Skírnir - 01.01.1892, Qupperneq 21

II.
Frá öörum löndum.
•
A. Helztu viðburðir.
Árið 1893 eru hundrað ár síðan stjórnarbyltingin mikla á Frakk-
landi náði sér algerlega niður, síðan Loðyík XVI. var hálshöggvinn og
einveldið brotið á bak aptur. Miklum stakkaskiptum heiir Evrópa tekið
síðan og Frakkland þó mestum. Eru þau flest runnin frá stjórnarbylting-
unni miklu. Má lesa um alt þetta í bók, „Evrópa og byltingin“, eptir
Sorel.
Sömu málin eru enn á dagskrá í Evrópu og nýjárið 1892. Elsass-Loth-
ringen vestantil og Búlgaría austantil eru eins og neistar undir öskunni
sem geta kveikt í þá og þegar er minnst varir. Við þessa tvo neista eru
stórveldin lafhrædd. Frakkland og Rússland taka höndum saman yfrum
Evrópu. Þýzkaland, Austurríki og Italía herklæða sig i gríð og ergju.
Hinn mikli ófriður kemur eins og þjófur á nóttu. Nú getur ekki liðið á
löngu áður hann kemur, þvi þjóðirnar rísa ekki lengi undir fargi, sem
þyngist ár eptir ár. Þær vilja heldur láta til skarar skríða, en sligast
undir skuldahrúgum. En enginn vill verða til að hefja þenna heljarófrið
með nýjum vopnum og nýrri hernaðaraðferð, með óvígum herum, sem aldrei
áður hafa sézt á vígvelli. Dauðinn er hrikalegur, þegar hann kemur í
loptinu, ósýnilegur og óheyrilegur. Enginn maður er sú hetja, að hann
ói ekki við þeim dauða.
Eptirmæli ársins 1892 er ekki gott. í öllum löndum kveður við, að
hart hafi verið i ári, vond uppskera og þungar sóttir, fyrst kvefsótt (Influ-
ensa), síðan kólera.
Stjórnendur ríkja eru vanir að segja eitthvað um nýjárið og gamlárið við
sendiherra annara ríkja, er þeir færa þeim heillaóskir á nýjársdag. Þýzka-
landskeisari, sem aldrei situr af sér færi á að halda ræðu, sagði ekkert að