Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Page 187
187
pat> eru mibur. gr ínb íángtum mnrfoerbara
fprir mig/ eitit pnb fent (íéb er fprir ntergum elbs
umr eba nnúugar fi«r fem engmi ftnb fmfa, iþoí
fab fem libib er lifií eg ccfi tipp aptur, ofl fiab
fem bpgflt ev I íoptinn, eru f!ý fem rjúfa á braut
$á til peirra á ab tafa; pib meflib ecfi tafa orb
mín foo, ab efl f>oíbi ab pab fé ónaubfpnliflt og
einfióoerbt ab oita buitb tif feeftr borib á ferboprri
uiibanfarinni efb, og ab brepta flpnfamliga tií
í ýmfum blutuui, fof fsob vccri f;in meffa l;eimf?a,
en efl meina bitt, ab mcnn eifli ecfi ab fóíjafí f
^ab flamla af tómri foroitni, án pefð ab bafa
ímtit tilgánfl ab lœra af fsof fsab fettt fpnnt ab
géta orbib ab notum á feirra tlmum, eba ab
blaupa eptir ferfsoerri nýrri rábagérb, á ttiebort
ecfi er ffobab, boert f;ún mtini fléta orbib, tif
nocftirrav tiptfenti á peim ftab og tima fetn oér
lifum.
2íöt’m. fþú beftr fsagab á meban binír
í)afa taíab, ©igfsoatut: minn! en fsa bcftr fsú nú
tatab mifíu meira emt fse*r» Q?ú ert c'nÓ og
forfebur oorir/ fsú álpftar ecfi fprri entt pú I;eftr
fstipab, og talar ecfi fprri enn fsú ^seftr alpftab,
en fsá talarðu eins og réttum tfslenðmgi fivmir.
Sigfsuatuv. Ð eg oilbi ab eg œtti fsetta
bráé fíilib! mér ^pfir engin fómi meiri enn fá
ab tala og géra einó og réttum íjgíenbíitgi fvmir.