Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Blaðsíða 33

. framtal bænda, og liefir leingi lofiaft viiS, ab fjártal-
an i haganuin liefir veriö nokkuð írekari, en fram-
taliö á fnngununi; veltlur jiessu einkum tleyfö og
aögjöröalejsi lireppstjóranna og fteirra, er viö tíuncl-
unuin eiga aö taka; lakast er þetta af þvi, aÖ enir
fátæku, er jafnan teljá grant fram til tiundar, veröa
helzt fyrir liallanum, en enir efnameiri, sem opt draga
töluvert undan, komast lijá aö svara réttum tíund-
um og áð greiða aö réttri tiltölu jafnaöartollinn,
sem lagöur er á hvert lausafjárhundrað, og ieggst
viö fjann muninn þýngra á fátæklinginn, sem hinn
ríkari verður linara íiti. Jafnaðartollurinn liefir
þessi árin þótt æriö mikill og ósanngjarn, þegar lit-
iö er á, liversu miklum mun minni hann hefir verið
í öðruin ijóröúngum landsins, einkum þareö 1,525
rhd. láu, við árslokin 1844, ávaxtarlalisir í vör'/luiu
Aintmannsins 1; geta nokkrir þess til, að Amtmaður
liafi látið hann vera svo mikinn, sökum þess að
vestfirzkir bændur liafa ei efni á að telja jafmnik-
inn pening til tiundar og þeir sem húa i hinum fjórð-
úngum landsins.
Svo hefir þótt, sem málaferli liafi að sínu leyti
verið minni á Vestfjörðum, en í öðrum fjóröúngum
landsins, og- hyg-g eg, aö þessvegna hafi fjórðúngur
þessi verið látinn eiga sig sjálfur, að því leyti sem
málakostnaöi viðkemur. Ilvort Vestfirðíugum hefir
orðið léttara aö hera kostnaðinn, síöan þeir uröu
einir útaf fyrir sig, veit eg ógjörla, en það veit eg
fyrir víst, aö ekki stuðla málin, sem eru að rísa upp
á ári liverju í Snæfellsnessýslu, til þess. Nóg hafa
Vestfirðíngar annaö að gjöra við efni sín, en kasta
þeiin út í arðlitlar, en útgjaldafrekar þrætur, enda
eru óviöa mörg mál sótt til dóms, sem ekki eru
I) Sjá Ágrip af Vesturamtsins Jafnaðarsjóðs röikníngum
'fyrir árin 1843 og 1844.
3