Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Qupperneq 54

54
ur smalamaftur. Mun eg nú færa þér heiin sanninn
um það: Látir þú smalamann fylgja fénu vetur og
sumar, mun féfi verða lángtum sællegra og kostbetra,
liey og skóleður sparast við það töluvert, og þú
komast hjá margvislegum skaða og skepnumissi,
er af vanhirðíngu leiðir, einkum búir þú á hættu-
jörð. Eg liefi, t. a. m. mist á einu sjóarfalli 40 fjár,
fyrir vanhirðíngu, og hefði mér þá verið hetra að
gæta kintla minna , og þó eg fjölyröi þetta ekki
fremur, veit eg að þú laitur þér skiljast, að liagur-
inn, sem þú hefir af hjástöðunni og hjásetunni, sé
lángtum meiri, en missir vinnu þeirrar, sem srnala-
maður kynni að hafa unnið þér mála á milli.
17) Halt fé þínu ahlrei úti, þegar það vill ekki
stamla á, og fer að hama eöur leggjast, getir þú
ekki komið því til aptur með þvi, að reka það hratt,
spölkorn til að heita þvi. Varast þarftu líka, að fé
stanrli eða liggi leingi við hús vet.rardaginn; við það
frýs úr því mergur; og í lángvinnum innistöðum
verður þú að sjá um, að fé þitt geti jetiö þorsta
vegna.
18) Haf ijárhús þin rúmgóð og liá og ekki þraungt
í þeim; því mikill liiti er einkanlega skaðvænn riti-
gángs skepnunum; verða þær af því korkulegar |og
kulvísar, en ekki má heltlur ofkalt vera, og er það
jiá, þegar gólf frýs innar að bálki. Glugga skaltu
hafa i mæni, einn eður íleiri, eptir stærð hússins.
Gæt þess, að aðrar smugur og göt, séu ekki á hús-
inu, hvorki hjá dyrum eður annarstaðar, sem innum
geti fent, því j>á fennir á féð, og getur það ollað
liinu skaðlega ullaráti, þegar hver skepnan fer að
sleikja og narta ullina á annari.
19) Verðir þú bóndi á fjörujörð, nnint jiú hafa
vit á, að nota þér fjörubeitina sem bezt jiú getur;
þarftu þá vandlega að lála þrífa hús þin, svo að