Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Page 11
XI
mejía jíem ef »ér nú tfnbum móburmáíinu, f efé*
um gimffeini, fem forfeburniv bafa nú oarbueitt
I lanbiuu leiiflur enn um goo ár, og eptirtátib
eptirfomurunum til œftnlegrar minnfnðar um upp*
runa fjóbarinnar/ 05 bennar forna beibur; er
apturfpr f túngumftíunum jafnan famfara apturfpr
f bugarfart og oelgeitðni fjáífra pjóbanna/ feirra
er á fiau mœla. fSiíbtt menn atbuga £etta, munbi
almeitnfngur leggja meiri alúb á ab oibl>aIba mób*
urmálinu/ og b*>£>rr ftpfjajf ebrttni fremri, cr fab
fpnni betur, munbu fiá 09 fcerri begumirlí bebr«
ajf t lanbi «oru, og málib brábum ná fér aptur.
@n fiab er ecfi attlan mín ab tala um ðiepfia*
»if eba emtur fauptúu, f petta fíntt; eg wil ein»
úttfiió »«r« ytf'uc »tö, at láta yá’uc leiöa af
jpet, fem f fycffa áltti fýnti? gycnilfgt eba muní
aöacmefca ufö faupffaöalíjíiö, tíl aö beca
yá'uc aö apa eptfc fiuf; fab earafí bœnbiir f
útlenbunt tujefi, og fiá fieir fió bagliga ólífa
margar og (frautligar borgir í íríngum fíg. fj?eg*
ar borgarinn og bónbinn bafa jiacf, boerr eptir
ffnum eepti, fiá fer eel, en jfipti feir jíecfunt,
pa fer bábum ÍÍIa. £ffa eil eg raca pcfttr ufö
ab tafa paö eptfc útlenöum, fem annabboert
jfartar fíía, eba eá’f á uiö lanöftns áffgt’omulag,
t. b. «ö renja ffg á mft't'nn Hocnmat, ab eg ecfi
ncfni miflar t'affeí og bcennfufnsí; öcyá'juc; ett