Morgunblaðið - 18.04.1998, Side 29

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 18. APRÍL 1998 29
ur hvernig það muni hljóma. Hér
skýtur hinum æfða skemmtikrafti
skyndilega upp í samræðunum og
nokkrir matargestir líta upp frá
diskum sínum með bros á vör.
Vinnan í Kaupmannahöfn fólst í
því að gera flæðirit fyrir blaðadreif-
ingarfyrirtæki. „Vinnan var ansi
lokuð, en á hina blaðsíðuna skrifaði
ég vísur og texta. Svo átti ég reglu-
lega að ganga fyrir framkvæmda-
stjórann og sýna honum flæðiritið.
Það var fljótlegt, hann bara rétt
gjóaði á það augunum og sagði svo
„fínt, fínt“. Kannski var hann líka
önnum kafinn við að skrifa söng-
texta..."
„Það verður eitthvað úr þér“
Fjölskyldulíf og vinna hafði ýtt
leikaradraumunum til hliðar, en
ekki áhuganum á áð gerast
skemmtikraftur, svo Eddie Skoller
hafði samband við eiganda veit-
ingahúss og skemmtistaðar í Tívolí
og fékk strax leyfi til áð spreyta
sig. Það var nokkuð taugaóstyrkm-
ungur maður sem mætti með gítar-
inn sinn, settist upp á sviðið í tóm-
um myrkum sal vorið 1968 og byi'j-
aði að syngja og spila þekktan slag-
ara. Eigandinn sat í myrkrinu, en
þjónn, sem gekk um beina úti á ver-
öndinni gekk í gegnum salinn. Eng-
inn viðbrögð voru, svo Skoller brá
fyrir sig eigin lagi og texta. Þjónn-
inn stoppaði með bjórglösin á
bakka og settist niður. „Það verð-
ur eitthvað úr þér,“ varð honum
að orði þegar laginu var lokið. Og
það reyndust orð að sönnu.
Eigandinn reyndist Skoller
síðan eins og besti faðir í
skemmtanabransanum, gætti
þess að hann kæmi ekki of
snemma fram, heldur æfði sig fram
á næsta vor að hann tók að koma
fram. Um sumarið sagði hann upp
vinnunni og hefur ekki haft fasta
vinnu síðan. Lögin hans komust á
vinsældalista og 1970 tróð hann í
fyrsta skipti upp með heilskvölds
skemmtun og sýndi sjálfum sér og
öðrum að þetta gat hann. Næstu
árin lá leiðin svo í leikhúsin, þegar
hann tók þátt í uppsetningu vin-
sælla söngleikja eins og Hársins,
Jesus Christ Superstar og Litlu
hi-yllingsbúðarinnar, en hvarf svo
aftur að einleiksuppákomunum,
sem hann er svo þekktur fyrir.
„Eg komst fljótlega að því að ég
var ánægðari einn á sviði en sem
leikari. Victor Borge og skemmtan-
ir hans hafa alltaf heillað mig. Þeg-
ar ég var tólf ára spurði pabbi mig
hvað ég vildi verða, þegar ég yrði
stór. „Eins og Victor Borge,“ svar-
aði ég umsvifalaust. „Og ég vil fara
til tungslins," sagði pabbi þá, því
honum fannst hugmynd mín víst út
í hött. Hún var það þó ekki alveg -
og maðurinn hefur líka komist til
tunglsinS."
Óvæntu uppákomurnar
þær sjaldgæfustu
Þjónninn býður upp á eftirrétt og
matseðillinn er rannsakaður. „Pæ“
eða öllu heldur „flan“ með ástríðuá-
vexti, ásamt ísfroðu og hind-
berjasósu verður ofan á. „Og það er
allt í lagi þótt þið eigið ekki hum-
ar,“ segir Skoller sposkur á svip við
þjóninn. „Eg er alveg sáttur við
ávextina í þessum rétti,“ og undir
það tekur þjónninn með bros á vör.
Eftirrétturinn reynist ekki standa
aðalréttinum að baki.
Staður-
bregðast við. í öðru lagi eru það
stýi'ðar hugdettur, sem hægt er að
framkalla með því að segja eða
gera eitthvað, sem maður veit að
framkallar ákveðin viðbrögð í saln-
um og getur þá brugðist við. Og svo
eru það ósviknar uppákomur, sem
maður gat alls ekki séð fyrir. Þær
ósviknu eru sjaldgæfastar."
Það var einmitt uppákoma af síð-
astnefnda taginu, sem kom eitt sinn
fyrir á samkomu í Gamla bíói. Eftir
nokkrar skemmtanir, sem höfðu
gengið vel var komið að síðasta
kvöldinu og í þriðja aukalaginu ætl-
aði Skoller að koma á óvart með því
að syngja „Ut um græna grundu" _á
íslensku, en hann ætlaði líka að
koma á óvart með því að koma inn
hægra megin á sviðinu eftir að hafa
gengið út vinstra meginn, svo hann
þeysti niður tröppurnar bak-
sviðs og
EiGINLEGA

er...
inn uppfyllir ýtrustu væntingar.
En hvernig verða skemmtilegir
textar Skollers til? Ekki á neinn
kerfísbundinn hátt, segir hann.
„Hugmyndirnar kvikna af að horfa
á fólk, lesa blöðin, horfa á sjónvarp-
ið, hlusta á útvarp, ferðast. Mér
finnst gaman að hitta fólk og herma
eftir.“
A sviði eru allar uppátektir
Eddie Skollers eins og eitthvað sem
honum dettur í hug einmitt þá
stundina, eða þannig lítur það út.
„Eg er feginn að heyra þetta.
Ahorfandinn á helsta að hafa á til-
finningunni að allt, sem líti þannig
út sé sprottið upp á stundinni, en
sannleikurinn er sá að á sviði koma
fyrir þrjú stig „hugdetta". Það eru
skilyrtar hugdettur, sem spretta
upp af einhverju, sem gerist í saln-
um, einhverju sem maður veit að
gerist oft og hefur því oft þurft að
0g Iífs8-laðan
æddi bak við senuna. „Það vildi
þó ekki betur til en að þar var helj-
ar mikill, lágur bjálki, en því miður
hafði miðinn um að maður ætti að
passa sig dottið af, svo ég æddi
beint á bjálkann. Ég missti gítarinn
og sá stjörnur, en eins og hermaður
í stríði voru það mín fyrstu við-
brögð að grípa gítarinn og hlaupa
inn á svið, þar sem ég stundi upp að
ég hefði víst rekið hausinn í og ætl-
aði að syngja lag á íslensku. Fólk
tók þetta sem grínugt orsakasam-
hengi og veltist um af hlátri. Ég
byrjaði að syngja og fann hvernig
svitinn lak niður ennið, svo ég greip
vasaklútinn og þurrkaði mér, en sá
þá að það blæddi, svo vasaklúturinn
leit út eins og danski fáninn þegar
ég brá honum á loft. Margir í saln-
um voru með danska fánann og
veifuðu á móti, héldu auðvitað að
þetta væri bara tómatsósa. Undir
svona kringumstæðum þýðir ekk-
ert að ætla sér að skýra út hvað sé
um að vera, en á eftir fór ég upp á
slysavarðstofu og það voru saumuð
þrjú spor til að loka skurðinum."
Skoller segist ekki þjást af sviðs-
skrekk, heldur hlakld hann til að
koma fram, enda þurfi það helst að
vera þannig. Hann kemur fram
með nýja dagskrá öðru hverju og
ferðast þá um með hana, en þess á
milli gerir hann mikið af að koma
fram á einkasamkomum. „Það er
eiginlega erfiðast að vera beðinn
um að koma aftur fram hjá hópi,
þar sem ég hef þegar verið og þótt
takast vel. Það er erfitt að þurfa að
slá við eigin framkomu. Það væri
auðveldara að reyna að vera betri
en einhver annar.“ En staðreyndin
er sú að Skoller er eiginlega ein-
stakur í heimalandi sínu og þótt
víðar væri leitað. Hann á ein-
faldlega ekki marga sína líka.
Aldurinn færir ró
Það veitist skemmtikröftum
og öðrum sem lifa af því að
koma fram oft erfitt að eldast,
en Eddie Skoller hefur ekki
áhyggjur af aldrinum. Reynslan
hefur fært honum öryggi og ald-
urinn ró, en einkum sprettur
gleðin af fjórum dætrum, þremur
uppkomnum og svo tveggja ára
dóttur hans og Sissel Kyrkjebo.
Daglega lífið gengur sinn vana-
gang á heimili listamannanna. Þar
sem hjónin eru bæði mikið á ferð-
inni eru allar stundir notaðar heima
við. Eddie Skoller dyttar að húsinu,
spilar tennis og æfir sig.
„Ég er nokkurn veginn búinn að
ná því, sem hugurinn stendur til.
Núna nýt ég þess að fylgjast með
dætrum mínum, tek eftir þegar
blöðin springa út á vorin, gleðst yfir
framfórum Ingrid litlu og hve Sis-
sel stendur sig vel og að ég get
kannski á einhvern hátt búið í hag-
inn fyrir hana. Lífið snýst um líð-
andi stund og ég gleðst yfir hverj-
um nýjum degi. Maður hefur ekki
sinnu á því þegar maður er 25 ára.
Aldurinn færir mann ró. Mér finnst
ég vera lukkunnar pamfíll með
fjögur yndisleg börn, yndislegt hús
og eiginkonu sem ég met mikils. Ég
er laus við fjárhagsáhyggjur og
þarf ekki að taka að mér aðra vinnu
en þá sem vekur áhuga minn. Það
eru forréttindi að lifa á þennan
hátt.“ Máltíðin er á enda og orðið
þunnskipað í matsalnum. Þeirri
hugsun slær niður að eiginlega séu
það einnig forréttindi að hitta jafn
yfirlætislausan og lífsglaðan mann
og Eddie Skoller...
bregða fyrir. Það kemur til mín
vera (kona), leiðbeinandi að ég held
og spyr mig hvort ég vilji ekki
koma með henni upp á nýtt svið,
þetta væri liður í prófinu sem ég
ætti að taka. Við fórum fljúgandi,
svífandi upp í farartæki sem
hreyfðist, það var í laginu eins og
sívalningur og leið um himininn.
Þarna í þessu farartæki var margt
fólk en mér fannst það vera í sömu
erindagjörðum og ég. Sálin, vitund-
in hjá mér, var sú sama en líkaminn
var glær eða hvítur og ég held að
ég hafi ekki alltaf verið sýnileg öðr-
um því ég spurði fólkið hvort ég
væri sýnileg. „Já, við sjáum þig,“
var svarið hjá fólkinu „en þú ert að-
eins breytt í ytra formi". Síðan
vaknaði ég.
Ráðning
Draumurinn vitnar til sálfarar og
þroska. Skuggi draumsins er þarna
(mér fannst ég sjá móður minni
bregða fyrir) sem umsjónarmaður
draumferðarinnar og ferðin upp er
þín ferð á nýtt þroskaskeið í lífinu,
andlegt tímabil þar sem falast verð-
ur eftir hæfileikum þínum („ég
spurði fólkið hvort ég væri sýni-
leg“. „Já, við sjáum þig“) í þeim
uppbyggingu sem nú fer fram. Sí-
valningurinn sem þú ferð með kem-
ur aftur og aftur fyrir í draumum
manna þegar sálrænn þroski er
annars vegar, sagnir eru til um
hann frá fyrri öldum og fram á
þennan dag. í kveri Ingimundar
Sveinssonar, Fjórir draumar, frá
1918, fjallar fjórði draumurinn um
sívalning eða „dökkrauðan járn-
flein, þverhníptan fyrir báða enda
og alsettan körtum (kvistum), á aft-
ari endanum logaði ljós“ eins og
Ingimundur nefnir geimfarið sem
birtist í draumi hans og hann segir:
„Þennan draum ræð ég fyrir tutt-
ugustu öldinni, sem nú er. Kvistina
ræð ég fyrir vondu árunum og alls
konar erfiðleikum, höi-mungum og
styrjöldum. En ljósið ræð ég fyrir
síðasta ári aldarinnar, að það merki
að þá verði júbilgæðaár (gleði og
gæfa) og friður og rósemi meðal
manna og þjóða.“
%Þeir lesendur sem vilja fá drauma sína
bii'ta og ráðna sendi þá með fullu nafni,
fæðingardegi og ári ásamt heimilisfangi
og dulnefni til birtingar til:
Draumstafír
Morgunblaðið
Kringlunni 1
103 Reykjavfk.
T
PASKA
hjá okkur
í apríl
Gæddu þér á ljúffengu
lambakjöti um páskana.
Á veitingahúsum okkar
verður ferskt og ófrosið
lambakjöt í sérstöku
öndvegi dagana 7.-26.
apríl. Njóttu þess að
borða betra Iambakjöt í
hlýlegu umhverfi.
Borðapantanir

Argentína 55* 9555
Hótel Saga 552 9900
Lækjarbrekka 55« 443°
Óðlnsvé 552 5090
Perlan 562 0203
www.argentina.is
ÓÐINSVÉ
P E R L A N