Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Qupperneq 44

44
verzlunarmennirnir letu dæmi kaupmanna ftessnra
ekki leiða sig til að gjöra álika, en skyldu á hinn
bóginn láta vonina um aö geta reytt einlivern skiid-
ínginn valda því, að f>eir léti flytja út Iiingað til sín
meira brennivín en áður, og sýna f>annig sérstakt
skeytingarleysi um velferð landsmanna; vera svo ó-
dreinglundaðir að nýta sér bókstafinn um svonefndá
„frjálsa verzlun“ til að valda, að j>ví leyti er í
þeirra valdi stendur, óförum surnra þeirra manna,
sem þeir til uppheldis sér og sínurn eiga við að
skipta, enda þótt nokkrir séu svo óforsjálir að leita
kaups á þessari skaðræðisvöru. Fari nú svo ó-
happalega, að samtakaleysi i þessu efni verði lijá
verzlunarmönnum vorum, ætti þaö þvi fremur að
hvetja oss til þess, að vera einlægir til þarílegra
samtaka. Vér ættum þá að gánga því ítarlegar í
Bindindisfélagið og meö samheldni aðstoða hverr
annan til þess, að láta af ofdrykkjunni, svo kaup-
menn sjálfir megi súpa sopann sinn, en vér jafnan
vera menn réttgáðir og geta gegnt skylduin voruin
og lifað sjálfum oss og föðurlandinu til sæmdar
og heilla.