Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Síða 89

89
Gests, er honum fremur til áfellis, og væri liklegt,
að Gestur væri eins kunnugur verzluninni vestra, og
Reykjavíkurpósturinn; því ekki þarf Gestur aft vera
ser úti yfir lángar leiftir um verzlunarsöguna vestra,
eða byggja hana á sögusögn ýinsra ferðamanna.
5ar seni pósturinn seinast getur þess, „aft margt
dyljist vift útkaupstaftina þar vestra, sem ekki fari
sögur af“, þá ílýtur þar af. aft einhver verftur aft vita,
saft þetta marga dyljist þar“, og þá hlýtur og hinn
sami að hafa einhver rök til þess. Nú liefi eg eing-
an heyrt geta þessa, nema Reykjavíkurpóstinn, og
hlýtur hann þá líka aft liafa rök fyrir þessu, og væri
honum öll þörf á aft láta þau í ljósi, svo honurn
verfti ei borift það á hrýn, aft hann fari meft tómar
getgátur efta jafnvel ósannindi. Tlvafi pósturinn
meinar ineft „myrkrinu vifi útkaupstaftina vestra“,
verftur ekki seð; því vart mun hann ætla, aft sá
hluti landsins sé lakar úr garfti gjörr af náttúrunni,
en liinir, hvaft birtuna snertir. „Aft |iað sé orftlagft-
„urgóftur búhnykkur aft verzla á veturna“, er ókunn-
ugt hér vestra; því verzlun til nokkurra muna er
mjög sjaldgæf um þann tíma ársins, og mun póst-
urinn tala þetta af sjálfs síns reynd, eða annara í
nánd vift sig, og tel eg þeim ei of gott aö njóta
„hnykksins“, sem fyrir hann eru hneigftir.
Kaupmafturinn biður kærlega að heilsa póstinum.