggu þau til ársins
1971. Síðan fluttist fjölskyldan til
Ólafsvíkur, Isafjarðar, Akraness og
Akureyrar. Árið 1972 varð Helgi
útibússtjóri hjá Landsbanka ís-
lands og kallaði það starf á þessa
flutninga milli landshluta.
Starfsvettvangur Höllu var heim-
ilið og var velferð fjölskyldunnar
henni fyrir mestu. Halla hafði mikil
og góð tengsl við börn sín, tengda-
böm og barnaböm og bar hag
þeirra fyrir brjósti. Það var ekld
bara að bömin hennar Höllu væm
vinir hennar, - heldur urður vinir
bama hennar einnig vinir Höllu.
* Halla var góðum gáfum gædd,
ákaflega dagfarsprúð og glæsileg
kona og var ein af þeim sem hafði
efni á að gefa án þess að ætlast til
endurgjalds.
Hvar sem þau hjónin hafa búið
hafa þau átt myndarheimili. Heim-
ilið þeirra var ekki bara glæsilegt
heldur var svo gott og notalegt að
heimsækja þau, - andinn á heimili
þeirra var svo góður. Þau hjónin
vom líka einstaklega samhent og
gestrisin.
Starfi Helga fylgdi oft og tíðum
-rf-öluverður erill og gestagangur og
hafa ekki aðeins vinir þeirra, held-
ur og margir starfsmenn Lands-
bankans notið gestrisni þeirra
hjóna. Fjölskyldur þeirra beggja
era samhentar, þannig að oft var
mannmargt hjá Höllu í mat og
kaffi. Halla var einstaklega mynd-
arleg og góð húsmóðir. Allur matur
^Jjjarð að veislumat í hennar höndum.
Það var ekki bara að maturinn
hennar væri svo bragðgóður heldur
var maturinn svo fallega fram bor-
inn að leitun er á öðru eins. Sama
er að segja um kaffibrauðið. Brauð-
in hennar Höllu, bollurnar,
smákökumar svo ekki sé minnst á
tertumar hennar. Allt var þetta svo
einstaklega gott og fallegt og ófáar
em uppskriftirnar og ráðlegging-
arnar sem hún Halla hefur gefið.
Þá var Halla einnig mikil hannyrða-
kona. Þessi myndarskapur hefur
verið henni í blóð borinn því mynd-
arskapur systranna í Eyvindar-
tungu, þeirra Ásu, Ástu og Höllu,
er orðlagður. Dætur Höllu, þær Ás-
laug og Sigi’íður, hafa einnig fengið
myndarskapinn í vöggugjöf.
Halla var glæsileg kona hvort
sem hún var heima í eldhúsi með
svuntuna eða uppáklædd að fara út
með Helga. Halla var bara svo „el-
egant“. Hún var ekki aðeins glæsi-
leg og til fyrirmyndar í klæðnaði,
heldur var hún einstaklega góð og
hjartahlý kona. Hógværð og æðm-
leysi vom henni í blóð borin og hún
var elskuð af öllum sem hana
þekktu. Alltaf var gott að hitta
hana og ætíð kom maður ríkari af
hennar fundi.
Halla og Helgi höfðu gaman af
því að ferðast og nutu þess að ferð-
ast bæði innanlands og til annarra
landa.
Eyvindartunga við Laugarvatn,
æskuheimili Höllu, skipaði alla tíð
stóran sess í hjarta hennar. Fyrir
um 30 ámm reistu þau hjónin sér
þar sumarhús, sem þau nefndu
Birkines. Þar hafa þau og fjölskyld-
an átt ófáar ánægjustundimar, eins
og úti á Laugarvatni við silungs-
veiðar eða fyrir framan arineldinn í
bústaðnum að loknum góðum máls-
verði, gjarnan með góðum gestum.
Sumarbústaðnum hafa þau haldið
mjög vel við og plantað töluverðu af
trjám í kringum hann, svo að þetta
er orðinn sælureitur fyrir fjölskyld-
una.
Um mitt ár 1996 lét Helgi af
störfum sem útibússtjóri Lands-
banka íslands á Akureyri og svæð-
isstjóri á Norðurlandi sökum ald-
urs. Þau hjónin höfðu þá fest kaup á
húsi við Kópavogsbraut 103 í Kópa-
vogi og fluttu þangað. Síðastliðið
haust ákváðu þau að minnka við sig
húsnæðið og festu kaup á húsi við
Bjarkargmnd 3 á Akranesi þar sem
þau hugðust geta átt áhyggjulaust
ævikvöld. En enginn veit sína ævi
fyrr en öll er og í febrúarbyrjun sl.
er þau ætluðu að fara til Kanaríeyja
og dvelja þar á stórafmælum sínum,
var Halla orðin veik og því var hætt
við ferðina. I ljós kom síðan að um
illvígan sjúkdóm var að ræða, sem
að síðustu bar hana ofurliði.
Að lokum vil ég kveðja elskulega
tengdamóður mína með þessum
bænarorðum;
Gráta skal bam
góðamóður,
hún er ímynd Guðs elsku.
En huggast skal Guðs bam
því á Wmni lifir
Guð þess góðu móður.
(M. Joch.)
Guð blessi minningu Hallbjargar
Teitsdóttur.
Sigríður K. Valdimarsdóttir.
Að morgni mánudagsins 30. mars
kvað við símhringing. Það var Helgi
Jónsson er tjáði mér að konan sín
Halla hefði dáið þá um nóttina. Þótt
hún hafi verið skírð Hallbjörg var
hún af öllum ávallt kölluð Halla,
naumast þekkt undir öðm nafni.
Þótt vitað væri að dauðinn væri
yfirvofandi var þó eins og það kæmi
á óvart, - svona fljótt. Fyrir rösku
ári hafði Helgi öðlast rétt til að
hætta störfum sem bankastjóri, fyr-
ir aldurssakir. Það var ætlun þeirra
hjóna að lifa lífinu fyrir sig og fjöl-
skyldu sína. Þau höfðu m.a. ráðgert
að fara í sólarlandaferð í febrúar, en
þá kom í ljós hinn miskunnarlausi
sjúkdómur, krabbameinið, er réð
endanlegum úrslitum.
Nú þegar skiljast leiðir um sinn,
langar mig til að minnast Höllu
Teitsdóttur, mágkonu minnar, frá
Eyvindartungu í Laugardal með
nokkrum orðum og þakka henni
fyrir frábæra kynningu í marga
áratugi, er aldrei bar skugga á.
Halla var yngst sjö systkina
sinna í Eyvindartungu. Hún naut
sennilega þess vegna enn meiri um-
hyggju foreldra sinna og systkina.
Þessi fjölskylda var samhent að
vinna við bústörfin. Á því var full
þörf þar sem Teitur vann oft utan
heimilisins til að afla tekna og lagð-
ist því meiri vinna á Sigríði og
börnin.
Snemma kom í ljós að Halla var
smekkvís bæði í klæðaburði og öllu
er laut að heimilishaldi. Hún lauk
venjulegu skyldunámi, en fór auk
þess í Húsmæðraskóla Suðurlands
og lauk þar námi er kom henni að
góðum notum síðar.
Halla þótti glæsileg kona, björt
yfirlitum, bar sig vel, þó hlédræg.
Eftir henni var tekið hvar sem hún
var. Hún var gamansöm, átti gott
með að tjá sig og fólk laðaðist að
henni, ekki síst börn og minnimátt-
ar. Það var mál manna að hún hefði
alla hæfileika til að vera eiginkona
manns er gegndi ábyrgðarmikilli
stöðu, sem maður hennar hafði í
marga áratugi.
Halla og Helgi giftust hinn 29.
ágúst 1951. Hjónaband þeirra var
afar farsælt. Fyrst bjuggu þau í lít-
illi leiguíbúð á Selfossi, en Helgi
var þá starfsmaður í Landsbankan-
um þar. Mér er enn minnisstætt
hvað þessi Htla íbúð var gerð
smekkleg, þó við lítil efni þá. Síðar
byggðu þau gott einbýlishús á Sel-
fossi og vom í þvi þar tO þau flutt-
ust um eins árs skeið til Olafsvíkur
árið 1971, þar sem Helgi stjómaði
útgerðarfyrirtæki. Árið 1972 gerð-
ist Helgi útibússtjóri L.I. á Isafirði
og árið 1977 fluttu þau á Akranes
þar sem Helgi tók við Landsbanka-
útibúinu. Árið 1985 flytja þau loks á
Akureyri þar sem Helgi var útibús-
stjóri og svæðisstjóri Landsbank-
ans. Þar búa þau þangað til í ágúst
1996, er Helgi lætur af störfum.
Gestrisni og smekkvísi var áber-
andi hjá Höllu og Helga hvar sem
þau bjuggu. Það er fallegt í Laug-
ardalnum og útsýni frá Eyvindar-
tungu er frábært. Þaðan sést til
skólastaðarins á Laugarvatni og
austur um allan dalinn. Fjallshlíð-
amar skógi vaxnar, lygnar og
straumharðar ár með fossum er
renna í Laugarvatn. Eyvindar-
tunguhjónin, Sigríður og Teitur,
létu hvert bama sinna fá lóðir undir
sumarbústaði er jörðin var gerð að
ættaróðali, og síðar var enn bætt
við löndum til skógræktar eða ann-
arra nota.
Halla og Helgi byggðu sér glæsi-
legan sumarbústað við Laugarvatn
á svokölluðu Stóranefi. Þar dvöldu
þau oft er tími var til, svo og börn
þeirra.
Halla var frábær móðir. Hún
fylgdist einnig náið með börnum
sínum eftir að þau fóra að heiman.
Barnabörnum sínum var hún sem
vakandi móðir. Þau dvöldu oft hjá
henni og hún hjá þeim. Halla fylgd-
ist einnig með börnum systkina
sinna og ýmsum er minna máttu
sín. Hún var í eðli sínu afar gestris-
in og rausnarleg, tók vel á móti öll-
um, hverjir sem í hlut áttu.
Halla var okkur Ásu konu minni
afar kær, enda voru þær systur.
Þótt hún og Helgi ættu heima á
ýmsum stöðum á landinu, höfðu
systurnar mjög náið samband.
Flesta daga töluðu þær saman i
síma og ræddu um það sem þeim lá
á hjarta.
Oft komu þau hjónin í sumarbú-
staðinn sinn og þá ævinlega um leið
til okkar Ásu, - eða við til þeirra.
Þá var slegið á létta strengi. Börn
Höllu og Helga, þau Áslaug, Jón,
Sigríður og Helgi Teitur, urðu
strax einkavinir okkar Ásu. Eg
held að þau hafi erft allt það góða
frá foreldrum sínum og öðram ætt-
mönnum, og ekki síst hið blíða og
fagra viðmót frá Sigríði í Eyvindar-
tungu, tengdamóður minni, er allir
er hana þekktu virtu og dáðu.
Halla og Helgi höfðu eignast
glæsilega íbúð í Kópavogi. Síðast-
liðið haust seldu þau þá eign er
þótti of stór og keyptu hæfilega
stórt hús á Akranesi, - í nálægð við
tvö af börnum sínum. Halla var trú-
uð kona. Hún ræddi oft um líf eftir
dauðann. Hún vissi að hverju
stefndi og kvartaði ekki. Nú er dag-
inn farið að lengja, farfuglamir að
koma og gróður landsins að vakna
til h'fsins. Þennan árstíma er þú
þráðir, þá þurftir þú að kveðja.
Kæra vinir, Helgi Jónsson, börn,
tengdabörn og barnabörn: Eg og
fjölskylda mín sendum ykkur hug-
heilar samúðarkveðjur.
Eiríkur Eyvindsson.
Með nokkmm orðum langar mig
að minnast mágkonu minnar, Hall-
bjargar Teitsdóttur eða Höllu eins
og hún var alltaf kölluð. Ung að ár-
um kynntist hún Helga bróður mín-
um og á sama tíma kynntist ég
konu minni. Á höfuðdaginn, 29.
ágúst 1951, héldum við Helgi aust-
ur í Hraungerði til sr. Sigurðar
Pálssonar með konuefni okkar og
gifti hann okkur. Giftingin var um
margt öðm vísi en nú tíðkast, ekki
var neinn organisti og prestsfrúin,
Stefanía Gissurardóttir, söng sálm-
ana ein með sinni fógru rödd. Svo
héldum við bjartsýn út í lífíð.
Helgi og Halla byrjuðu búskap í
kjallaranum hjá foreldmm okkar.
Ekki löngu síðar byggðu þau sér
snoturt hús á Hlaðavöllum 10, þar
sem þau bjuggu í tæp 20 ár. Allan
þann tíma var nærri daglegur sam-
gangur milli heimila okkar.
Halla og Helgi eignuðust fjögur
börn, Áslaugu, Jón, Sigríði og
Helga Teit. Allt er þetta myndar-
legt fólk og hefur eignast maka og
bamabömin em orðin átta að tölu.
Eg á mjög margar góðar minningar
frá þessum tíma, en eftirminnileg-
ast er í huga mínum samheldni, vin-
átta og frændrækni sem ríkti okkar
á meðal.
Árið 1971 fluttust Halla og Helgi
alfarin frá Selfossi, fyrst til Ólafs-
víkur þar sem þau voru búsett í eitt
ár. Þar var Helgi forstjóri Hrað-
frystihúss Ólafsvíkur. Þaðan lá leið-
in til Isafjarðar þar sem Helgi var
útibússtjóri Landsbankans. Eftir
fimm ár á ísafirði lá leiðin til Akra-
ness þar sem þau vora í átta ár, og
loks til Akureyrar þar sem Helgi
var svæðisstjóri Landsbankans á
norðurlandi í ellefu ár. Við hjónin
heimsóttum þau Höllu og Helga á
alla þessa staði og nutum þar frá-
bærrar gestrisni þeirra. Ymsir erf-
iðleikar fylgja búferlaflutningum,
sem þau reyndu. Einkum er erfitt
fyrir börnin að þurfa að flytjast
milli skóla, missa félaga og vini, en
þetta hefur allt farið vel.
Við hjónin héldum til Kanaríeyja
25. febrúar sl. og til stóð að við yrð-
um þar samtímis þrír bræður
ásamt konum okkar. Skömmu áður
en við héldum af stað hættu þau
Halla og Helgi við ferðina vegna
veikinda Höllu, hún fór í rannsókn
og beið eftir niðurstöðu, er við
Svava héldum út. Mánudaginn 2.
mars hringdi ég í Áslaugu Helga-
dóttur og sagði hún mér að mamma
sín hefði greinst með krabbamein í
lifur og briskirtli, og að lækning
væri vonlaus. Þessar fréttir voru
svo hræðilegar að við vomm eins
og lömuð.
Lífshlaupi Höllu lauk 30. mars og
með klökkum huga kveðjum við
hana hinstu kveðju. Við Svava biðj-
um hinn hæsta höfuðsmið að færa
Helga og fjölskyldu hans innilegar
samúðarkveðjur og huggun í sorg
þeirra.
Páll Jónsson.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
þvi nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll bömin þín svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Gegnum Jesú helgast hjarta
í himininn upp ég líta má.
Guðs míns ástar birtu bjarta
bæði ég fæ að reyna og sjá.
Hryggðarmyrkrið sorgar svarta
sálu minni hverfur þá.
(Hallgr. Pét.)
Blessuð sé minning þín.
Barnabörn.
Elskuleg móðursystir mín, Hall-
björg Teitsdóttir, er látin eftir
stutta en stranga sjúkralegu. Halla,
eins og hún var alltaf kölluð, fædd-
ist í Eyvindartungu í Laugardal.
Hún var yngsta bam hjónanna Sig-
ríðar Jónsdóttur og Teits Eyjólfs-
sonar en þau eignuðust sjö böm.
Er hún fjórða úr þeim systkinahópi
sem kveður okkur á tæplega sex
ámm. Halla varð strax yndi og eft-
irlæti foreldra sinna og systkina,
ekki síst systra sem vom á ferm-
ingaraldri þegar hún fæddist. Ás-
björg, elsta systirin, og Halla vom
lengi í nágrenni hvor við aðra og
var mjög kært með þeim. Ásthild-
ur, móðir mín, var hins vegar bú-
sett í öðrum landshluta og var því
fjarri þeim. Naut hún því ekki jafn
mikilla samvista við systur sínar
eins og hún hefði kosið. Stopular
samverustundir urðu þvi enn meira
virði en ella.
Halla var glæsileg kona, glaðlynd
og gamansöm. Henni tókst að sjá
spaugilegar hliðar á hversdagsleg-
um atburðum og glæða þá lífi með
glettnislegri frásögn sinni. Ung að
ámm giftist hún Helga Jónssyni og
stofnuðu þau heimili á Selfossi. Þar
byggðu þau sér hús og áttu heimili í
tæp tuttugu ár. Vegna starfa Helga
sem útibússtjóra Landsbankans
var það hlutskipti fjölskyldunnar að
flytja oft á milli staða. Heimili
Höllu og Helga var á Selfossi, í
Olafsvík, á ísafirði, Akranesi, Akur-
eyri og síðast í Kópavogi þar til s.l.
haust að þau fluttust aftur á Akra-
nes. Má geta nærri að svo tíðir bú-
ferlaflutningar hafa reynt mjög á
húsmóðurina þegar stór fjölskylda
þurfti að aðlagast aðstæðum á nýj-
um stað og byggja upp heimilið í
nýju húsi. Aldrei heyrði ég Höllu
samt veigi-a sér við flutningum og
hvar sem þau settust að eignuðust
hjónin vini sem þau hafa haldið
tryggð við. Alltaf hefur verið jafn-
gott að koma á glæsilegt heimili
þeirra hjóna, bæði ákaflega gestris-
in og Halla einstök húsmóðir sem
alltaf gat töfrað fram kræsingar þá
er gesti bar að garði oft fyrirvara-
laust.
Halla var ákaflega barngóð og
börn löðuðust fljótt að henni. Oft
vora börn nágranna og vina á heim-
ilinu nánast eins og hluti af fjöl-
skyldunni. Halla var umhyggjusöm
eiginkona og móðir barna sinna,
tengdabarna og bamabarna og
mjög þakklát fyrir barnalán sitt.
Missir þeirra allra er mikill við
ótímabært fráfall hennar.
Halla unni mjög íslenskri náttúra