Morgunblaðið - 03.10.1998, Qupperneq 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 3. OKTÓBER 1998 55
það er gott að vera til og leika sér í
sólskini. Aldrei brá Stína daufasta
skugga á ástúð sína við okkur með
minnstu ábendingu um að við vær-
um henni byrði eða heimili hennar.
Við umhugsun, af því viti sem við þó
höfðum, vissum við auðvitað að hún
var stundum þreytt: Þau voru slitið
erfiðisfólk bæði. Við vissum svo sem
líka að við hlytum að vera bömun-
um raun á stundum, sjálfumglaðir
og mamma svona góð við okkur. En
eitt er að vita, annað er hvað vakir í
hugskotinu á líðandi stund. Það eru
töfrar ástúðarinnar að hún hefur sig
yfir skynsemi og krefst ekki rétt-
lætis.
Við, þessir peyjar, undirritaður
Gulli, Gutti bróðir, Ævar, Kjarri,
Laugi Haraldar og síðast en ekki
síst sá sem hún tók trúlega í mest
ástfóstur af okkur öllum, Skari...,
allt sem hún gaf okkur varð skuld
okkar við þá sem þarfnast ástúðar í
þessari veröld.
Gunnlaugur Sigurðsson
frá Hallormsstað.
Á Hólsfjöllum gefst einna víðust
sýn í byggð á íslandi. Að horfa yfir
heiminn frá Víðirhóli á Fjöllum á
björtu sumarkvöldi er nokkuð sem
vart verður reynt annars staðar á
landi hér. Að líta til Búrfells á Tjör-
nesi og Kinnarfjalla í norðvestri,
eygja Kerlingu vestan Eyjafjarðar
teygja sig suðurundan horni Jör-
undar á Mývatnsöræfum og sjá
Herðubreið, Dyngjuföll og Dyngju-
jökul gnæfa í suðri, er ægifögur og
ógleymanleg sýn.
Við hjónin fengum að njóta þess
að dveljast á Víðirhóli um nokkurt
skeið þijú sumur í röð, 1995-1997,
og vera þar samvistum við sæmdar-
hjónin Olaf Þ. Stefánsson og Krist-
ínu Gunnlaugsdóttur Oddsen. Þau
glöddust innilega af þeirri uppbygg-
ingu sem orðin var á Víðirhóli á síð-
ustu árum, þrjátíu árum eftir að þau
létu af búskap þar og jörðin fór í
eyði. Það var gaman og einkar fróð-
legt að heyra þau rifja upp minning-
ar frá Fjallaárunum, en þau bjuggu
á Víðirhóli hálfan annan áratug, á
árunum 1951-1965. Varla hefur ver-
ið unnt að búa öllu afskekktar á ís-
landi. En minningar þeirra hjóna frá
búskaparárunum á Fjöllum voru
fyrst og fremst bjartar, þó vissulega
hafi oft borið á góma þeir fímalegu
erfiðleikar sem búskapnum á Víðir-
hóli íylgdu. Það er erfitt að ímynda
sér það þrek og þolgæði sem þurft
hefur til að stunda einyrkjabúskap á
Fjöllum á þessum árum, eignast
börn og ala þau upp við skilyrði
þeirra tíma. Og ekki hefur það létt
róðurinn fyrir Kristínu að Ólafur
bóndi var iðulega af bæ, lengri eða
skemmri tíma í einu, í fjárgæslu við
vetrarbeit, í löngum ferðum vegna
heimiliserinda eða í póstflutningum
á Fjöllum og til Mývatnssveitar.
Kristín Gunnlaugsdóttir Oddsen
var hæglát kona og æðrulaus. Yfir
henni hvfldi friðsemd og reisn hinnar
lífsreyndu konu. Hún var orðin afar
lasburða er við kynntumst henni en
dundaði sér þó við léttari húsverk og
prjónaskap, því illa féll henni að sitja
auðum höndum. Gaman þótti henni
að fara með er vitjað var um net í
Viðarvatni og sjá gljáandi feitan og
fallegan silunginn losaðan úr netum.
Síðan var silungurinn matreiddur á
ýmsan máta. Eitt sinn smjörsteikti
undirrituð silung. Kristín sat með
prjónana sína og gaf matreiðslu-
meistaranum gætur annað slagið.
Ýmsar hugsanir hafa eflaust farið
um hennar silfurhærða höfuð þar til
hún stóðst ekki mátið og spurði: „Er
ekki til olía“? Eitt er víst, að ekki
hefur verið bruðlað með smjör á Víð-
irhóli á búskaparáram Kristínar þar
og því engin furða að henni blöskraði
eyðslusemi höfðuborgarfi’úarinnar.
Lífið í harðbýlinu á Fjöllum hafði
kennt Kristínu að sólunda engu og
fara vel með hlutina.
Nú er Kristín öll og hennar mikla
og góða ævistarfi lokið. Við erum
þakklát að hafa fengið að kynnast
henni og hennar ágæta manni, sem
nú hefur misst sinn trausta lífsföru-
naut. Við sendum Ólafi, börnum
þeirra og fjölskyldum okkar innileg-
usu samúðarkveðjur.
Jóna og Sigurður.
ÓLAFÍA MARGRÉT
S VEINSDÓTTIR
+ Ólafía Margrét
Sveinsdóttir
fæddist í Gerði á
Barðaströnd hinn 6.
september 1926.
Hún Iést á Land-
spítalanum að
kvöldi 25. septem-
ber síðastliðins.
Foreldrar hennar
voru Sveinn Ólafs-
son, f. 15.10. 1882,
d. 2.6. 1950, og Ing-
veldur Jóhannes-
dóttir, f. 30.5. 1893,
d. 18.7. 1966. Systk-
ini Margrétar eru:
Jóhannes Hjálmar, f. 9.5. 1902,
Jón Ingivaldur, f. 16.6. 1915,
Svava, f. 17.2. 1917, sem öll eru
látin, Klara, f. 21.7. 1922, Ólaf-
ur, f. 28.7. 1925, Hulda, f. 11.3.
1929, og Valgerður, f. 10.11.
1931.
Hinn 1. desember
1945 giftist Margrét
Ólafi Gesti Guðjóns-
syni, f. 28.9. 1919, d.
9.11. 1991. Þau
eignuðust þijú börn.
Þau eru: 1) Sigur-
vin, f. 15.5. 1946, d.
22.3. 1952. 2) Anna
Freygerður, f. 1.2.
1950, maki Rafn
Hafliðason, f. 18.8.
1951, börn þeirra
Ólafur Gestur, Sig-
mar og Brynja. 3)
Ingveldur, f. 25.8.
1953, maki Harald-
ur N. Arason, f. 4.8. 1953, börn
þeirra Margrét Huld og Karen.
Barnabarnaböm Margrétar era
orðin sjö talsins.
Útför Margrétar fer fram frá
Patrekskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku besta amma okkar. Við
kveðjum þig með söknuði og trega.
Nú ertu farin frá okkur eftir erfið
veikindi og búin að fá hvfldina
löngu. Undanfarnir mánuðir hafa
verið erfiðir íyrir þig og öll okkur
hin sem þurftum að horfa upp á
hvernig hvert áfallið tók við af öðru.
En þú stóðst þig eins og hetja og
alltaf varst þú svo jákvæð og sjald-
an kveinkaðir þú þér, sama hversu
illa þér leið og sama á hveiju gekk.
Alltaf stóðst þú sterk upp og sagðir
„þetta hlýtur að fara að lagast“ þótt
þú vissir eflaust betur. Barnabarna-
börnin þín voru þér mikils virði og
þú fylgdist vel með þeim. Þú hafðir
meira að segja orð á því síðast þeg-
ar við hittumst hvað þú ættir að
gefa þeim í jólagjöf næst. Aníta hélt
mikið upp á „löngu“ sína og nú höf-
um við sagt henni að þú sért komin
til Guðs og langafa og að nú muni
„langa“ vaka yfir okkur og hlusta á
okkur í bænum okkar. Elsku amma,
það sem veitir okkur huggun nú er
að vita að þér líður vel núna í heimi
þar sem engar þjáningar eru til og
að þú hefur fengið góðar móttökur
hjá elsku afa, Sigurvini syni ykkar
og hinum ástvinum þínum sem nú
eru famir frá okkur. Við þökkum
þér fyrir allar þær stundir sem við
áttum saman og munum við geyma
minningarnar um þig í hjarta okk-
ar.
Mai-gs er að rainnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guð geymi þig elsku amma. Hvfl
í friði.
Þín ömmubörn
Margrét Huld og Karen.
Mig langar með örfáum orðum
að minnast Margrétar Sveinsdóttur
á útfarardegi hennar.
Ég kynntist þeim Margréti og
Gesti fyrir um tíu árum þegar
kynni tókust með mér og barna-
barni þeirra, Margréti Huld. Þau
hjónin tóku mér strax ákaflega vel
og mér leið frá upphafi eins og ein- m
um úr fjölskyldunni. Mér auðnuð-
ust aðeins fárra ára kynni af Gesti
því hann lést árið 1991. Ég mun þó
ávallt minnast hans eins og hann
kom mér fyrir sjónir, með bros á
vör og glaður í bragði.
Margréti hef ég tengst sterkari
böndum eftir því sem árin hafa liðið.
Auk þess að vera hluti af fjölskyldu
hennar tengdumst við einnig í gegn-
um starf mitt sem sjúkraþjálfara.
Þar fékk ég að kynnast þeim gífur-
lega lífskrafti sem bjó í þessari ein-
stöku konu og hún kenndi mér að
viljakraftur getur gefið læknavís-1^*
indunum langt nef. Stóran hluta
ævinnar átti hún við erfið veikindi
að stríða en með óskiljanlegum
krafti tókst henni jafnan að rísa á
fætur hvað sem á henni dundi.
Margrét var með eindæmum
bamgóð og þess naut dóttir mín í
ríkum mæli, enda var sú stutta
dugleg að reka á eftir mömmu og
pabba að fara í heimsókn til
„löngu“. Enda var ekkert á heimil-
inu heilagt þegar slíkar heimsóknir
bar að garði og litlar hendur fengu
óhindrað að þreifa sig áfram í
undraheimi skrautmuna og
stofustássa. Margrét skilur eftir sig
gnægð góðra minninga. ^
Ég kveð nú þessa merku konu og
er þakklátur fýrir að hafa fengið að ■
kynnast þeim hjónum.
Arni Þór Jónsson.
+ Guðmunda Mar-
grét Jónsdóttir
fæddist á Seljar-
landi í Vestmanna-
eyjum 16. mars
1914. Hún lést á
Hraunbúðum í
V estmannaeyjum
23. september síð-
astliðinn. Hún var
dóttir hjónanna
Jóns Guðmundsson-
ar, f. 19.9. 1878, d.
20.3. 1915, og
Jónínu Einarsdótt-
ur, f. 25.3. 1885, d.
22.9. 1968. Seinni _
maður Jónínu var ísak Áraa-
son, f. 24.12. 1897, d. 13. febrú-
ar 1971. Guðmunda átti tvo
bræður: Einar Jónsson, f. 17.4.
1911, d. 30.4. 1981, og Jón Þ.
ísaksson, f. 28.2. 1927.
Hví skyldi ég yrkja um önnur fljóð,
en ekkert um þig, ó, móðir góð? -
Upp, þú minn hjartans óður!
Því hvað er ástar og hróðrar dís
og hvað er engill úr Paradís
hjá góðri og göfugri móður?
Eg kveð þig, móðir, í Kristi trú,
sem kvaddi forðum mig sjálfan þú
á þessu þrautanna landi.
Þú, fagra ljós, í Ijósinu býrð
nú launar þér Guð í sinni dýrð,
nú gleðst um eilífð þinn andi.
(M. Joch.)
Dætur.
Ég á svo yndislegar minningar
úr æsku minni um ömmu í Laufó
eins og ég kallaði hana alltaf. Ég
var mikið hjá henni ömmu þegar ég
var lítil stelpa og þar var alltaf svo
gott að vea. Amma sá til þess að
manni leiddist aldrei hjá henni, hún
fann alltaf eitthvað fyrir mig að
gera. Þegar hún var úti í garði að
vinna bjó hún til smáhorn í garðin-
um sem ég átti svo að hirða sjálf og
passa vel upp á. Við fórum mikið
saman í sundlaugina, því þangað
fór hún á hverjum degi. Og í kirkju
fórum við mikið saman því hún vai-
mjög kirkjurækin. Ég var einka-
barn til 11 ára aldurs en amma átti
átta önnur barnabörn sem bjuggu
Hinn 19. október
1934 giftist Guð-
munda Ármanni
Bjarnasyni, f. 10.11.
1911, fyrrum sjó-
manni. Þau eignuð-
ust fjögur börn. Þau
eru: 1) Halldóra, f.
8.12. 1934, gift
Snorra Snorrasyni,
f. 10.9. 1928 og á
hún fimm böra. 2)
Herbert, f. 1.3.
1938. 3) Jónína, f.
4.2. 1949, d. 26.11.
1986 og eignaðist
hún þrjú börn. 4)
María, f. 21.3. 1953, gift Grími
Magnússyni, f. 19.4. 1945 og
eiga þau fjögur böra.
Utför Guðmundu fer fram frá
Landakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
ekki í Eyjum eftir gos svo þau voru
ekki eins mikið hjá henni nema á
sumrin. Þá var glatt á hjalla hjá
ömmu og afa í Laufó. Amma var nú
stundum þá að segja okkur hvernig
við ættum að gera hlutina en við
hlýddum henni oft ekki, en sáum
svo á endanum að við hefðum betur
farið eftir því sem hún sagði við
okkur því hún hafði yfirleitt alltaf
rétt fyrir sér.
Þegar ég var 20 ára fór ég út
sem aupair-stúlka og þá skrifuð-
umst við amma á og það var alltaf
svo gott og gaman að fá bréfm frá
henni, því hún skrifaði svo
skemmtileg bréf. Það var eins og
hún sæti á móti manni þegar mað-
ur las bréfin frá henni. I dag er ég
svo glöð að eiga þau því ég á ör-
ugglega oft eftir að glugga í þau.
Mig langar að lokum að láta hér
fylgja með fyrstu bænina sem hún
kenndi mér.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti
signaði Jesú mæti.
(Höf. ók.)
Elsku afi, mamma, Dóra og
Hebbi, við vitum öll að ömmu líður
vel núna þar sem hún er.
Kveðja,
Anna Sigríður.
son fæddist í Dæli í
Fljótum, Skaga-
firði, 10. október
1922. Hann lést á
Sjúkrahúsi Siglu-
fjarðar 25. septem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Sigurður Ás-
grímsson, f. 26.6.
1883, d. 1936, og
Jóhanna Lovísa
Gísladóttir, f. 21.8.
1881, d. 2.1. 1973.
Ég var staddur á vinnustað hér á
Siglufirði þegar það spurðist að Jó-
hann Sigurðsson væri dáinn. Menn
setti hljóða og svo var farið að tala
um það hve mikill sjónarsviptir væri
að honum. Jói hafði margsinnis
staðið við dauðans dyr undanfarin
tuttugu ár eftir að hann kenndi
hjartabilunar. Hann var orðinn
aldraður, sjötíu og fimm ára, þessi
öðlingur sem við sjáum svo eftir.
Þúsund þjala smiður, hagur á tré og
málma, orðhagur og einstaklega
hagur í samskiptum við fólk. Kunn-
átta hans kom eflaust best í ljós í
þau ótal skipti þegar tæki bilaði eða
áhald brotnaði hjá einhverjum
hinna mörgu nágranna í gegnum
tíðina. Þá leysti Jói hvers manns
vanda með þessari alúð og elsku-
semi sem gerði í raun alla í bænum
að nágrönnum hans og góðum
kunningum. Einhverju sinni datt
mér í hug að Jói gæti hafa verið
einn af postulum Krists með þetta
háa og bjarta enni og þýða viðmót.
En vitundin um prakkaraleg uppá-
tæki hans og vísur hans, sumar tví-
ræðar, sem oft urðu fleygar, héldu
náttúrlega helgimyndinni hóflega
fjarri.
Jói starfaði áður sem vélvirki til
sjós við margs konar veiðar og milli-
landasiglingar og í sfldarbræðslum í
landi. Margar góðar sögur hef ég
heyrt af honum frá þessum árum
sem fyrst og fremst bera vott um
dirfsku hans, hugvit og húmor.
Nokkrar sögur bar ég undir hann
sem hann staðfesti að væru réttar
eða svona hér um bil og ekki urðu
þær síðri af vörum hans sjálfs -
svona ögn leiðréttar.
Jói var einn af mörgum áhuga-
mönnum sem hafa lagt hönd á plóg
Jónsdóttir, f. 16.5.
1927, Siglufirði.
Synir þeirra eru:
Njörður S. Jóhanns-
son, f. 4.4.1945, Kri-
stján Jóhannsson, f.
21.5. 1949, og Viðar
Bergþór Jóhanns-
son.
títför Jóhanns fer
fram frá Sigluíjarð-
arkirkju í dag og
hefst athöfnin
klukkan 14.
við uppbyggingu Síldarminjasafns-
ins. Sérstaklega eru minnisstæð
sumarkvöldin mörgu ‘85 þegar Jói
og Lóa kona hans komu til fyrstu
aðgerða í björgun Róaldsbrakka.
Ástand brakkans var þá mjög bág-
borið og því skiljanlegt að flestir
vildu að þessi ómynd viki. En þau
hjón voru svo sannarlega tilbúin að
fórna einhverju fyrir betri framtíð
þessa húss og eins og gamansamur
nágranni orðaði það, þau þurftu
hvorki skyggnishúfur né barðastóra
hatta til að skýla andlitum sínum í
heldur óvinsælu verki. Hinn iðni og
eljusami maður var ekki af baki
dottinn þótt heilsan brysti og hann
yrði að láta af störfum. Alltaf á ferð-
inni út í litla verkstæðið í bflskúrn-
um eitthvað að sýsla. Þar smíðuðu
þeir feðgarnir Njörður og hann t.dft^
heila trillu. Og með eigin höndum
byggði hann sumarbústað á Lam-
banesási í Fljótum þar sem þau Lóa
áttu margar góðar stundir í
kvöldsólinni við vatnið.
Með þessum fáu orðum vil ég
kveðja gamlan vin og hjálparhellu
og votta um leið Lóu og sonum
þeirra samúð mína.
Örlygur Kristfinnsson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk- f ^
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er*
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1116, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Pað eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
GUÐMUNDA
MARGRÉT
JÓNSDÓTTIR
JOHANN SÆVALDUR
SIGURÐSSON
Jóhann Sæ-
valdur Sigurðs-
Eiginkona Jó-
hanns var Sigurlaug