Kirkjublaðið - 24.12.1891, Blaðsíða 14
110
Gleðileg jól!
Guðs kærleikssól,
skapi nú skínandi blóma,
skíni með tvöföldum ljóma.
BJABNJ JÓNSSON.
----------
Slíkum heyrir G-uðs ríki til.
---^----
Það er uin ykkur, börnin góð, sem Jesús talar þessi
orð. Þið þekkið, að minnsta kosti hin eldri, frásöguna
um það, að foreldrarnir komu og færðu börnin sín til
Jesú, — sum hafa sjálfsagt verið svo lítil að mamma þeirra
hefur orðið að bera þau, — og tilgangurinn var þessi, að
hann legði hendur yíir þau og árnaði þeim góðs. Foreldr-
arnir trúðu á frelsarann, eða höfðu að minnsta kosti
sjeð svo margt dásamlegt til hans, að þegar þeir vildu
gjöra börnunum sínum sem bezt þeír gátu, þá færðu
þeir þau til hans. Það er sama, sem foreldrarnir ykkar
gjörðu við ykkur, þegar þið voruð í reifum, þá færðu
þau ykkur til frelsarans, og þið voruð skírð til að
trúa áhann.— En lærisveinarnir amast við börnunum
og ávítuðu foreldrana. Þeir hafa líklega hugsað sem
svo: Hvað eiga börnin að gjöra í hóp fullorðinna manna,
ekki geta þau hvort sem er skilið meistara okkar, þetta
er ekki nema óþarfa ónæði fyrir hann. En Jesú líkaði
það illa og kallaði á börnin, sem hnugginn og hrædd
drógu sigíhlje; — oghaldið ekki börnin góð, að börnun-
unum á Gyðingalandi, sem voru alveg eins gjörð og þið,
hafi þótt gaman að mega snúa við.—Það var áður, löngu
áður, búið að segja þeim svo margt fallegt og merkilegt-
af þessum góða manni, Jesú frá Nazaret, að þau, sem
dálítið voru farin að vitkast, hafa hlakkað svo til að fá
að sjá hann, þegar þau lieyrðu að hann var kominn í
byggðina, og svo fengu þau um síðir að fara til hans,,
höfðu fest á honum augun, undrandi, starandi; barns-
hjörtun saklausu bærðust af elsku og aðdáun; — þá
bönduðu lærisveinarnir þeim burtu;—en nú kallaði sjálf-
ur meistarinn á þau, og þau voru eigi sein á sjer að
hlýða því boði, og þau heyrðu Jesú með blíðri alvöru
segja við lærisveinana:
«Látið börnin Tcoma til mín og bannið þeim það éklti,,
því slílcum heyrir Guðs riki til«.
Og börnin urðu svo hughraust og upplitsdjörf við1
að heyra þetta og litu hvort á annað, og höíðu eptir