Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1865, Blaðsíða 5

1
YEÐRÁTTAN.
»Hver fór upptilhimins og nið-
ur aplur? hver tók vindinn í
sina hnefa? liver batt vatnið í
dúk? hver setti föst jurðarinnar
endimörk? hvað lieitir hann? og
hvað heitir hans sonur? veiztu
pað ?«
Salóm. Orðskv. 30, 3.—4.
S|)imiiiigar þessar eru eptir Agúr Jakeson og standa
i Orðskviðabókarinnar 30. kap.
Vissi liann þá ekki, livershönd það er, semstöðvar
\indinn, og lætur liann aptur verða að stormi; hvers
liönd það er, sem ýmist breiðir úl vatnið eins og klæði,
eða lætur það verða að freyðandi öldum? Og í stuttu
máli: vissi hauu ekki, livers liöud það er, sem liefir
sett föst jarðarinnar endimörk? Án efa heflr Agúrvitað
þetta eins vel og vér, því að liann var Gyðingur, en
Gyðingar voru sú eina þjóð, sem þekti drottin, skap-
ara liimins og jarðar, og sem í sínum helgu rituin heíir
víða fagurlega lýst lians dásemdarverkum. Til hvers
miða þá þessar spurningar nema til þess, að bæla nið-
ur mannlegan liroká, sem tekur sér dómsvald yfir drott-
ins óransakanlegu vegum, og dirfist að finna að ráð-
stöfunum haus, sem hefir skapað himin ogjörð, og sett
þau lög i náttúrunni, sem sól og tungl og stjörnur
fýlgja, og sem árstímarnir hreytast eptir og alt, sem
vex og lifir, kemur og hverfur? Reynslan sýnir það
enu i dag, að veðráttan og breytingar hennar eru eitt
af því, sem vekur mögl syndugra manna og óánægju
þeirra með ráðstöl'un drottins; stundum heyrist um-