Morgunblaðið - 07.11.1999, Side 36

36 SUNNUDAGUR 7. NÓVEMBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langa-
langamma,
ÓLÖF EGGERTSDÓTTIR,
Vallargötu 23,
Keflavík,
andaðist á Sjúkrahúsi Suðurnesja föstudaginn 5. nóvember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Lúðvík Guðmundsson, Bjarney Sigurðardóttir,
Halldóra Jóna Guðmundsdóttir, Ingólfur Bárðarson,
Inga Kristín Ciotta, Antony Ciotta,
Þórhallur Arnar Guðmundsson, Sigríður Friðjónsdóttir,
Gréta Hand, James Hand,
Birna Guðmundsdóttir, Donald Lovejoy,
Ólöf Edda Guðmundsdóttir, Gísli S. Einarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HALLDÓR GUÐJÓNSSON
kennari,
Hamrahlíð 11,
verður jarðsunginn frá Áskirkju þriðjudaginn
9. nóvember kl. 15.00.
Hildur Halldórsdóttir, Örn Ingvarsson,
Sesselja Halldórsdóttir, Daði Kolbeinsson,
Guðrún Halldórsdóttir, Magnús Gíslason,
afabörn og langafasynir.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir og amma,
ELÍSABET KRISTINSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 8. nóvember kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim, sem vilja minnnast hennar, er bent á
Blindrafélagið.
Andrés Gestsson,
Birgir Andrésson,
Arnaldur Freyr Birgisson.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
(DídQ
frá Ytri Höfða, Stykkishólmi,
áður til heimilis
á Meistaravöllum 19, Reykjavík,
veröur jarðsungin frá Neskirkju þriðjudaginn
9. nóvember kl. 15.00.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur,
bróðir, tengdafaðir og afi,
JÓN KJARTANSSON,
Litlagerði 2,
Húsavfk,
sem lést af slysförum þriðjudaginn 26. októ-
þer, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
mánudaginn 8. nóvember kl. 15.00.
Bertha Pálsdóttir,
Kjartan Sveinsson,
Páll Róbert Matthíasson, Kristín Evertsdóttir,
Kjartan Jónsson,
Þórhildur Jónsdóttir,
Friðrik Jónsson, Brynhildur Elvarsdóttir,
barnabörn og systkini.
+
Ástkær eiginkona mín,
ÁSTRÚN J. SÍVERTSEN,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 8. nóvember kl. 13.30.
Marteinn Sívertsen.
JÓN
KJARTANSSON
+ Jón Kjartansson
fæddist 24. apríl
1945 í Vík í Mýrdal.
Hann lést af slysför-
um 26. október sl.
Foreldrar: Kjartrui
Sveinsson, síma-
verkstjóri, f. 22. júlí
1912 og Þórhildur
Jónsdóttir, f. 22.
desember 1918, d.
14. febrúar 1996.
Systkini Jóns eru:
Þórir, f. 12. desem-
ber 1940, Sveinn, f.
20. maí 1943,
Eyrún, f. 16. febrú-
ar 1947 og Sigrún, f. 17. júní
1948.
Jón kvæntist 12. sept. 1970
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Berthu Steinunni Pálsdóttur, f.
20. júlí 1947 í Reykjavík. For-
eldrar: Páll Magnússon, f. 20.
desember 1922, d. 21. ágúst
1995 og Fríða Helgadóttir, f. 30.
ágúst 1923. Börn þeirra eru:
Kjartan, f. 10. október 1971,
Þórhildur, f. 25. október 1972
og Friðrik, f. 31. ágúst 1975,
sambýliskona Brynhildur El-
varsdóttir, f. 29. janúar 1979,
barn þeirra er Nína Björk, f. 6.
júní 1998. Sonur Berthu er Páll
Róbert Matthíasson, f. 30. sept-
ember 1966 og er hann alinn
upp hjá þeim Jóni, kvæntur
Kristínu Sigríði Evertsdóttur, f.
4. apríl 1965, börn
þeirra: Birna, f. 21.
maí 1985, Jón
Evert, f. 16. septem-
ber 1991, Bertha
Eygló, f. 10. sept-
ember 1992.
Jón var alinn upp
í foreldrahúsum.
Hann tók línu-
mannapróf frá Póst-
og símaskólanum
1962 og varð sím-
smíðameistari frá
Símaskólanum
1975. Hann starfaði
hjá Pósti og síma
víða um land með skóla á sumr-
in 1959-62, fyrst sem línumað-
ur, síðan bflstjóri í fullu starfi
frá 1963, flokkstjóri 1965 og síð-
ast verksljóri hjá Pósti og síma
og síðar Landssima íslands á
Húsavík frá 1972. Jón starfaði í
nokkur ár í Kiwanis-hreyfing-
unni á Húsavik og einnig var
hann í skíðaráði Völsungs í
mörg ár. Hann var í björgunar-
sveitum Slysavarnafélagsins,
fyrst í Ingólfi Reykjavík og svo í
Garðari á Húsavík eftir að hann
fluttist þangað. Hann gegndi
þar mörgum störfum og var
meðal annars formaður í 9 ár.
Utför Jóns fer fram frá Foss-
vogskirkju á morgun, mánu-
daginn 8. nóvember, og hefst
athöfnin klukkan 15.
Okkur langar til að minnast
elskulegs tengdaföður okkar með
örfáum orðum. I einni svipan er eins
og fótunum hafi verið kippt undan
okkur. I dagsins önn, þar sem lífið
gekk sinn vanagang, leiddum við
ekki hugann að því að lífið gæti
breyst svo snöggt. Við höfðum geng-
ið að því sem vísu að Jón yrði hjá
okkur í lengri tíma. Hraustari og at-
orkusamari mann er vart hægt að
finna. Því til sönnunar hafði hann
mikið og merkt blað frá Hjarta-
vernd um hraustleika sinn. Þar kom
skýrt fram að Jón hafði heilsu á við
tvítugan ungling.
Jón hafði mikið yndi af öllu því
sem við kom náttúrunni, hvort held-
ur sem það var gróður, steinar eða
jarðlög. Síðasta mánuðinn hafði
hann orð á því að gaman væri að
setjast á skólabekkinn að nýju með
annarri okkar í jarðfræðitíma sér til
fróðleiks. Hann vildi alltaf bæta við
þekkingu sínu og læra eitthvað nýtt.
Jón þekkti nánast hvert einasta fjall
og tind á landinu, en Herðubreið var
hans uppáhaldsstaður. Þangað fór
hann jafnt á sumri sem vetri. Þótt
Jón hafi verið mikið náttúrubarn gaf
hann sér alltaf tíma fyrir barnaböm-
in enda sóttust þau mikið eftir ná-
vist hans. Það var ekki bara hversu
margt hann gat kennt þeim heldur
fyrst og fremst hlýjan og traustleik-
inn sem þau fundu hjá honum, að
ógleymdu hans skemmtilega skop-
skyni.
Margs er að minnast,
margs er að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku tengdapabbi. Hvíl þú í friði.
Megi Guð vaka yfir þér og varðveita
þig. Minning þín mun alltaf lifa með
okkur.
Brynhildur og Kristín.
Elsku afi minn, það er svo undar-
legt að koma hingað norður því að
nú ertu ekki hér lengur. Ég hélt
alltaf að þú myndir verða hundrað
ára og sá þig fyrir mér, gráhærðan, í
ruggustól með öll barna- og barna-
barnabörnin í kringum þig, því
þannig varstu, hlýr og góður. Núna
síðustu árin var ég farin að kynnast
þér svo vel og við sátum oft inni í
eldhúsi á kvöldin og spjölluðum
saman um hina ýmsu hluti. Ég er
svo heppin að hafa átt þig fyrir afa.
Ég kom alltaf til ykkar ömmu á
sumrin og var hjá ykkur, oft í marg-
ar vikur. Þá gerðum við mai-gt
skemmtilegt saman, fórum í göngu-
ferðir, bíltúra eða í sundlaugina. Þú
naust þess að vera úti í náttúrunni
og þegar við vorum að ganga varstu
oft með handbók um blóm og plönt-
ur og við flettum upp hvað blómin
hétu. Við vorum líka oft saman yfir
jólin og ég man alltaf eftir þér að
borða jólamatinn, þér fannst hann
svo góður. Elsku afi, þú varst alltaf
svo góður við mig og það er svo sárt
að kveðja þig. En ég veit að þú ert á
góðum stað núna og þér líður vel og
að við munum hittast aftur.
þegar mér líður illa
íeita ég til baka til þess tíma
þegar þú varst hér
og minningarnar um
hláturinn, fallega brosið
og hlýjuna þína
ýta öllum sársauka burt
Astarkveðja,
þín
Birna.
Kveðja frá Landssimanum
Sá hörmulegi atburður gerðist 26.
október sl. að þrír menn, þar af tveir
þrautreyndir starfsmenn Landssím-
ans, drukknuðu í Mývatni þar sem
þeir höfðu verið við vinnu við erfiðar
aðstæður. Einn þessarra manna var
Jón Kjartansson, símaverkstjóri á
Húsavík.
Fyrr um daginn hafði það gerst
að símasambandslaust varð við
nyrðri hluta Mývatnssveitar og kom
í ljós að ástæðan var bilun á síma-
streng í vatninu. Jón og félagar hans
voru að vinna við viðgerð á strengn-
um þegar slysið varð.
Jón var símamaður í húð og hár
og við fráfall hans er stórt skarð
höggvið í raðir starfsmanna Lands-
símans. Hann hóf ungur vinnu hjá
föður sínum, Kjartani Sveinssyni,
sem var símaverkstjóri, fyrst í Vík í
Mýrdal en síðar í Reykjavík. Vinnu-
flokkar undir stjóm Kjartans þar
sem Jón varð snemma öflugur liðs-
maður fóru víða um land og unnu við
uppbyggingu og viðgerðir á loftlín-
um. Sveinn, faðir Kjartans, var
einnig stöðvarstjóri og verkstjóri
hjá Landssímanum og nú hefur
fjórði ættliðurinn, Friðrik Jónsson,
hafið störf hjá Símanum.
Jón starfaði sem flokksstjóri í
vinnuflokki föður síns þar til 1972 að
honum var boðin verkstjórastaða á
Húsavík sem hann gegndi í 27 ár þó
að í upphafi hafi hann aðeins ákveðið
að taka stöðuna að sér í skamman
tíma. Verkefni hans var að sjá um
línukerfið í Þingeyjarsýslum og þótt
svæðið sem hann sá um sé ekki ýkja
fjölmennt þá er það stórt og vega-
lengdir miklar og oft erfitt að kom-
ast leiðar sinnar því að loftlínurnar
biluðu oftast þegar veður var sem
verst. Jón reyndist hins vegar vand-
anum vaxinn og fljótlega varð það
svo að samstarfsmenn hans úr öðr-
um deildum Símans sem þurftu að
fara til vinnu á Norðausturlandi að
vetrarlagi reyndu ævinlega að fá
Jón með sér í viðgerðarferðir ef
ófærð var eða hætta á vondu veðri.
Það voru ekki eingöngu samstarfs-
menn hans hjá Símanum sem gerðu
sér grein fyrir því að Jón var ein-
staklega traustur þegar á reyndi við
erfiðar aðstæður því að hann var
einnig kjörinn til forystu í björgun-
arsveitinni á Húsavík.
Nokkru eftir að Jón fluttist til
Húsavíkur hófst nýr kafli í þróunar-
sögu Símans sem fólst í því að leggja
jarðsímastrengi um sveitirnar í stað
loftlínanna sem fram að því höfðu
verið notaðar fyrir símakerfi í dreif-
býli. Að því verki kom Jón mjög
mikið, en hann stjómaði vinnuflokk-
um sem sáu um lagnir jarðsíma í svo
til öllum sveitum í Þingeyjarsýslum
og var að auki fenginn til að stjórna
framkvæmd í Svarfaðardal eitt árið
þegar engar framkvæmdir voru á
hans svæði. Við þessar framkvæmd-
ir komu verkstjórnarhæfileikar Jóns
hvað skýrast í ljós, þar sem honum
tókst með dugnaði og útsjónarsemi
að skila sínum verkum þannig, að
kostnaður var ævinlega í lágmarki
án þess að slakað væri á kröfum.
Starfsfólk Landssímans kveður
nú traustan samstarfsmann og frá-
bæran fagmann, sem ævinlega bar
hag fyrirtækisins mjög fyrir brjósti.
Landssíminn sendir innilegustu
samúðaróskir til Berthu, eiginkonu
Jóns, barna þeirra, Kjartans, föður
hans, og annarra aðstandenda.
Bergþór Halldórsson.
Elsku afi.
Takk fyrir að fara svona oft í sund
með okkur og leyfa okkur að vera
hjá þér í sumar, þá var gaman.
Manstu þegar þú fórst í göngutúr-
inn með okkur, við fórum næstum
því upp á mitt Húsavíkurfjall. Svo
löbbuðum við næstum því hringinn í
kringum Húsavík.
Okkur þykir vænt um þig en við
vitum að nú ertu engill hjá Guði og
passar okkur öll.
Leiddu mína litlu hendi
ljúfi Jesú þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu
blíði Jesú, að mér gáðu.
Þín afabörn
Bertha Eygló og Jón Evert.
Mágur minn og vinur er allur.
Féll í orustu við illskiptin náttúru-
öflin. Öfl sem hann hafði marga hildi
háð við en ávallt haft betur. Þessum
þróttmikla þrekmanni og alvana
fjalla- og útivistarmanni var greini-
lega ekki ætluð lengri ævitíð. Að
leggja árar í bát þó kalt blési í mót
var ekki hans stfll. Held að í huga
hans innst hafi ekki verið til vont
veður, aðeins mismunandi gott.
Raunveruleikinn kaldur, ískaldur og
nístandi, var ekki umflúinn. Jón var
maður náttúrunnar. Kunni flestum
betur að lesa landsins yndi og njóta
þeirra lystisemda sem útiveran og
ferðalög hafa upp á að bjóða.
Jón vex úr grasi við ástríki í hý-
býlum foreldra sinna sem hluta árs-
ins var þeirra starfsvettvangur.
Reglufesta, skyldurækni og sam-
viskusemi var þar í öndvegi.
Gott veganesti ungum manni sem
átti eftir að feta í fótspor föður síns í
starfi. Strákhnokkinn byrjaði um
leið og fætur báru að trítla á eftir
pabbanum út með símalínunum og
um víðan völl. Nam hjá honum til
símaverkstjómar sem varð hans far-
sæla ævivinna. Betri lærifaðir var
ekki til. Vítt og breitt um landið í
símavinnuflokki var farið. Vötnin
stríð, fjöllin fríð og víðáttur heið-
anna heilla og starfið freistar. St-
arfsvettvangminn er ráðinn.