Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Side 176

J?6
ecnðútte í$bir ^elXfí, tugitab og fjÆitfítt { frrnn*
fnísmbum ; eba ertú tnáffé orbitttt leibur ó t;inum
flitmía bugnabi t framfoatmbum?
ðJnunöuc (rtlabi ab fara ab foara einboers
jtt/ en $>/óö6lfut: tóf tnáíinu ft;rir, og fegír:
(gg er ecfi fontin btngab tií ab bet;ra á Ia:rb<
nr ‘bifpentáfíttr f ebrutn túngtimáíum, fem eg
ffil ecfért f. íét pcfur narra mig til fiefé {
fprra ab foma þíngab aptnr f ar, til ab bePta
fegur bíitar, af fiof eg ftupabi ab eg ntunbi baf«
eittboert flagn af peim, en mér fíjnilí nú ab
pab trtíí ab oerba t;arla Iftib. @n fiar eg fjeff
gért ferbina og bebib (;ér foo lettfli, pá oil eg
fjafa pau f>cf$ ttot er eg mó; oil eg nú bibja
$ig, gamli mabur! ab fegja mér eg gét Itrrt
af fegu pinni, fof eg ó bágt meb ab fjá pab fjáífur.
2íöEm. tþab er oel og ftpnfamliga mcelt,
$)jó&ólfttt: minn! og er eg fiefé allbútttn er pú
bibttr.
fþab fyrfía, fem oib gétttm Icert af fegu
(Bábfottms/ bónba er: aö paö fé fú befía bycjwn að
bycja meö <0wö. fþocláfm; bónbt bafbienga fanna
anbliga eba oeralbliga bagfcelb fprrt entt &anit fír
ab letta ©ubérffié, og foo mun ebrum fara; fioí
fiótt fumir menn, er oonbir eru og óráboanbir,
fpni|í baba í rófum, pá er fiab ei nema miéfón'
fngar einar, og rjúfa ^cer burt, er mínji oarir.