Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Blaðsíða 68

68
hann nefnir liann „Kvöldvöku í sveit“; lionum nægir
því ekki að láta þetta fara fram á argasta kotbæ,
og hafa greinda bóndann fyrir aðkomumann, er beri
í bætiflákann og greiði úr, taki undan og uppfræði,
nei, liann læzt vera að lýsa kvöldvökulifi á þeim bæ,
hvar að er einbver hinn inentaðasti bóndi; og- ei verður
annað séð á bæklingnum, en að kvöldvökulífið í
sveitinni sé svona, eins og bann lýsir, ekki á menta-
minnsta bænum að eins, beldur og á lielztu bæun-
um, svo sé stéttirnar, bin andlega og veraldlega,
svo sé framferði manna. Hér getur einginn lesari
með sanngirni úr bætt, eptir orðunum, því beldri
bóndinn er látinn samsinna ílest, og annaðbvort
verður bann að vera binn versti maður og- rángsleitn-
asti, að hann skuli fylla flokkinn um þetta álit á
stéttunum, eöa þær bljóta að vera svona, eins og
„Kvöldvakan“ lýsir þeim, og liversu er þá Jýsíng benn-
ar á stéttunum? Hún er hér um bil á þessa leiö:
einkeiuii prestastéttarinnar lætur bún vera ölæði og
ágirnd, er sýgur út hús ekkna og föðurlausra; ein-
kenni veraldlegu stéttarinnar ágeingni og stjórn-
leysi; svo er og að sjá á „Kvöldvökunni“, sem
bændastéttin sé mentunarlítil, er temji sér last-
mælgi um hinar stéttirnar og ílt uppeldi barna sinna,
en hugsi IítiÖ um annað, en „þumbast“ áfram viö
vinnu sína; en hjúastéttinni fylgi sjálfræði, saur-
ylifnaður og lausamennska. Hvílík ósannindi ! Eg
aumkast yfir manninn, að hann átti eingan þann
vin, og það þar sem hann var, þá er ritið kom út,
sem kæmi honum til að meta rit hans réttilega, eða
að bann að hinu leytinu var ekki svo greindur sjálf-
ur, að haun lagaði svo ritlínginn, úr því liann ann-
ars vildi koma honum á framfæri, að hann gæti lýst
hinu ljóta í sveitalífinu, án þess að gjöra öllum sveit-
um og öllum stéttum jafnt undir böfði, og ættjörðu