Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1865, Blaðsíða 7

7
að jafnvel hinuni aumustu og litilmótlegustu hættir við
að vera svo blindir og vanþakklátir, að þeir gleyma,
ekki einungis því almætti, scm viðheldur og stjórnar
bæði stóru og smáu í heiminum, lieldur og gæzku vors
hinmeska föður, sein elur önn fyrir öllum lifandi skepn-
um og sér í lagi fyrir oss mönnunmn. En af því mað-
urhin getur ekki búið til einn regndropa, til að vökva
tún sitt og engi, né einn sólargeisla, til að verina það,
hlýtur liann að játa, að það er guð, sem frjófgunina
gefur.
Gætu mennirnir ráðið veðrinti, livílfkt stríð kæmi
þá upp milli ólíkra þarfa og gagnstæðra óska! hvílíkt
trufl kæmist þá á alla náttúruna!
I’að er að vísu satt, að hjá oss er veðráttan opt
liarðari og óblíðari en í hinum suðlægu og heitu löndum,
og að vér eigum opt í stríði við vetrarríki, vorkulda og
gróðurleysi. En ef vér hefðum skynsamlega varúð og
fyrirhyggju, eins og guð ætlast til afoss, þá mundi oss
vissiilega betur takast að sigrast á þeim annmörkum,
sem hið kalda ogbreytilega loptslag vort lieflr í för með
sér. Ef vér ræktuðum jörðina betur og reyndum til að
liafa betri og vandaðri sjávarútbúnað, ef vér með hag-
sýni, reglusemi og spdrsemi byggjum oss á góðu ár-
undm undir liörðu árin, og reyndum til að safna forða
fyrir þau, ef vór hagnýttum oss sein bezt bjargræðis-
tímann, og hefðum vit og kunnáttu til að færa oss þau
auðæíi í nyt, sem hér eru falin í skauti náttúrunnar, og
í stuttu máli: ef vér liegðuðum oss í öllu eins og lopts-
lagið heimtar, þá mundi fara betur en fer fyrir oss ls-
lendingum, og vér mundum betur gcta sneytt lijá synd-
sainlegri umkvörtun víir þeirri veðráttu, sem drottni
þóknast að senda oss. En getum vör búizt við guðs