Morgunblaðið - 05.06.1998, Blaðsíða 46

,46 FÖSTUDAGUR 5. JÚNÍ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GÍSLISKARPHÉÐINN
SIGURÐSSON
+ Gísli Skarphéö-
inn Sigurðsson
fæddist á Höfn 10.
febrúar 1970. Ilann
lést af slysförum
miðvikudaginn 27.
maí síðastliðinn. For-
eldrar hans eru Guð-
ný Valgerður Gunn-
arsdóttir, f. 24.10.
1935, og Sigurður
Sigurbergsson, f.
6.4.
Hornafirði.
* Gísla eru:
björg, f. 9.1. 1956,
Sigríður Gunnþóra,
f. 12.3. 1957, Hallur, f. 20.4. 1958,
Sigurlaug Jóna, f. 6.5. 1962, og
Hulda Steinunn, f. 19.11. 1967.
Gísli var í sambúð með Sædísi
Guðnýju Hilmarsdóttur, f. 28.8.
1975, og eiga þau soninn Hauk
Smára, f. 26.6. 1996.
Utför Gisla verður gerð frá
Hafnarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Það er ávallt þungbært að missa
ástvini, en þungbærast er að missa
vini í blóma lífsins, snögglega og
óviðbúið.
Þegar ég heyrði fyrst fréttir af
því að Gísli, mágur minn, hefði látist
í bílslysi var mér ákaflega brugðið,
en því miður verðum við að horfast í
augu við raunveruleikann hversu
þungbært sem það kann að reynast.
Eg kom fyrst að Stapa fyrir rúm-
um 16 árum. Mér var ákaflega vel
tekið, nýjum tengdasyni, og hafa fá-
ir farið varhluta af einstakri gest-
risni Stapafólksins. Þá man ég eftir
Gísla sem glaðlegum ungum pilti,
sem var augasteinn fjölskyldu sinn-
"'Air og hvers manns hugljúfí. Þá þeg-
ar var augljóst hversu lipur hann
var í ýmsum snúningum og hafði
hann vakandi auga og áhuga á öllu
sem við kom búskap. Það vakti at-
hygli mína hversu glöggur hann var
og þekkti hverja ein-
ustu kind með nafni.
Ég hef fylgst með
Gísla frá þessum tíma
og ávallt dáðst að því
hversu duglegur hann
hefur verið að aðstoða
við bústörfín á Stapa,
jafnvel þótt hann hafi
verið störfum hlaðinn á
öðrum vettvangi. Hann
var óþreytandi að
sinna viðhaldi á vélum,
þungavinnu hvers kon-
ar og ýmsum störfum á
annatímum í sveitum.
Gísli tókst ávallt með
jákvæðum huga á við þau verkefni
sem hann sinnti, glaðlegur og bros-
andi, sífellt í góðu skapi með gam-
anmál á vörum. Því leið fólki vel í
návist hans, börn hændust að hon-
um og hann eignaðist fjölmarga
vini.
Fullvíst má telja að stærsta stund
í lífi Gísla hafí verið þegar hann
eignaðist son með Sædísi, unnustu
sinni, fyrir tæpum tveimur árum.
Haukur Smári var sannkallaður
augasteinn Gísla og var unun að sjá
hversu náið samband þeirra feðga
var, allt frá fyrstu tíð. Gísli sinnti
fóðurhlutverkinu af mikilli ástúð og
fölskvalausri gleði.
Við verðum því miður að horfast í
augu við það að eiga ekki eftir að
njóta fleiri samvista við Gísla í
þessu jarðlífi. Blessuð sé minning
hans.
Guðni Olgeirsson.
Eftir genginn góða drenginn,
grípum við í dýpsta strenginn.
Skærast skarta,
skal þín bjarta
minning blíð í bamsins hjarta.
(G.G.)
Höggið var þungt, þegar fregnin
um andlát, vinar okkar, Gísla á
Stapa, barst okkur.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
SÆMUNDUR BREIÐFJÖRÐ HELGASON
vélstjóri,
Hrafnistu Hafnarfirði
áður til heimilis að Álfaskeiði 49,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 3. júní
síðastliðinn.
Ragnhildur Þorgeirsdóttir,
Þorgeir Sæmundsson, Margrét S. Guðmundsdóttir,
Helgi S. Sæmundsson, Guðbjörg Harðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
GUÐJÓN SIGURÐSSON
múrarameistari,
Reykjahlfð 12,
Reykjavík,
andaðist í Sjúkrahúsi Reykjavíkur þriðjuda-
ginn 26. maí sl. Bálför hefur farið fram í
kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð.
Börn hins látna
og fjölskyldur þeirra.
+
Elskuleg móðir mín, dóttir okkar og systir,
HRAFNHILDUR BRYNJA FLOSADÓTTIR,
lést af slysförum 1. júní sl.
Axel Óli Alfreðsson,
Rannveig Höskuldsdóttir,
Flosi Jónsson,
Aðalsteinn Flosason,
Guðlaug Flosadóttir.
Margar spurningar urðu til í hug-
um okkar. Hvers vegna hann? Af
hverju ungur maður í blóma lífsins?
Af hverju þessi ljúflingur, sem
hvers manns vanda vildi leysa? Af
hverju faðir ungs yndislegs sonar?
Af hverju, af hverju, af hverju?
Þannig gætum við spurt endalaust.
Það hefur verið mikil gæfa okkar
hér í Hlíðartúni 27 að hafa átt að
yndislegum vinum fólkið á Stapa.
Þangað höfum við sótt, í gegnum
árin, gleði, vináttu, ómetanlegan
fróðleik, bæði til hugar og handa, og
ekki sízt mannleg samskipti, sem til
fyrirmyndar eru. Þar hefur fjöl-
skyldan öll lagst á eitt, foreldrar,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Þessa alls höfum við notið, öll
fjölskylda okkar, í ríkum mæli, og
ekki sízt yngsta dóttirin, sem varð
þeirrar gæfu aðnjótandi að dvelja
nokkur sumur á Stapa. Þar kynnt-
ist hún þeim hjónum, Sigga og
Völu, sem reyndust henni sannir
foreldrar, og ekki sízt börnum
þeirra, sem urðu henni að nokkru
leyti sem systkini, ekki sízt þau
yngri. Strengirnir hafa verið sterk-
ir til Stapa í gegnum árin og eru
enn. Þar hefur aldrei neinn skugga
borið á.
Hólmfríður og við öll syrgjum
Gísla okkar. Við biðjum hæsta höf-
uðsmiðinn að halda sinni almáttugu
verndarhendi yfir Hauki Smára,
Sædísi, foreldrum, systkinum og
öðrum vandamönnum. Við minn-
umst ykkar allra í bænum okkar.
Guð veri með ykkur.
Kveðjur frá,
Hlíðartúni 27.
Og skín ei ljúfast ævi þeirri yfir
sem ung á morgni lífsins staðar nemur
og eilíflega óháð því sem kemur
í æsku sinnar tignu fegurð lifir.
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu á gullnu aupabliki.
(Tómas Guðmundsson.)
Nú er hann horfinn frá okkur,
Gísli besti vinur okkar. Ég kynntist
Gísla fyrst þegar við vorum fermd-
ir. Eftir það urðum við vinir og
hélst sú vinátta alla tíð. Gísli var
alltaf hress og glaðlyndur. Það var
mikið áfall þegar við fréttum um
slysið. Gísli var ótrúlegur drengur,
alltaf tilbúinn að gera öllum greiða.
Þegar við sáum hann síðast óraði
okkur ekki fyrir því að þessi hressi
og glaðlyndi vinur ætti eftir að yfir-
gefa okkur svona fljótt. Með þessari
grein viljum við votta fjölskyldu
hans samúð okkar í sorginni. Við
óskum kærum vini okkar alls góðs á
ókunnum brautum.
Rafnkell og María.
Þessi góði og glaði drengur sem
alltaf var tilbúinn að hjálpa öllum
er nú horfinn frá okkur. Það er
ófyllt stórt skarð þegar hann Gísli
okkar er horfinn og minningin ein
eftir. Mikil sorg var þegar við frétt-
um að Gísli hefði lent í bílslysi og
dáið. Gísli var besti vinur sonar
okkar og kom oft inn á heimilið
okkar. Þá var mjög glatt á hjalla,
mikið hlegið og spjallað og gert að
gamni sínu. Það var ekki heyjað í
sveitinni öðruvísi en Gísli væri
fenginn til að hjálpa, og gerði hann
það með bros á vör. Ég held hann
hafi ekki kunnað að segja nei, hann
vildi allt fyrir alla gera. Svo fluttist
hann til Reykjavíkur með kærust-
unni sinni og syni. Hann fór ekki al-
veg frá Hornafirði, því hann fór að
keyra flutningabíl milli Reykjavík-
ur og Hornafjarðar á vegum
KASK. Við sáum hann oft þegar
hann var á ferðinni. Hann var svo
tryggur; hafði alltaf símasamband
ef hann kom ekki í heimsókn.
Gísla er sárt saknað og við biðjum
Guð að geyma hann. Við vottum
syni hans og kærustu, foreldrum og
systkinum sem eiga um sárt að
binda samúð okkar. Guð veri með
þeim.
Svanhvít og Guttormur.
Túnin á Stapa halla á móti norðri
og enda við vatnið Þveit, sem er
feikifagurt vatn með klettaeyju er
Rauðhamar heitir. Á góðviðrisdög-
um speglast Ketillaugarfjallið okkar
í sléttum vatnsfletinum. Þessa
mynd skemmir þó silungurinn þeg-
ar hann grípur flugurnar sem tylla
sér á vatnsborðið í hitanum, eða þá
vindgolan sem gárar vatnið eins og
hún sé búin að fá leið á fjallinu sem
stendur á haus í vatnsfletinum.
Syðst í túninu er þyrping grasi gró-
inna hóla. Þeir eru misstórir með
djúpum lægðum á milli. I skjóli
þeirra stendur bærinn á Stapa.
í þessu umhverfi ólst Gísli upp
ásamt stórum systkinahópi. Á
Stapa voru einnig mörg önnur börn
á sumrin. Þar var því oft glatt á
hjalla í ieik barnanna. Hólarnir
buðu upp á marga möguleika. Þar
voru lagðir vegir og búsmali barn-
anna var á beit í bröttum hlíðum
hólanna.
Leikir barnanna urðu þroskandi
og hæfileikar Gísla komu fljótt í
ljós. Hann skipulagði leikina eins og
vinnuna síðar. Hann var mjög lipur
vélamaður á öll tæki. Dráttai-vélar,
bflar og þungavinnuvélar léku í
höndunum á honum.
Gísli á Stapa hafði alltaf nægan
tíma til að hjálpa öðrum, nágrannar
og sveitungar nutu hjálpar hans,
mannkosta og hæfileika. Hann var
myndarlegur maður, glaðlegur og
skýr, framkoman festuleg, skoðanir
skýi'ar og ákveðnar.
Fyrir nokkru kynntist Gísli Sæ-
dísi Hilmarsdóttur og eiga þau
tveggja ára gamlan son. Það er von
mín að litli glókollurinn fái að leika
sér í hólunum á Stapa sumarlangt í
skjóli afa og ömmu því að betra
heimili fyrir bai’n er varla til.
Gísli minn, þú sem ávallt heilsaðir
svo glaðlega og kvaddir svo hlýlega,
þakka þér fyrir stundirnar sem við
áttum saman.
Við sendum ástvinum þínum og
vinnufélögum hlýjar samúðarkveðj-
ur.
Þorsteinn og fjölskylda,
Bjarnanesi 2.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Fallinn er frá langt um aldur
fram kær vinnufélagi, Gísli á Stapa,
eins og hann var gjaman nefndur,
þá kenndur við heimabæ sinn
Stapa. Það er eins og sumarblíða og
sól hafi haldið brott frá okkur hér á
Höfn með fréttum af andláti Gísla.
Það lýsir einnig þeim kulda sem nú
umlykur hjörtu okkar. Það var
ávallt gott að fá Gísla í heimsókn í
Vöruhúsið. Hann var svo glaður og
hvers manns hugljúfi, spjallaði við
okkur öll og þá skipti ekki máli
hvort við höfðum síðast séð hann í
gær eða fyrir mánuði. Við geymum í
huga okkar góðar minningar um
ljúfan dreng og sendum Sædísi unn-
ustu hans, ungum syni, foreldrum,
systkinum og fjölskyldum þeirra
ásamt samstarfsfélögum í flutninga-
deild KASK okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Megi guð vera með
okkur öllum á þessum erfiðu stund-
um.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Mai’gs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Starfsfólk Vöruhúsi KASK.
Miðvikudaginn 27. maí sl. barst
mér sú sorgarfrétt að Gísli hefði
kvatt þennan heim í hörmulegu
slysi. Ég varð mjög sleginn og
fannst þetta óréttlátt. Vildi ekki
trúa þessu. Af hverju núna? Af
hverju hann, ungur maður í blóma
lífsins? Spurningar vakna sem
aldrei fást nein svör við.
Það var reyndar fyrir tilviljun að
ég kynntist Gísla og reyndar allri
hans fjölskyldu. Ég var svo lánsam-
ur að fá að fara í sveit að Stapa og
þar sem við Gísli vorum á svipuðum
aldri náðum við vel saman. Sú vin-
átta hélst vel og minningarnar ekki
síður þótt samverustundum hafi
fækkað. Það voru ófáar ferðimar
sem ég hjólaði inn að Stapa og alltaf
var hægt að hafa nóg fyrir stafni,
ekki síst ef hestarnir voru annars
vegar. Við fórum margan góðan út-
reiðartúrinn hvort sem var niður á
Sand, inn að Stórulág eða bara vítt
og breitt um sveitina þar sem við
þáðum iðulega veitingar á bæjun-
um. Æfðum okkur að sundríða í
Þveitinni milli þess sem við veidd-
um þar silung. Ef hestarnir voru
ekki til staðar áttum við það til að
fara á bak beljunum þegar verið var
að ná í þær á kvöldin. Jafnvel
bregða okkur í kúrekaleik og snara
kálfana meðan við ímynduðum okk-
ur að við værum fræknar kvik-
myndastjörnur. Að loknum löngum
vinnudegi áttum við krakkarnir,
Gísli, Hulda og ég, það til að sofa í
hlöðunni, sérstaklega þegar aðeins
var farið að hitna í heyinu.
Gísli var duglegur við sveita-
störfin og fór fljótt að vinna eins og
fullorðinn maður. Hann fór
snemma að vinna á dráttarvélum
jafnt við heyannir og aðra sveita-
vinnu og af honum lærði ég margt
sem síðar hefur nýst mér við „bú-
skapinn". Síðustu ár hefur Gísli
verið foreldrum sínum stoð og
stytta við bústörfín.
Nú er hann farinn og eftir stend-
ur sorgin stór og sem betur fer
margar góðar minningar um góðan
dreng sem því miður fékk ekki að
vera lengur með okkur.
Vala, Siggi, Sædís, Haukur,
systkini og aðrir vandamenn. Ég
samhryggist ykkur innilega og vona
að Guð gefi ykkur styrk til að takast
á við sorgina og veri með ykkur á
erfiðum stundum.
Jón Birkir Finnsson.
Um mitt sumar 1974 kynntist ég
Gísla fyrst. Hann var þá smápatti,
yngstur systkina á bænum Stapa í
Nesjum. Ég var þá við rannsóknir í
Hornafírði og dvaldi um vikutíma á
bænum og hefur síðan þá þótt æ
vænna um heimilisfólkið og lands-
hlutann sem það byggir. Það er því
með harmi að þessi fábreyttu orð
eru rituð til að minnast yngsta
heimilismannsins, sem hefur verið
kallaður yfir þá gráu jökulá sem
skilur milli okkar heims og þess
hins sem við þekkjum minna. Gísli
var tápmikill og duglegur, blíður og
viðmótsþýður undir sinni oft nokk-
uð hvatskeytslegu framkomu. Ég
minnist þess er ég sat í baðstofu og
drakk kaffi eitt þessara fyrstu
kvölda í Nesjum, að Gísli vindur sér
inn með þjósti og spyr yfir heimilis-
fólkið: Ætlar bara enginn að hjálpa
mér að skipta um gír? Pattinn var
þá að snúa heyi en náði ekki al-
mennilega niður á kúplinguna. Gísli
hafði gleymt að gestur var þarna að
sötra kaffið sitt í sakleysi og kom nú
auga á hann, roðnaði, leit niðurfyrir
sig og brosti feimnislega, en vatt
sér út og sagði stutt og laggott:
Andskotinn! Systur hans hlógu og
hlupu til að hjálpa drengnum við að
skipta um gír. I þessari mynd sem
greypt er í minninguna þekki ég
Gísla, hvatlegan, duglegan og
ófeiminn og feiminn í senn.
Nokkrum árum síðar komum við
þrjú að Stapa, var þá dóttir mín um
tveggja ára. Gísli tók hana strax
eins og litla systur og var henni
ákaflega góður, eins og raunar allt
heimilisfólkið.
Síðastliðið sumar hittum við hjón-
in Gísla er við komum við á Stapa.
Hvarf hann þá skyndilega, en kom
síðan klukkustund síðar með son
sinn á handleggnum. Það var mjög
greinilegt hve honum þótti vænt um
sinn litla pjakk, þótt hann reyndi að
láta sem minnst á því bera, hann
var þannig, en var þó greinilega yfir
sig montinn af syninum sem eðlilegt
var.
Við viljum votta ykkur Vala og
Siggi og allri fjölskyldu Gísla, unn-
ustu og syni okkar dýpstu samúð á
þessum erfiðu tímum. Að hafa haft
Gísla að vini öll þessi ár hefur gefið
okkur mikla gleði sem við fínnum
sárt til þegar hann er okkur horf-
inn.
Helgi Torfason og fjölskylda.
• Fleirí minningargreinar um Gísla
Skarphéðin Sigurðsson bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga.