Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Síða 31

og reynt til af> l>æta og laga eptir tímunum liin
elilri lagaboft, er ab efni j>essu lúta.
15æn(lastéttinni er ætlað aft bera byrði larulsins
að mestu leyti, j>ví óvíða munar j>að talsverðu, sem
lausamenn og tómthúsmenn láta af heruli rakna fá-
tækum til framfæris. Bændastettin á að ala fá-
tæka jrurfamenn, gjalda öllum stéttum og gegna
ijölhreytinni þegnskyhlu, og þó er hún næsta hjúa-
fá í samanhuröi vift fólksfjöldann í larulinu; eiula
gánga jarðir á Vesturlandi víða úr sér, sökum ein-
stæðíngskapar og fáta*ktar bænda, er j>eir ei fá lialð-
ið vinnuhjú, og hljóta því allvíöa að vinna einsaml-
ir, eða að öðrum kosti halda einhverja ónytjúnga,
sem ekki eru hæfir til að vinna sóknarprestinum
dagsverkið, eða gjöra íjallskil og* vegabætur; enda
er liörmulegt að fara um suma vegina á Vestfjörð-
um; víða er og óbægt að laga þá; þeir liggja yfir
lnattar hlíðar og sjóarbakka, grjótklif og forvaða í
sveitum niðri, einkum vestur uin fjörðuna, en fjall-
vegirnir yfir liáa holtahryggi, sem eru svo grýttir,
að ei má sjá, livort steinn er tekinn úr götu eða ei,
j>ó laga sumar sveitir, eptir vonum, helztu þjóðveg-
ina, en samheldi vantar til þess, að sveitirnar legg-
ist á eitt ráð í þessu. Víða liagar svo lnndslagi á
Vestfjörðum, að út úr suinum sveitnm liggja 5 eða
6 lieiðavegir. í)ll von er á, j>ó j>eir menn, sem
vanizt. Iiafa bærilegum {ijóðvegum og* góðhestuin,
segi, að reiðhesturinn tyni niður á Vestfjörðum öll-
ihn gæðíngsgángi, og reiðmaðurinn gleymi. að öllu
taumhaldinu. L'itlu betur liefir tekizt uin grenjaleitir
og fjallskil, og hefir þetta hvorugt miklum bótum
tekið; víða heyrist þess getið, að refar bíti sattðfé
bænda, og* má j>að eingin undur telja, jiareð víða
vestra skortir samtök og árvekni til að leita grenja
í tæka tíð, og þá því hehlur alúð, atorku og lieppni