Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Side 74

74
sjónu og bólginni, niagnlausum liinum, staniandi,
drafandi túngu, óskiljanlegum málleysu liriiium,
hverju að fylgir daunvesta uppsala, búkhlaup, ó-
sjálfrátt þvagrennsli, og svo má kalla, að mannaum-
íngjarnir beri einga rétta inannsmynd', heldur séu
einhverjar ófreskjur, sem eiga undir kasti að rakna
við aptur til jþessa lífs; þvi ekki er fyrir að vita,
nema jieir annaðhvort fái slög, deyi útaf í óeðli-
legu svefnmóki, eður að brennivínið logi upp í jþeim.
( Úr sömu ritgjörð).
í viðbæti við tilskipunina af 13. Júni 1787 á
114 bls. finnst í reikníngi yfir aðfluttar vörur til ís-
lands, að þá í næstliðin 21 ár á undan eður frá
1766hafi árlega flnzt til landsins rúmlega 160 tunnur
brennivins. I 2. hefti Gain. og Alv. á 207. hls.
getur höf. þess, að árið 1818 hati liíngað fluzt 1200
tunnur. ()g af 3. árgángi Nýu Félagsritanna er
Ijóst, að 1843 liafa híngað komið sjálfsagt 5000
tunnur brennivíns. Af þessu má ráða, að aðflutn-
íngar brennívíns, og drykkja þess að þvi skapi,
einsog nærri má geta, hafa að meðaltölu vasið uin
rúmar 20 tunnur á ári frá 1766 til 1818 eðuríSl ár;
en nú í næstliðin 25 ár, frá 1818 til 1843 um 152
tuniuir ár hvert, sem eptir meðal söluverði á brenni-
vini verða hérum 3000 dala virði. Sér eru hver velti-
árin!!! Og þegar aðgætt er framför brennivínsdrykkju
liér á landi í skertan mannsaldur eður næstliðin 77
ár, má segja, að hún hafi borið vel þrítugfaldan
ávöxt, þ. e. að nú sé drukkið árlega 31 sinnum
meira brennivín, en þá, og er það nóg af svo
góðu.