Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Page 14
ur fjðrmi tií ítálfé fíné. fþetta fom cBoöfwmní
tií e«rna; l)ami fom pefsoeflna vé foeíbit). fram
f bat>|fofu, far fem fólfit* fat ab oinnu, ‘faílati
til fíit bern ffn, og fegifl nó crtía ab fegja peim
fabía «r afífeðu finni. 2lílir urbu poí fegnir/
cn þann tóf pannið til orba:
^orelbrar mínir ooru fár4átcrfir, pau ffofns
nbu upp f iTíótmþatötnöunum, fem fumir falla
Keyfi'arbatöí'nöf, og bóu jfemmu feinna, btrbi á
fama árinu. »ar 5 oetra pegar -£au jTofnubu
íipp, og oar eg.pegar fettur nibur f)já einum góbum
bjargólna bónba t foeitinni; baitn oar ráboanbur
mabur f alíri finni breititi, og par metferb í;ané
6 tnórpot fambobin. ©óitbin átti merg bern, og
Poru fum af peim á altur oib ntig. •>$«nn lét
mfg nú nfóta f«m« uppelöfs og p«u, nema buab
feturájíin tií peirra fann ab l;afa látib ftg
jiuntum í íjóft f ýmftim fmámunum; ban b«t
mifía umíjyggju fprir ab eg froj'faöfjí ab Itt’am^
öns fc'ro'ptum; og uejctf, en fó ecfi ftbur fprir
f pf ab eg Icerbi peí ab Ief«, fcemilega ab ffrffs,
og fengi góba pedifngu á rnínum Xrffímnöómf;
einé fofígiVjlleg« í>«föi bamt mt'g rfö pinntt, pó
fpo, ab bann fifmivtöi í>«n« eptír mínum fcroptí
um; p«ö r>«t bönum ecfi nóg, ab eg fcenti pcrftnu af
einbrornPegin, þelbur fc’énöi bann mér pab bejfca-
f)«nöl«g, fern bann jfiefti, á b»erju perfi, b»arPib