Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Side 70

70
svona út undan í dómunum hjá höfðíngjum |>ess-
um.
G. Eg skal segja j)ér, hvað mér hefir dottið í
liug um þetta mál. 5ú munt muna til þess, að við
erum sagðir búa í „ókunnu landi“, og því er ekki
kyn, þó liagir vorir og háttsemi sé ekki gagnkunn-
ug höfðingjum þeim, er hafa, ef til vill, nóg að
gjöra að skoða siði hinna „alkunnu landanna“; nú
hygg eg, að þeir hafi litið á tíundarupphæðina í hin-
uni fjórðúngum landsins og borið liana saman við
tíundaruppliæðina á Vestljöröum, þá hafa þeir séð,
liversu miklum mun minni hún er á Vestfjörðum,
þar sem hún er talin einúngis sjöttúngur á móti alls
landsins, en annaðhvort ekki vitað, eöa þeim hefir
gleym^t, að líta jafnframt á það, að landslaginu
víða hvar vestra, einkum í þremur nyrðstu sýslun-
um, er svo varið, að það leyfir ekki meira peníngs-
liald en svo, að á mörgum bæum verða ei lialdnar
íleiri en 2 kýr, og að meðaltali 30 eða 40 kindur;
en þessu hagar lángtum öðruvisi i hinumömtunum.
Ekki hafa þeir heldur hugað að því, að bátar Vest-
firðínga, sem til fiskjar gánga, og eru lángt um
stærri, dýrari og fólkskýlari, en enir lélegu smábát-
ar á Suðurnesjum, eiga að lögum ekki að tiundast
hærra en þeir; en tækju Vestfirðíngar upp á því,
sem óskandi væri að aldrei yrði, að hafa skipastól
sinn með likuin hætti, útbúnaði og sniði, ogSunn-
lendíngar, mundu bátar þeirra mikið flölga og jyki
það ei lítið á tíundarupphæðina; en á þetta hafa þeir
ekki heldur litið, höfðíngjarnir, sem dróttuðu tíund-
arsvikin frernur að Vestfirðíngum, en öðrum lands-
búum. Tíundarsvikin tíðkast sjaldnast meðal enna
efnaminni bænda; því bæði er það, að þá dregur
skennnra, þó þeir dragi undan, og þar á ofan eiga
þeir óhægra ineð að leyna því fáa, sem þeir eiga,