Morgunblaðið - 05.06.1998, Síða 47

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 5. JÚNÍ 1998 4*£
MINNINGAR
GUÐNIERNST
LANGER
+ Guðni Ernst
Langer fæddist
í Reykjavík 9. októ-
ber 1940. Hann lést
á Landspitalanum
að morgni 30. maí
síðastliðinn. Móðir
hans var Guðrún
Bjarnadóttir
Ireland, f. 3.4. 1920,
d. 3.11. 1977, og
faðir hans var Ernst
Langer, þýskur sjó-
maður. Guðrún gift-
ist 3.4. 1947 Alex V.
Ireland, f. 31.10.
1911, d. 9.7. 1994.
Hálfsystkini Guðna, sammæðra
eru Jón Þ. Þór, f. 14.8. 1944, bú-
settur í Hafnarfirði, Willa Dóra,
f. 7.11. 1952, William, f. 29.12.
1954, og Irene, f. 17.7. 1959, öll
búsett í Indianafylki í Banda-
ríkjunum. Guðni ólst upp hjá
móðurforeldrum sínum, Bjarna
Jónssyni, skipstjóra, f. 3.6.
1889, d. 31.12. 1974, og eigin-
konu hans, Halldóru Sveinsdótt-
ur, f. 28.11. 1895, d. 26.1.1984.
Guðni kvæntist 17.2. 1962
Eddu Magndísi Halldórsdóttur,
f. 18.1. 1943 í Reykjavík. Þau
slitu samvistir árið 1979. Börn
þeirra eru 1) Halldór fvar, f. 31.
des. 1960, kvæntur
Ásu M. Blöndahl, f.
12.4. 1961 í Reykja-
vík, börn þeirra eru
Magndís Blöndahl,
f. 15.9. 1988, fvar
Blöndahl, f. 5.1.
1991, og Breki
Blöndahl, f. 19.7.
1996. 2) Edda Guð-
rún, f. 15.12. 1967,
gift Sveini Vignis-
syni, f. 30. jan. 1968
í Reykjavík. Börn
þeirra eru Sigrún
Arna, f. 27. jan.
1993, og Ásta Guð-
ný, f. 24. sept. 1995.
Guðni fór til sjós 1957, fyrst
sem háseti á togurum og skip-
um Eimskipafélagsins. Hann
lauk prófi frá Stýrimannaskóla
íslands 1965. Var ráðinn sem
stýrimaður hjá skipadeild SÍS
sama ár, starfaði hann sem
stýrimaður og skipstjóri hjá
skipadeild SÍS, Samskipum og
Olíufélaginu. Siðast hja Olíu-
dreifingu hf. sem stýrimaður á
mt.StapafelIi.
Útför Guðna Ernst Langer
fer fram frá Digraneskirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan
15.
Elsku afi, það er erfitt að trúa því
að þú komir aldrei aftur. Engar
óvæntar hringingar utan af sjó, til
að athuga hvernig allt gengur, þó
sérstaklega til að heyra í okkur
systrunum. Og þeir voru ófáir
happaþrennumiðarnir sem þú laum-
aðir að okkur. Þú varst alltaf að
færa okkur eitthvað og hafði gaman
af. Best var þó að komast um borð,
og fá ís og borða hann í messanum.
Elsku afi okkar, þín verður sárt
saknað, þú kvaddir of fljótt.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
okkur öll í sorginni.
Láttu nú ljósið þitt,
loga við rúmið mitt,
hafðu þar sess og sæti,
signaður Jesús mætí.
(Hallgr. Péturs.)
Hafðu þökk fyrir allt, þínar
afastelpur,
Sigrún Arna og Ásta Guðný.
Horfinn er sjónum okkar góður
°g tryggur vinur og samferðarmað-
ur. Sjúkdómurinn, sem varð honum
að aldurtila, herjaði hraðar en við
vinir hans gátum almennt gert okk-
ur grein fyrir. Ég heimsótti Guðna
á sjúkrabeð hans daginn fyrir and-
lát hans, en þá í vikunni hafði hon-
um hrakað svo mjög að auðséð var
að ekki yrði aftur snúið. Var þá um
hálfur mánuður liðinn frá því hann
var innritaður á sjúkrahúsið. Böm
hans og systir, sem komin var frá
Bandaríkjunum, vöktu yfir honum
allan sólarhringinn þessa síðustu
viku. Bar það á fagran hátt vitnis-
burð um ástúð þeirra og aðdáunar-
verðan kærleika og hlýju til Guðna.
Hjúkrunarfólk sjúkrahússins ann-
aðist hann einnig af mikilli nær-
gætni og umhyggjusemi.
Guðni var um langt árabil ýmist
skipstjóri eða stýrimaður á skipum
Skipadeildar Sambandsins, nú
Samskip, en síðustu árin var hann
yfirmaður á olíustrandferðaskipinu
„Stapafelli". Ég kynntist honum því
í gegnum störf mín í mörg ár hjá
Olíufélaginu h.f., eiganda skipsins,
og þakka honum nú á kveðjustund-
inni fyrir langvarandi vináttu og
tryggð. Marga ánægjulega sjóferð-
ina á ég honum að þakka, bæði til
hafna hér innanlands og ekki síst til
hafna erlendis, bæði í N-Ameríku
og Evrópu. Guðni vissi að ég naut
þess að anda að mér sjávarloftinu
og gleymdi aldrei að kalla á mig,
þegar tækifæri gáfust, að sjálf-
sögðu með vinsamlegu leyfi útgerð-
anna.
I siglingum sínum til Gloucester í
Massachusetts eignaðist hann mjög
góða vini, þau hjónin Judi og Thom-
as J. Corcoran og fjölskyldur
þeirra. Hann heimsótti þau í
Gloucester nokkrum sinnum í sum-
arleyfum sínum og greiddi götu
þeirra að öllu leyti, er þau heim-
sóttu ísland árið 1984. Þau dvöldu
þá hér á heimili hans í Kópavogi.
Þau hjónin hafa fylgst mjög gaum-
gæfilega með veikindum Guðna og á
þessari saknaðarstundu hafa þau
beðið mig fyrir sérstakar kveðjur til
hans og ástvina hans. I orðsendingu
þeirra segir m.a.: - „Það er orðið
æði langt síðan við hittumst fyrst
um borð í m/s „Skaftafelli“ er skipið
lá í höfn í Gloucester. Hverjum
hefði komið til hugar að hin sér-
staka vinátta, er þá mótaðist, yrði
jafn mikils metin og virt af fjöl-
skyldu okkar og um jafn langt tíma-
bil og raun ber þegar vitni um. Við
munum öll sakna ómsins af hans
hlýju og glaðværu rödd á heimili
okkar. Hugulsöm og hjartagóð vin-
átta hans mun aldrei gleymast og
hans er sárt saknað af okkar öllum.
Minning hans mun ávallt varðveit-
ast í hjörtum okkar og yfir hana
aldrei fyrnast. Við sendum ástvin-
um hans okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og úr fjarlægð kveðjum
við kæran vin með þakklæti fyrir
yndislegar samverustundir á liðnum
árum, stundir sem ekki gleymast og
aldrei mást“. - Judi og Thomas hafa
reynst íslenskum sjófarendum, sem
siglt hafa til Gloucester, frábæri-
lega vel og iðulega verið á borð við
óopinbera fulltrúa lands okkar á
þeim slóðum.
Við Guðni áttum samleið í nafn-
toguðum félagsskap og var ég sam-
ferða honum á síðasta fund hans á
þeim vettvangi, hérna megin
landamæranna miklu, í vikunni fyr-
ir hátíð upprisunnar, eða þann 7.
apríl sl. Eins og fyrir svo margt
fleira þakka ég honum þá samfylgd
af heilum huga.
Ég og kona mín sendum börnum
Guðna, Eddu Guðrúnu og Halldóri
ívari og öðrum ástvinum hans, okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur og
kveð að lokum góðan vin í bili, uns
við hittumst á ný í varpa hins fyrir-
heitna lands.
Blessuð sé minning Guðna E.
Langer.
Árni Kr. Þorsteiusson.
Að koma og fara. Þannig var líf
Guðna, lífsmáti farmanns sem sigldi
víða um höfin blá. Heim í frí og síð-
an langdvölum fjarri ættingjum og
vinum. Guðni minn, nú ertu farinn,
en í þetta skiptið verður ferðin held-
ur lengri en áður. Nú eigum við
ekki von á þér aftur til baka. Þessi
ótímabæra ferð var líka undirbúin á
annan hátt en aðrar. Þú virtist sátt-
ur og tilbúinn að taka því sem koma
vildi, en það var sárt að kveðja. Eft-
ir að ljóst var, að við sjúkdóminn
varð ekkert ráðið, var um að gera
að hugsa fyrir hlutunum ef það gæti
nú eitthvað létt undir. Það var þér
líkt.
Sem unglingur man ég fyrst eftir
þér með Eddu „sys“ heima á
Rauðalæknum. Fyrst voruð þið tvö í
herberginu, en síðan þrjú eftir að
Halldór ívar fæddist og þá fór að
þrengjast. Til að byrja með varstu í
Stýrimannaskólanum og síðan voru
það siglingarnar sem tóku við. Þá
hlustaði maður gjarna á „skipafrétt-
ir“, til að fylgjast með því hve marg-
ar hafnir væru eftir fyrir heimsigl-
ingu. Það var alltaf spennandi að
fylgjast með ferðum skipsins, því
heimkoma þín var svo skemmtileg.
Léttur og hress að vanda og ekki
brást, að alltaf var eitthvað spenn-
andi í farteskinu. Þegar ég hugsa til
þess í dag finnst mér alveg ótrúlegt
hvað þú varst duglegur að finna það
sem hentaði best. Ekkert mál að
koma með spariföt og skó og þetta
var allt svo fínt. „rotterdömsku
skórnir" hennar Dóru, ekkert smá
flottir. Svo var það litla ferðatækið
sem ég fékk, svona keypti maður nú
ekki hér heima á íslandi í þá daga.
Ótrúlegt en satt, svo sterkbyggt var
útvarpið að það gengur enn.
Árin liðu, þið Edda keyptuð íbúð-
ina í kjallaranum og fluttuð ekki
langt, en þar með í eigið húsnæði.
Það var því ekki langt að fara í
heimsókn, hvort sem það var upp
eða niður. Svo kom að enn stækkaði
fjölskyldan og Edda Guðrún fædd-
ist. Þá fór að þrengjast í kjallaran-
um, fjölskyldan hugsaði til hreyf-
ings og settist að í Lundar-
brekkunni, þar sem þú bjóst síðar
áfram einn.
Guðni minn, það er svo margt
sem rifjast upp, en mikilvægust er
einlægni þín, vinátta og góðvild.
Alltaf varstu boðinn og búinn, ef í
þínu valdi stóð, tilbúinn að leggja
þitt til.
Léttur og hress kom hann Guðni
afi og fór. Seinni árin voru það afa;
börnin sem áttu hug þinn allan. I
ferðunum og jafnvel áður en þú
fórst, var málið að finna hvemig
mætti gleðja þau næst. Þú varst svo
spenntur að sjá og upplifa ánægju
þeirra með gjafirnar. Það var svo
gaman að sjá eftirvæntinguna hjá
þér. Alveg sérstakt hvað þú hafðir
gaman af því að gleðja aðra.
Kæri Guðni, hafðu þökk fyrir allt
og allt. Megi friður og guðsblessun
fylgja þér.
Elsku Halldór, Ása, Edda Guð-
BlómaLmðin
^aúðskom
v/ FoasvoqsUrikjuqavð
Sími. 554 0500
Glæsileg kaffihlaðborð
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG GÓÐ ÞJÓNUSTA
UPPLÝSINGAR í SÍMUM
562 7575 & 5O5O 925
5 !
I
I HOTEL LOFTLEIÐIR
C ICtlAKOAI
H O T C L S
rún, Svenni og afabörnin, Magndís,
Ivar, Breki, Sigrún og Ásta. Megi
minningin um Guðna lýsa ykkur
fram á veginn. Fyrir hönd fjölskyldu
minnar votta ég ykkur dýpstu sam-
úð og bið þess að guð gefi dánum ró
og hinum líkn sem lifa.
Gyða Halldórsdóttir.
Þeir eru að verða nokkuð margir,
félagamir af Stapafelli, sem siglt
hafa yfir móðuna miklu. Fyrir
stuttu fór Einar bátsmaður og nú
Guðni Langer. Það má fullyrða, að
aðeins einn þessara félaga minna
var okkur nokkuð eldri, hinir allir á
„besta" æviskeiði lífsins, látnir
langt um aldur fram.
Guðni Langer var alveg sérstak-
ur maður, góður drengur, ljúfur og
tilfinningaríkur, sannur vinur vina
sinna. Guðni var ávallt kátur og
skemmtilegur, og þá sjaldan hann
reiddist, var að honum fannst vinum
sínum misboðið, frekar en honum
sjálfum. Hann vildi öllum gott gera,
og gerði í því að svo mætti verða.
Hann tók mótlæti og árekstmm
lífsins með einstakri ró, var alltaf
svo yfirvegaður „aristocrat“, að
maður gat ekki annað en borið
mikla virðingu fyrir honum, og þótti
innilega vænt um hann. Já, eg dáði
hann.
Guðni Langer slóst, ekki bara
lengi, heldur oft, við manninn með
ljáinn, og þá er Guðni hafði „unnið“
eina lotu, vissi hann að sá með ljá-
inn hafði ekki farið langt að undir-
búa annað stríð, og nú síðast á laug-
ardagsmorgun lét Guðni loksins
undan þessum látum. Það var ekki
við einn sjúkdóm að stríða, Guðni
barðist á mörgum vígstöðvum og
var alla tíð harður baráttumaður,
allt til þess síðasta, en sú orrastan
var erfið og þjáningin mikil.
Eg sagði að Guðni hefði tekið öllu
með jafnaðargeði, já, en hann særð-
ist oft, fann djúpt til, sámaði mis-
kunnarleysi lífs og manna, og
klæddist þá jafnan brynju kald-
hæðninnar, gáskans og yfirborð-
skátínu, og hló þá á stundum að
sjálfum sér. Guðni gat verið stríðinn
en aldrei meinyrtur.
Sjómennsku Guðna Langers, sem
háseta, stýrimanns eða skipstjóra,
ætla eg öðram að lýsa og segja frá,
en öll hans ævi var sjórinn, hafið og
skipið hans. Saman vorum við 3**.
Skaptafelli og Stapafelli.
Guðni gerði nokkuð í því að
„njóta“ lífsins miili stríða, hann fór
þó nokkuð oft til Bandaríkjanna, að
hitta þar trygga vini sína og frænd-
ur, og nú síðast hafði hann og gam-
an af ferðum til Tailands, og hélt
t.d. þar uppá 55 ára afmælið sitt.
Guðni færði mér ósjaldan gjafir úr
slíkum ferðum, einatt sígarettur, en
ekki mátti eg reykja þær í „messan-
um“ eða nærri honum sjálfum, og
helst alls ekki reykja. Allar gjafir
hans era mér kærar, og sérstaklega^
var hún ánægjuleg, gjafmildi hans*
og gleðin sem hann veitti, með þess-
um gjöfum sínum.
Með síðustu samverastundum
okkar um borð í Stapafelli var á sjó-
mannadaginn fyrir tveimur áram,
við vorum á vakt hér í Reykjavíkur-
höfn, hann útbjó morgunmat þenn-
an dag og dýrindis hádegisverð fyr-
ir okkur Diddu og sjálfan sig að
sjálfsögðu, hans yndi var góður
matur og hann naut þess.
Við Didda þökkum Guðna Langer
vináttu hans og munum sárt sakna
hans, eg sérstaklega fyrir tryggð
hans og kærleik.
Við sendum börnum hans, syni og
dóttur, tengdabömum og barnæ T
börnum, ættingjum sem og vinung*
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Steinþórunn og Guðmundur.
Edda, Halldór og fjölskyldur.
Faðir/afi ykkar var alveg sérstök
persóna, sem var kallaður burt allt
of snemma. Nú eigum við aðeins
minningar um hugulsaman og örlát-
an mann. Við eram þakklát fyrir
þann tíma sem hann var hér og varð
hluti af lífí okkar. Hugsanir okkar
verða hjá ykkur alla hina erfiðiA'’
daga og mánuði framundan. Hann
talaði ávallt með mikilli gleði og
stolti um böm sín og bamabörn.
Barnabömin hans vora augljóslega
ljósið í lífi hans.
Tom, Judy og fjölskylda.
t
Bróðir minn og mágur,
DAÐIBJÖRNSSON,
Drafnarstíg 7,
Reykjavfk,
er látinn.
Ragnar Björnsson,
Ólafía Helgadóttir.
t
Hjartkær eiginmaður minn,
JÓN JÚLÍUSSON,
fil. kand,
Miðleiti 7,
Reykjavík,
lést á Reykjalundi aðfaranótt miðvikudagsins 3. júní sl.
Signý Sen.
t
Okkar ástkæri eiginmaður, stjúpfaðir, sonur og
bróðir,
SIGURÐUR SIGURÐSSON,
Efstalundi 1,
Garðabæ,
verður jarðsunginn frá Vídalínskirkju
mánudaginn 8. júní kl. 13.30.
Blóm afbeðin.
Lilja Hreinsdóttir,
Þóranna H. Þórsdóttir,
Sigurður Halldórsson,
Magnús Sigurðsson,
Halldór Sigurðsson,
Sigrún Sigurðardóttir,
Svava Sigurðardóttir.