Kristileg smárit handa Íslendingum - 04.01.1865, Blaðsíða 15

15
að máltíð þá, sem eilíf er,
með englum guðs og sjálfum þér
á himnum halda megi’ eg.
JESÚ PÍNA OG ÐAUÐI.
Lag: Jesii, þín tniiming mjög sæt er.
Ó Jesú, líkn og lífið mitt,
þú lífið gafst í dauða þitt,
til þess að deyða dauða minn,
í deyð til lífs því geng jeg inn.
Þú gráta hlauzt, svo gleddist jeg;
þú gekkst hinn þunga kvalaveg,
svo œfi minnar efsta leið
mér yrði lieimför sæl og greið.
í»ú leiðst á jörðu last og háð,
svo lofi’ og sæmdum fái eg náð;
og íjötur þrengdu fast að þér,
svo frelsið eilíft veitist mér.
Þú krónu þyrna krýndur varst,
af kærleiksnægð þú hana barst,
svo djásn eg megi dýrðlegt fá,
ó drotlinn minn, þér sjálfum hjá.
Þeir eigin fötum flettu’ af þér,
svo flíkur synda losni’ af mér;
og smánarhjúp þeir hengdu’ á þig,
svo helgra skrúðinn prýði mig.