Skírnir - 01.01.1892, Qupperneq 61

Bókmenntir.
61
úrelt gutl, sem ekki væri lengur samboðið mönnum nú á tímum. Skáldin
væru eins og hirðfífl í fornöld; ]>að væri hent gaman að þeim, en þeir
væru ekki taldir liæflr til alvarlegra starfa og heldur ekki nýtir fyrir
mannfélagið. Að lækna mein, og ryðja burtu hjátrú og hleypidómum, svo
ljösið geti skinið i myrkrunum, slíkt væri samboðið mönnum.
Eona Bengts fer fram á siðbótartímanum. Þriðji þáttur, 7. atriði.
[Bengt riddari hefur tekið Margit úr klaustri og kvongazt henni. Þau
hafa búið saman um stund].
Bengt: Margit, Margit, i guðanna bænum, engin hörð orð.
Margit: Ég ætlaði einmitt að biðja þig um það sama. Ég þoli engar
átölur. Þú hofur sýnt mér óvirðing í viðurvist annara.
Bengt: Allt traust mitt hefur verið til þíu; þú sást að jeg reiddi
mig á umburðarlyndi þitt.
Margit: Þú liefur sýnt, að þú ert hættur að ehka mig.
Bengt: Þú segir ég unni þér ekki, af því ég vinn baki brotnu fyrir
þér og sit ekki á hjali við þig og saumana þína. Ég elski þig ekki, af því
ég get verið soltinn, þegar ég hef ekki bragðað mat lengi; ég unni þér
ekki, af því ég ekki fer úr vatnsstígvélunum, þó ég skreppi inn í stofu.
Þú segir ég elski þig ekki. Ó, að þú vissir hve ég ann þér.
Margit: Sú var tíðin áður en við giptumst, að þú unnir mér, þó þú
sætir á hjali við sauma mina, þó þú kæmir ekki inn með stígvélum, og
þó þú ekki sýndir mér óvirðiugu. Hvað ber til þess, að þú ert ekki eins
núna?
Bengt: Við höfum gipzt síðan.
Margit: Já, satt var orðið, við höfum gipzt. Áður en þú eignaðist
mig, varstu hræddur um að missa mig. Nú áttu mig og ég fæ að kenna
á því.
Bengt: Margit, að þetta skyldi liggja fyrir okkurlíka! Við þekktum
hættuna, við sáum fram á hana, við bjuggumst fyrir til að, verjast henni,
og þó sigraði hún okkur. Hinn þungi vagn forlaganna veltur fram, hann
þyrlar duptinu upp í lopt. Og loptið leggst yfir oss.
Margit: Kenndu ekki forlögunum um. Er þeim að kenna, að þú held-
ur ekki loforð þín? Þú lofaðir mér, að ég skyldi lifa i frelsi og lopti og
sól. Það ert þú, sem spyrnir duptinu upp frá ökrunum, sem þú ert að
basla á, og tekur það með þér innanhúss.
Bengt: Jeg get ekki svarað þessu nú, en bráðum skal ég gera það
og þá verður allt eins og í fyrndinni (leggur höfuðið í hné Margit); trúðu