Kirkjublaðið - 24.12.1891, Page 3

99
fararbroddi hátíðardaganna í kristilegri kirkju, svo sem
hún má og með rjettu nefnast móðir þeirra allra. Hve
unaðsamlega hljóma enn í dag raddir þessarar hátíðar
í hjörtum vorum og vísa oss til þess, að óendilegur kærleikur
hljóti að ala önn fyrir oss, og vjer að vera til mikils
ætlaðir, þar sem svo mikil tíðindi hafa gjörzt á jörðinni
fyrir vorar sakir. Veri þá og enn á þessu ári þessi
hátíð blessuð og beri oss úr sínu skauti sínar dásemdir
og leynda dóma, svo að oss sje nú hátíðarhugur í brjósti
á þessari stund og hinar heilsusamlegu menjar hátíðar-
innar nái að verða eptir hjá oss lifandi og ferskar á
komandi dögum. Það sem þessi hátíð hefur að flytja,
það er að vísu hið gamla, hið alkunna fagnaðarerindi.
Það sem oss verður nú kunngjört það eru gömul tíðindi
af þeim atburðum, er vjer hötum margopt áður heyrt
sögur af. En liver skyldi þó eigi fagna æ af nýju
þessum boðskap, þessu hátíðahaldi, þessum jarteiknum
fagnaðarins og kærleikans, sem jólahátíðin leiðir í ljós?
Hver skyldi geta of opt, já nógu opt, fengið að heyra
þann leyndardóm guðrækninnar. Guð er opinberaður í
holdinu. Hjá hverjum skyldi eigi slíkur boðskapur í
hvert sinn, sem hans er minnst, verða að slá hina dýpstu
hjartastrengi. Svo viljum vjer þá enn hverfa að hinu
gamla, að hinu alkunna lofsöngsefni jólanna oss til
nýrrar unaðssemdar og sálubótar............
Jólasálmur.
Hátíð Krists fæðingar höldum nú vjer,
hátíð Guðs miskunnar runnin nú er,
hátíð sem engla er haldin af róm,
hátíð um skínandi lífsblóm.
Hátíðar söngurinn hljómi nú skær;
hátíðar lofsöngur Jesú er kær;
hátíðar gleðin sje hjartnanna ljós;
hátíðar gesturinn vort hrós.