Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1847, Qupperneq 75

6. LÍTILL LEIDARVÍSIR
til
A Ð V E N J A B Ö R N.
Kenn þeini únga þann veg, sem hann á aö gánga
og þegar liann eldist, nmn Iiann ekki víkja þarfrá.
Orðskvb. 22, 6.
Eitt af því, sem er aðalundirstaða til lieilla og
velgeingnis hvers eins manns sérílagi, og heillá
fijóða að gjörvöllu, er góður vani á börnum. jþað
er {iví ekki um of, þó að málefni þetta sæti athygli
manna, og sé íhugað og fyrir fieim brýnt. á ýmsa
vegu. Eg ræðst {le.ssvegna í, að benda á fáeinar
reglur viðvíkjandi vana á börnum, ekki af f>ví, að
eg kenni mig mann til að rita um efni J>etta, f:ar
sem mig brestur til þess bæði vit og reynslu, beld-
ur í J)ví skyni, að vekja máls á svo áríðandi um-
talsefni. Mun eg kunna fieiui alúðar þökk, er virð-
ir þenna litla leiöarvísi f).ess, að taka bann til íling-
unar, og benda bæöi mér og öðrum á, livar mer
hafi skjátlazt, eður i lionuin sé of ellegar vanritað
á hvern belzt bátt, er vera kanu.
Undireins og barn þitt fer fyrst aö fá vit, ríður
f)ér á að innræta því hlýðni við fn'g. Hlýðnin er
hin fyrsta skylda barnsins, og vilji foreldranna á
að vera aðallögmál þess. Hlýðnina munt f)ú geta
kent því bezt á fiann bátt, að liafa á fiér einskonar
alvörusvip, þegar f)ú býður frví eður bannar eitt-
hvað, og sjá um, að það blýði, í bvað litiu seiii er.
Legg fátt og auðvelt fyrir það, en gæt þess, að það
fullnægi því sem bezt; með því venst það á
vöndunina jafnt hlýðninni. Varast allt orðafjas
og ummæli, þegar þú bannar barni þínu eilegar býð-
ur því eitthvað; þó skaltu leiða því fyrir sjónir með