Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Page 54
54
öt&flfitrt, <t>rt uifárrt tfmrt, fecltmr er fmit fífelbt
og í eílu Berfnnfci, einé og fóíiit, fem fllbrei íirttir
«f flfc fenfcfl fína oermanbt 09 Iffflrtnfci gei(Irt til
öHrrt fieirrrt ftíutrt, er fclflffl ó móti fieitni.
fþegar »ér nír fmnitig þeftim Ieitab rtfc
þinni rettti meinínqtt worrnr Urt'fcómégreinflr, íeg»
or »ér fiannig Jtefum ranfflfflfc imtoortið efclt
íeffrt »or$ próffíeitré, getum »ér nít til fuHttuJIu
repnt fió ófcur umtplufcu ólífu máta, öfc íeita
©ttfcérifté,
@á ft;r|ft mótinn/ fem gétifc »ar um f inns
gónginum, unr mifilí bema og fálmflleffttt/ pfcugí
lignr £.yct’(ttfecötV og úfcrar (Bttöcœtnis a'fingí
«Ct fþflfc er flufcféfc fif þltttflcins eólt/ flfc ficfs*
(tr og ofcrar flnbflgtar Æfíngrtr géta tjaft ofcrrt
uppfprettti enn frtnnflufcligt finnislag, fem fram>
fomib fé flf elffumti til ©ufcé; fioí ef einfcoerr
»œrt f»o grunntjpgginn, fem margur Ijjeftr »erifc,
ofc cetírt, flfc fcinum óenfcflníigrt og fuílfrírt ©ufci
fiítftt »(rnt uttt flfc lótrt fcibjrt fíg, cg fýngirt fér
lof/fió ecfi oaert nema mefc oerunum: ofc cetía^
ofc fjrtité eelfiócfnrttt gceti ótinnif fctrmefc/ og
fcann fribffínfí fprir flfcrflr pftrfjónir, ffltm tnunfci
ecfi forfóma flnbflgtarírfíngAr, far ttenum ftnfcs
i|í mifíu flufcoelfcflrct ctfc cefct fcer, eitit ctfc lóta ó
móti fieim gpntfcum, er ftenum ficeftu pnfccelciflctr.
®n ftcmn fceri fió einé ctfc og fó, fem fmjrtfcrflr