Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Qupperneq 72

72
hneigða til brennivíns, sem clrekka [>afi daglega,
fiegar [>að er til, bæði með [>urrum mat og við ein
og önnur tækifæri, tvisvar eða þrisvar á dag; [>ess-
uín finnst, að [>að sé ómissaiuli til að koma fram
ætlunarverki sínu, styrkja kraptana, og lífga sig
upp, er þeir svo kalla. Verða allir þessir utan við
sig, ef útaf bregður, j)ví þetta verður lljótt að-nátt-
úruvana. Jetta er að vísu ekki skaðleg. víndrykk-
ja, þegar maðurinn gætir ávallt skynsemi stnnar,
og ræður svo við sjálfan sig, að aldrei stígur yfir
bófsemdar takmörkin; sá liinn sami getur lifað
leingi og vel, sér og öðrum til gagns og sóina.
En — bættan er eins og ógurleg örn á næsta nesi,
eptir þvi sem reynslan befir sýnt,’ [>að er sú bættá,
að bonum [>yki brennivinið betra og betra, drekki
smámsaman meira og meira, og verði stundum
drukknari, en bann ætlaði sér, og leggist að lok-
unum í ofdrykkju. Jað verður því ávallt óbultara,
að drekka aldrei brennivín, og láta sér lyinla með-
skapað náttúrufjör og krapta; því allt það, sem æs-
ir bana upp fremur, en henni er lagið, veikir bana
eptir á.
n) I öðruin flokki eru þeir, sem alvarlega
drekka sig- drukkna, og gjöra sig liálfærða,
gæta síðan ekki að, hvað þeir eru, og álita sig miklu
meiri, gáfaðri, gæfuríkari menn, en bæfir og er,
gleyma stundum [>ví óþægilega, og lilaupa óðfluga
inn í loptsali hugmyndaniia, með ofboði náttiiru-
kraptanna og uppæstu ímyndunarafli; sækja ani ara
félag bæði til að skemta sér, og til að koma ýmsu
fram til góðs og ílls. Eins skemtilegt og ásigkomu-
lag [>etta sýnist i fyrsta svipinn, eins skaðlegt. er
[>að fyrir líkama mannsins og sálu; því jafnan fylg-
ir þessu á eptir deyfð og- orkuskortur, sjúkleika
vimur, leiðindi og sveín. J>essir, einsog íleiri, bneig-