Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Síða 3

mánuöi; mundi útheyskapur hafa orðiÖ góður, heföu
{)á ekki lángvinnir óþerrar spilt honum. Haustið
var gott, og veðrátta á því lángtum mýkri, en hin
haustin hér á untlan, og héhlust hlýindi ööru hverju
fram í Nov. mánuö, harðnaði f)á nokkuð veðurátta
með snjókomu og frostum, en þann snjó leysti að
mestu aptur í bygðinni í Dec. mánuöi, og kalla
menn vetrarfar þetta til nýárs í betra meðallagi,
entla þótt hafís hafi verið fyrir framan Yestfirðina
og einu sinni að lantli komið. Eru menn þeirrar
vonar, að flestir bæntlur verði héðan af í vetur ekki
heyþrota, þó harðintla kaflar komi, ef vorið veröur
bærilegt, enrla er nú minni peníngur á heyum lijá
bændum, en í fyrra; því fyrir þá skuld að heya-
feingur þeirra varð í lakara lagi, fækkuðu nokkrir
kúin, en ílestir sauöfé, því mjög fá lömb eru nú á
vetur sett,. Fjárskurður vestra reyndist þetta árið í
lakasta lagi viðast livar; kenna menn þaðléttu hey-
unum í fyrra, ótímguninni í skepnunum, kultlanæð-
íngunum í vor og þurkunum í sumar.
jiegar hafisinn var oröinn landfastur í fyrra vet-
ur, varð vart viö birni tvo, er menn ætluöu hafa
komið á lantl nálægt Stigahlíð við Isafjörð, flökk-
uöu þeir suður um ijörðu og voru báðir unnir við
Látrabjarg í Baröastrandarsýslu.
Sjáfar afli var um Vestfjörðu, eins og annar-
staöar við landið, með hetra móti. Vetrarhlutir
untlir Jökli náöu rúmum 5 hundr.; en í Dritvík öfl-
uöu þeir fáu bátar, er þar geingu, frá 3 til hálfs-
sjötta huntlr. hluti, og var þaö afbragð á svo stutt-
um tíma. Vestur uin fjörðu var steinbitsaflinn
nokkuð minni, en hin fyrri árin, þorskafli aptur í
bezta lagi; þó mun hann ei hafa oröiö annarstaðar
jafnmikill og við Arnarfjörð, því þarfórsaman bæði
haust og vorafli; vorhlutir urðu þar í verstöðu frá