Kristileg smárit handa Íslendingum - 04.01.1865, Síða 2

2
vanta nauðsynlega alvörugefni, né ástúð og blíðu. Iliin
kostaði kapps um að gróðui-setja allar dygðir, sem kvenn-
mann prýða, í hjörtum hinna ungu meyja. Monika var
íjörug og þrekinikil í lund. Glaðlyndi og framtakssemi
var hjá henni sameinað guðrækilegu hugarfari og ár-
vekni í sáluhjálpar-efnum. Iljarta hennar var því hinn
hentugasti jarðvegur, til þess, að lifandi trú gæti fest þar
sterkar og stöðugar rætur, og þegar í æsku var allur
innri maður hennar orðinn gagntekinn af helgunarkrapti
kristindómsins. Þegar hún var búin að rækja skyldur
góðrar dóttur í foreldrahúsum, var hún gefln manni
þeim í Tagasteborg, er Patrisíus hjet. Ilann vartig-
inn maður og allvel efnaður. í hjónabandinu átti hún
ýmsum vanda að mæta, og var henni ætlað að sýna það,
að andi Krists lieilaga lærdóms kveikir í hjarta manns-
ins þann kærleika, er samkvæmt orðum Páls postula,
»trúir öllu, vonar allt, umber allt« (l.Kor. 13, 7). Pat-
risíus var lijartabezti maður, en bráðlyndur mjög; liann
var en þá heiðingi og hlaut konu hans að falla það
ærið þungt. Monika varð og fyrstu árin, sem liún var
gipt, að búa saman við tengdamóður sína, semvarmjög
gjörn á, að tortryggja hana. í*ó tókst henni með beztu
stjórnsemi innanhúss, með lijartanlegri ástúð og kær-
leika, hógværð og auðmýkt að halda sífelt við friði á
heimilinu; og eins og hún hélt við sátt og samlyndi á
sínu eigin lieimili, eins kostaði liún kapps urn með blið-
um fortölum að styðja cindrægni og koma friði á hjá
öðrum. Heitasta ósk liennar var þó sú, að geta snúið
manni sínum til kristinnar trúar, og leitt börn sín, und-
ir eins og þau höfðu vit á, á veg sálulijálparinnar fyl'ir
Jesúm Krist. Patrisíus fann, hvað mikið var í slíka
konu varið, og lét hana í mörgu liafa áhrif á sig til