Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Page 12
12
aptur Dil eg róð« pcfur tfl ab géf« ga-tut ab
fr«mt’uamö«rfemf píivri og ffípatt og brefnlatf,
fem menn t>erö« r>«rft ot'ö b|ó útlenöum, og
áftunö« «ö (firj«ff peím fem mefí { p»f. ®u
nú atía eg «b fwerfa frá pefétt tttáíi ab fiitnt,
cg fegja pdfur fró talt poí, er b<»uu (Béöfnfnní
ur á ðótþefmum, nábúi pinn, fþfáöótfur! ein*
uffttni fem optar átti oib bern ffn og |ijú.
öínunöur. fþab má offf oera nocfub gott
fem bann þeftr fagt, atíi bann fé ecfi annab ffbt<
ib frá þentiin fþjéöolft farna? pab futtni albrei
fnlla tnér inn, ab þú munbir framfara foobban
manna taf, eg gjerbi mér aíít abra innbirltngu
um pab, fem pú tnunbir fegja.
2íöt’omum«öur. SOíifib anbtrúa ertu,
unöttr! ab tafa poer munnmalitt fprir áreib;
aníeg fanninbi; pér (Teifar mjeg, ef £ú atlar ab
Sléfimenn féu beim(Tart enn annara foeita iitrtí
búar; ecfi fegi|t Æggért Í3!«fsfym' og Bj«rn«
pálsfym' fannig frá, f fíbara partt ferbabófar
peirra bíf. 163; £eir t«f« máí|íab 5ló«m«nn«
og brófa peim fprir pab, ab feir tali málib breinn*
a enn nbrir, fótt feir búi aHttarri faupjíab.
fþjóöólfttr er enginn beimjítngi, pó fér fýnijt foo,
af {iot bnmt er foo ólífur pér í ellu. ©nginn
fiétur fagt fab um l)antt 0t'gþ»«t ab þantt fé
íeimffíitgi, og fó er fagtabl;auit fé attaburúr