Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Side 195
195
uttum eba ftúféfljérninni er lý|?, $á er ecfi ttott
at> ýreppnttm ttegni t>el ebn cb ftanii flcti borib
niifittn fwnsfl, ett fe'n fíefí l)eimiíin einá cg $ab
fetn feinnjl uar íýfí, og þrepp|tj6rttin fari fareptir,
Jsá fer ftflrttt íétt meb Jiá bpvbi ev bmtn gat ecfi
rognb ábttr. (£tt bprbin tterbur ecfi einungié
léttbivcflci Jseféoegttfl, nb ftreppnttm »ep fraptur
vibjirtb, ab ntlír ftattð innbpggjarflr fýttfl fút rábs
panbfl pugnrfar í á|íunbatt og íofígæfni f ftttu
fafli, fnm werbur einnig minni { ffálfci féc, Jipf
fntr féppifí f;p0rr Pib ab perba ei ebruttt til
íýngflfl, og tefjí Jiab ífffl f Iengfíu íeg, ett par
fem órábpe.ubni og íeti fftfa Pib fiáborbib, jiar
ffprröfl tnenn ecft Pib flb flengja fér og ffttutn
uppá breppintt flb nflubjpnjflíaufu; fteir eiga bprn
f bórbémi og íaufaleif, rétt flb gamni ffnu, og
fcgia, þelöuc cnn ecfi þcéöttgic, «ð þceppwcinn
bflft négw bceiöt b«t’ið til «ö t«f« á m6ti tcéwm
íeicc«, ©potta eru $eir fampitffulaufir.
fþarna féruunú, fþióöðlfttc mittn! «ð ttnðí
iceins og fólfc’i ec innvxttat (Sttðs étti og góös
ic fiöic, og útf|6n og áfíwnö«n { jíntt £«IU, tmðí
iceins mfn£« álogticimc, fntf £c«pt«cnt'c «w£«fí
og bycöicn«c mín£«; Jsetta er fá einfljli og beitt»
flfíi pegur til ýefé, og perba «Hir abrir pegir nb
foma famatt Pib fjantt, ef $eir eiga ab pcrba flb
nocfrum notittn.