Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Side 39

39
bjargargripi, og láta |iær í frifti, en kálfana skutla
þeir að haustinu, og skipta milli sveitanna kring um
fjörftinn, livar sem á laml keinur, en taka eingan
lamlshlut; veiftist þannig optast 1 kálfur á Iiausti
hverju og stundum 2, og þekkja Arnfirðíngar reyft-
arnar, og gefa þeim nöfn, eins og kúm síiium, og
segja þeir, aft þær komi aptur og aptur annafthvort
ár með kálfa sina inn á fjörftinn; má um [letta eins
og annaft fleira segja: „Jiángaft ber veiftina, sem hún
er vanin.“ Isfirftingar hafa nú byrjaft hvalaveifti, og
litur svo út, sem hún muni betur takast, en tilraun-
ir útlendra manna og verzlunarmanna, sem áftur
hafa reynt veifti þessa, meft ærna tilkostnafti, áráng-
urslaust. Til veifti þessarar hafa Isfirftíngar bæfti
byssuskot og skutla; er sagt, aft jieir ætli aft smiða
aflángar kúlur, og, ef til vill, járnörvar til aft skjóta
fram úr eins konar járnhlaupum, jivi hlýkúlu - skot
eru ei einhlit; því kúlurnar komast ekki innúrspiki
hvalanna. "þannig veiddu þeir einn hval fertugan,
árift sem leift, og barst hann á land í Súgandatírfti
í Aprílmánufti. 3 eða 4 hvalir aftrir voru þá skotn-
ir og skutlaðir, en náftust ekki. jþann 8. Júni skutl-
uftu Ísfirftíngar tvítugan hval aft nýu inn á fjarftar-
djúpinu, og náftu honum dauftum 4 dögum síftar.
Væri óskandi, aft bjargræftisvegur þessi gæti þróazt,
og telcin yrði upp aptur hvalaveifti sú, sem fyrr
var tíftkuft vift Isafjörfi og vífta um Vestfirfti árin
1610 —1021, þegar Jón Ólafsson hvalfángari var á
dögum.
Fyrrum hefir verift töluverftur hagur aft sölva-
tekju í Saurbæ og viftar um Vestfjörftu, eins og
sögur og árhækur skýra frá. Nú er sá bjargræðis-
vegur aft mestu undir lok Iiðinn, og væri vel, aft
jivílík fjörugæöi, sein söl eru, væru þó notuð, ef