Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Page 110
IXO
$eim íoí imtanfírtmé uott á prefíimtm i
þúféoitjfln; ecfi fom fflb til af fo( flb ftau oœru ecfi
»eí flb fér á fteint albrí, f>dDut; f>afa oit bð'rtt
futflnn í þftlömu peg«r fjau egft »on á ptreffmí:
um, Toeir of oinnumennunum fátu eittnig géngt
©obfoittni, ett f)6 i ebru flflfngólfi, annar á rútni
fínu, en þinn á fifíli fprir frflmanfiflb; fteireoru
úngir tttenn, og ftefbu fieir rábifí til eifíítr f)|á
benum eorinu ábur; oóru fieir ftflb er bef*
bu fltt pab tal famfln um bagintt, er eg enb*
eerbíiga gat ttm. fþeir tobttubu pegar þúfébánbi
^eirra »ar nb fegja frá IflufflmenfTuntti og einnu
menttffu fþorlat’s bánba, og litu I;eerr ttppá onns
flittt, og fítt uppo boertt; Jieir foru ob feppofí eib
flb fémbfl t einfwerju áfjáífratbi, en fíunbiim fjecttu
peir og t;orfbu f gufnir fér. Sllbrobr mnbur,
tfán ab nofiti, fat á |íafn rúmi, l)ann fnífbi lengi
eerib vinnumabur t)já ©obfoinni, og oerib t;inn
trúafli, f>ann vutr fáfliptinn en fmáfíritinn, fiegar
benum »arb fomib tií. @obf»inni »ar »el tií
bflné og feim b»orjtim tií annaró, en nýfomnu
»innumennirnir t;efbu fjorn í ftbu benum og og
bábubu bann ftn á mitíi; gaf 3ón b»f lítinn
gotim en bpftifí p6 belbur nibrf. ðflnit ppti
eplutn og brofli { famp fegor eittt>»ab fom fetn
benutn fiófti »era fneib tippá winnumennina. Slib*
ttrfetfltt »ttr mabur, tim feptugé albur, bann »ar