Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Qupperneq 34

ÍU
líölfiuít ah tillilulun yíirvaldaima; niörg mál fá sa lta-
íiefiidirnar talaft niftur, <;g uokkur eru sætt fyrir rétti,
áftur dóiiiar fara iit í Jieiin; þrætuseggjum jiykir ílla
eira á Vestfjöröum, og veröur {leim jafnan ógreitt
til álifs og frainkvæmcla.
8. A N I) L £ G S T É T T.
Fátt er að segja frá amllegu stettinni á Vest-
fjörðuni. Laungu eru liðnir {ieir tímarnir, sem kall-
aðir voru „presta öld“; {lóttu }iað reymlar góð um-
skipti, þegar ráðríki klerkanna og liérvilludómar
jieirra urðu að fornaldarsögum, en minníngunni {lyk-
ir íllt eitt fylgja; allt fyri {mð má með sanni segja
um prestaöldina „að fátt sé svo fyri öllu illt, að eigi
boði nokkuð gott“; {ivi nú lítur svo út, sem kjör-
um prestanna sé {iegar komið í {>að liorf, að lielzt
megi prestum til viöurværis telja leifar enna fyrri
tima, af }iví sein brauðunum {)á var lagt og geíið,
og komizt liefir bjá að verða konúngsfé. Næsta
mikill niunur er á kjörum lögstjóniar - stéttarinuar
og þeim, sem andlega stétlin á við að búa, og litur
svo út, sem konúngurinn og stjórnarráð lians sé
farinn að sjá, að svo sé, en fæstir alþingismanna
[lóttust geta séð nokkur ráð til að bæta kjör prest-'
anna. íyki mér líklegt, eptir J>ví sem eg befi beyrt
á sumum prestum vestra, að {ieir vilji beldur basla
við lítil laun fyrst. um sinn, en að fátæk bændastétt
sé látin bera meiri byrði þeirra vegna, og það [iví
fieldur, sein niargir þeirra eru vongóðir um, að eiu-
liverr verði til að sjá önnur ráð til að greiöa bag
prestanna, þegar lniið er" að skoða nákvæmlega á
ýmsa vega málefni þetta; alþýða er jiegar farin að
kannast viö, að bót [mrfi að ráða á kjörum prest-
anna, og er {>að munur eða áður var, þegar sá þótti