Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Síða 179

179
<ib twrt í fpvirvúmi. ‘'J'öttnig ftretjttti fótfvi (Boös
futtts og fá gobi tflrtbuv fem fþortátuc ttónbi
»öv fettuv ttíbuv fcjá fpv|f, oð mó litvrt eitt og
flitttflb flf poi, ev frtflt ev fvct fltfevb peivvö.
fþiáöólfut. fþú cvt rtíítéttt nb töírt um brtvtta
uppetbib; eg (vttn ab ^ab tttuni ecfi oevrt foo
mifib oanbficvft á poi. í?rt! pn! ttú fá eg ttocf'
ub! íiú oitttrtv á máti fiátfum pcr; $ú tcvtuv eitté
og oíít fé fotflib unbiv uppelbittu 03 pá fegir fiú
rtb ©oöfomnuc, fem fécf ettljoovt f)ib be)fa upp*
eíbi, ^rtft ovbib íðufflntrtbuv á eptiv og tetíngi,
fem oeft ev af eftu; pavámóti fegiv ftú flb t;antt
fflvttrt, prttttt fþoctáfuo í^rtff ovbib oíenffi mabuv,
og bugnrtbflvmrtbuv meffi, og pó fécf brtttn þib
oevffrt uppetbi, eptiv $oí fem pév fegilf fvá.
©oottfl evub pib ttú, fem ftpfifí oita mifib og oeva
Iccrbiv; fi?ib toftb ftab pftr öllt þóf fem fib oiljib
fotttrt mennttm tií flb faCfafl á, ett fegflv tit fém»
ttv, pá ev ftrtb einþoev oitíeifatt.
2íöt’m. gcfi ev ftflb vétt flb ffuíbrt flHrt fpviv
fettrt, fþió&ótfuc minn! poí ftó fumiv futtni nb þafrt
favib meb þeimffu og ftrtvmÆli, fiá evtt t;iniv miftu
flíeivi, fem fmffl taíab og (Trifab oituvíigrt, og pab eina
tv mátti rtb gagni oevba, peim ev btpbbu. Qfi flnb
íoviegflb fegirt, ðb feív nf íonbum ocfav fent ^flfrt
fcpttt tit rtb fvtíbrt 6vcíbuv ffttrt um eittþuab, jpeiv
SOí 2