Kirkjublaðið - 01.06.1893, Blaðsíða 2

Hreinar, traustar tryggðir
trútt í hjörtum festu.
Dýrar, fagrar dyggðir
dafna lát þær beztu.
Helga hjónabönd 8. nóv. 1892.
L. H.
„Upplestur“ eða „tala“.
Eptir sjera Hafstein Pjetursson.
í Kirkjublaðinu III, 1 er alllöng grein eptir V. B. um
»prjedikunaraðferð presta«. Fyrri hluti greinarinnar er
beinlínis saminn gegn þvi, sem jeg hefi ritað um »prjedik-
unaraðferðina« (Aldamót 1891), þótt höfundurinn nafn-
greini mig ekki eða reyni með rökum að hrekja skoðun
mína. Jeg verð þess vegna, hr. ritstjóri, að biðja um
rúm í yðar góða blaði fyrir eptirf'ylgjandi svar.
Eins og sagt er með berum orðum í sjálfri greininni,
þá er höfundur hennar enginn annar en vort ágæta
sálmaskáld sjera Valdimar Briem. Jeg þarf varla að
taka það fram, að jeg ber mjög mikla lotning fyrir þeim
manni og virði hann mest allra íslenzkra skálda, sem uú
eru uppi. Ef um sálmaskáldskap væri hjer að ræða, þá
mundi jeg ekki dirfast að vera á annari skoðun en hann.
En með því að það er að eins framburður og ræðuhald,
sem okkur deiliráum, þá get jeg ekki látið skoðun mína
falla, heldur vil jeg reyna að styðja hana með ljósum
rökum.
Eins og kunnugt er, þá hefi jeg komið fram með þá
tillögu, að íslenzkir prestar tækju upp þá framburðarað-
ferð að flytja prjedikanir sínar blaðalaust. Sjera V. B. vill,
að prestar haldi áfram gömlu aðferðinni: lesi upp rœður
sinar af blöðum, eins og hingað til hefir verið venja þeirra.
Jeg vil láta framburðaraðferðina vera: tala eða rœða.
Hann vill láta hana vera: upplestur. Þet-ta er það, sem
milli ber, en það er líka stórvægilegt atriði. Upplestur
og tala er á margan hátt mjög ólíkt.
Jeg hefi áður haldið því fram, að blaðalaus prjedik-
un sje hin eina rjetta prjedikunaraðferð. Og það er enn