Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Síða 43
43
cg fíunhim ábíitnbift fcrjúgt, gácf $ab {ðfnátiim
út nptur f írambúfcina, fuo aífcrei ffafbi eg neitt
öfgángé, en »nr jafnan í fíuífcum vib böna; ()ep»
pinnan á 'fumrin parfc mér ó&Ærilig, af fpf b»it
lepfir engar buíífcir. íþannig »arb eg <e óbœfart
til fiefé afc géta orfcib fafc, fem eg gat »v«nt ab
nerfca, fiegar bejt gengi, nefniliga: fslenfcffuc
bí>nZ>i."
3íú ramt mér faHt vatit miffi (Tínné og
Oörunfcé, fmí mér fanfí bénfcí nera ab Itjfa mér,
en famt lét eg fem ecfért wirri, 23ónbi í;éíbt
fram leguniú.
„^rifcja fumarib,fem egoar laufamabur, »ar
eg faupamafcur á eiitum bœ f minni fœfcfngar*
foeit; fiá oilbi pabfuotif, ab eg narfc áfffángiim
í einni ninnufonuniii; fiab »ar pftrburba efnilig
ffúlfa, ett bláfátœf; til fiefé ab geta nft »erib
bjá ffenni, »ann eg fiab til ab »i|ía ntig f)já
búfsbáiifcanunt til narfla áré. .fteotum »ar ab
fpnnu ecfi um ab tafa mig, en af fi»f ab »innu*
manna efta »ar mifil á $eim árum, er affir »iíbu
lauftr »era, og umtufía mfit bab fprir mig, $á
»ar fiab ab rábi gért. @g crtía nú ab blaupa
pftr fiab, fem fram fór fiángabtif á ^rofámcfáunni
árib eptir, og tafa fiar tií, er eg fom f »iffitta.
Sprftu »ifuna »ar eg f»o libugur og fíimamjúfí
ur, ab fjúfébamfcurnir funnti fér ecfi Icett, og