Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Qupperneq 48

48
fullgrant og hlutdrægnislaast skoðuð. Eg liefi leitazt
við að segja frá verzluninni vestra í fyrra og hitt eð
fyrra, sem sannast eg vissi, og uin leið og getið var
annmarkanna, gat eg jafnframt um, af hverju eg
hugði þá sprottna. Jað er nú í eðli sínu, þó verð-
lagið sé nokkru lakara þar, sem skorturinn er á, en
þar sem guægðin er fyrir. Nú eru öll líkindi til, að
síður vanti aðílutnínga á suðurlandi, en vestra; því
þar eru margir kaupmenn í einu þorpi samankomnir,
en liér vestra hefir þar á móti einn kaupmaður mörg-
um kauptorgum að sinna; lausakaupmenn koma flest-
ir við á suðurlandi, og losa þar við sig mikið af því,
sem nýtilegt eríkaupeyri þeirra, áður en þeir skjót-
ast hingað vestur. Jegar eg nú lít á þetta og af-
gamlan aldarvana, furðar mig á því stórlega, að
verðlagið syðra er ekki töluvert betra, en af því er
sagt, og eins, að það er ekki enn þá verra vestra,
en híngað til hefir reynzt. J>etta er e; þess vegna
sagt, að mér þyki verzlanin vestra hrósverð, heldur
af hinu, að eg vildi ekki segja annað, en það er eg
veit sannast um hana. Yestra eru fáir kaupmenn
heimilisfastir, og eruþeir ekki svo miklir efnamenn,
að þeir standist það, að selja þær litlu vörur, er þeir
hafa handa á milli, við minna verði, en hinir, sem
mestu geta ráðið og eiga verzlunarstaðina flesta,
eða frarn yfir lausakaupmanninn, sent skýzt að nteð
litlar leifar, er hann veit að fara með, eptir því sem
á stendur, þar sem hann kernur við, og verður þó
stundum sú reyndin á, að hann verður ei betri en
fastakaupmaðurinn, sem fyrir er. Að eg þá snúi
orðum minum að verzluninni í ár, þá er þess fyrst
að geta, að með fyrstu skipakomu út híngað í vor
spurðust konúngaskipti í Danmörku, lát Kristjáns
konúngs 8., og að sonur hans, Friðrik hinn 7., væri
seztur í sæti lians, en jafnframt þessu lieyrðist og