Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Page 30

3°
enn $t>{, fem méi* var annabímert éflöfiníiflt ebn
(latíiflt t.fc. ífiut, ab bíibra tnér fem me|í t;já oííri
finnu ofl ícerbémi. @n met ftoí <tb fltt’ar fófnz
ic et'gt' rerða m'öttrfÆföar, fiá bar Ijann ftg ab
locfa (sa.*t ttl aö ocrt’a tíl gagnffa’ðrat; þlt'Dat;
fsetta gérbi l;ann meb ftvtf móti, ab bantt íeibbi
mér fprír fiónir, {tt’tJrfu betttnfnmt fiab næri, fsegar
fomib uotri ó fuííorbiné aíburinn, ab ftafa uarib
œfluórunum oel til ab íara Ærijtinnbóminn, og tit
ab lœra ab lefa og jfrifa og reifna, og f. fro.
Jjantt faflbi, ab ef ab eg ecfi larbi Ærijíinnbóminn,
ftá t;rbi eg albrei frembur, og gattí fsanníg ecfi
fomi(f í fri|iinna manita famféíag, en til fsefé
ab géta íœrt Æri(finnbóminn útbeimtijf ab fyafa ícert
ab íefa; auf fsefá oceri fsab battnab í legunum,
ab fá rncetti gipta fíg, er ecfi fpttni f)»erttoegðja,
foo (jann flcrti fénnt fsab bernum finum og ^júttm,
og mttnbi mér fannjfé ecfi faíía $ab betur, fsegar
eg occri fominn á fsantt albur, ef fsab ffcebi mér
f »egi. $antt faflbi ettnfremur, ab fsab abíabi
margrar (fémtunar og boflSmuna ab fitnna ab
íefa, fem binir mcrttu án oera, er fsab eigi fpnttu,
$»( fsegar manni leibbiff, og ecfért oasri fprir
jjenbi ab (tarja, $á tcrfi bonn fegubóf eba abra
(íémtiliga eba flagnliga báf til ab lefa, en binir
mcrttu geifpa og fjánga ofani í;enbttrnar á fér
á meban, fþegar manni wcrri (frifab til, »crri íab