Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Qupperneq 97

97
ekkert vatn, og því nær lielmíngi minna af súrdeigi,
en venjulega er liaft í rúgmélsbraufi. Morguninn
eptir eru Iiinir [irír lilutir mjölsiris látnir sarnan vif>,
og deigiö hnoðað og bakað, eins og venja er til;
eingu síður má bafa jarðeplamauk í kökudeig. Jeg-
ar birgara er fyrir af jarðeplum, en rúgmjöli, geta
menn baft rúgmjölið alt að helmíngi minna á móti
jarðeplunum, en nú var sagt; má {iví fullyrða, að
úr 2 tunuum jarðepla verði eins mikil búnot til brauð-
gjörða, sem úr einni mjöltunnu.
En i |>etta sinn ætla eg að geyma inér eða öðr-
um, sem betur geta, að tala um arð og notaffiess-
ari bjargræðisgrein, því lieldur sem allir, er leggja
stund á hana, í hverju landi sem er, finna íljótt og
játa liennar mikilvægu nytsemi, er eingar jafnauð-
veldar munu hafa til að bera, meðan menn erulausir
við það mikla tjón, sem viða í Norðurálfunni hefir
öðru hverju í nokkur undanfarin ár ásókt aldini
{iessi, að þau um gróðrartímann hafa í aldingörðunum
svo magnlega sýkzt, og spilzt hvert af öðru, að ó-
æt liafa orðið bæði mönnuin og skepnum. Og höf-
um vér Íslendíngar enn nú, sem betur fer, ekki af
Jiessum ólyfjunar-vogesti að segja, hvers eðli ogor-
sök er enn f>á ekki nákvæmlega kunn orðin í út-
löndum, eða bót orðið á f»vi ráðin.
(A ð f e i n g i ð).
3. DÚNHREINSUNAR AÐFERÐ VIÐ GRÆN-
LENZKU VERZL UNJNA.
3>ar er eitt herbergi lítið baft til dúnhreinsunar,
og er ofn eða „skorsteinn“ opinn í því öðrumegin,
fyrir gaflinum. Opið í honum getur verið, eins og
venjulegt er, nema nokkuð hærra, ef vill. Nú legg-
ur maður eld álielluna, en uppií opinu er sett járn-
plata þvert yfir, sem fylli alt opið; sú járnplataskal
7