Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Page 102

102
»ega mcc fem »œ»ff og í>oí(ufí »t'»nu()]u; en
^aff $au vantab teíuuert á $ab $egar fíau fiöfa
fomib tií niíU/ $á ^efr og lcú«fí »iö of eKum
freptum «ö loga f(«u; eg fieft (eibt $eim ferit
fjónir meb fucgb, (joornig fiau nteb tómíœti fínu
og mótfróa fficbu fér fiálfum f eegi bœbi ft;rir,
^inni tímanligu og eilfftt eelferb; (eftfagan mírt
(>eftr einna mefí vertab á fiau. gg fteft látib
eittnubiúin fjá btrbi f orbi og oerfi, ab fú affunbs
an fcm eg legbi á ab Iaga fau, eatri erfi fprottitt
af egingt;rni, ftab erab fegja, tií fiefó ab fiau prbu
$efé fiíEgrt og bugíigri á meban fiau eœru ty\á
mér, ftelbur af uml;pggiu fprir fieirra egin eelferb.
fþanttig (>eft cg nppbnött fiau tií ab brúfa fumts
ubagana og abra frftfma, til ab lefa anbligar og
oeralbligar bvtfur á oipí. 2lf anbligunt bðfum beft
eg baíbib n'tnfngunnf me|I fram og 25«cn«[a:cómsí:
bóHtnnf, einfttm ffbött tTý«t’»erfö fotn, og búnabs
arritum af binum oeraíbligu. 21 foelbin beft eg þelfí
leftb fktr batfur fprir fálfinu tíl ffémtunar, fem mér
oprbtuft beff l«g«ö«t: tfl «ö bettft í>f«rt«ö,l«g« I>ugí
ftcffttfö og uppfcotöft um £á þlutf ec opt«ft m<w« á
ecjt'nnf, eg fyefi fieféoegna ecfi ftbur oalib til fiefó
dioolðí oot’ucnftc og 2ítl«, og abrar fTffar besfur,
íiellbur enn fornmönnafegurnar, pótt eg íeft' ^ctx
opt Iífa, becbi oegna pefá ob oér befum foo fáar
bittfur fem eru ffémtiíígar og nptfamar uttbireiné,
/