Kirkjublaðið - 01.04.1896, Qupperneq 7

71
tindra á tímans barni
tárin gleði skær;
gröf og dauði hverfa hjer
hryggð og nauð úr augsýn ber,
safnar auði andinn sjer,
Edens rósin grær.
Ján Hinriksson,
Siðfræði sjera Helga.
Það kom hingað um daginn gestur, sem mjer þótti
mjög vænt um. Jeg hafði áður heyrt, að hann væri á
ferðinni og hlakkaði til korau hans, sem ekki er að furða,
þvi að það var gamall og góður vinur; enda brást mjer
ekki ánægjan af komu hans. Og þegar í stað kannaðist
jeg við hann; þvi að þó að hann væri að nokkru leyti
i nýjum búningi, þá var hann sjálfur samur og fyr. —
Þessi gamii og góði vinur var Siðfrœði sjera Hélga sdluga.
Og jeg efast ekki um, að öðrum, sem hafa verið svo
lánsamir, að kynnast hinum ágæta höfundi og njóta
kennslu hans, fari í þessu tilliti líkt og mjer.
Jeg hugði þegar gott til þess, er það var ráðið að
gefa út fyrirlestra prestaskólans eða nokkra þeirra. Mjer
þykir það ekkert efamál, að það greiði fyrir kennslunni
á prestaskólanum, að hafa að minnsta kosti með fram
prentaðar kennslubækur að styðjast við; og hygg jeg að
það verði fullt eins affarasælt að drýgja kennsluna á
þennan hátt, eins og að lengja námstimann við skólann,
þó að jeg ekki vilji gjöra lítið úr því. Hins vegar hygg
jeg, að fyrirlestrar prestaskólans sjeu þess verðir ekki
siður en inargt annað, að koma fyrir almennings sjónir,
og að ýmsir fleiri en námsmenn við skólann geti haft
gott af, að kynna sjer þá. Það er og gott, að almenn-
ingur fái að sjá, hvað það er, sem kennt er við skóla
þennan, og að það er enginn hjegómi nje heilaspuni, eins
og sumir hafa látið á sjer skilja.
Jafnvel þótt jeg fagni þvi, að siðfræðin er út komin,
sýnist mjer þó, að sökum alþýðumanna, er knnna að lesa