Kirkjublaðið - 01.06.1896, Blaðsíða 12

108
England, byrjaði fátækur raaður á því í fjarlægu landi,
langt fyrir handan lönd og höf, að flytja vinum sínum
nýjan fagnaðarboðskap ura Guð. Hann var sárfátækur
þessi maður. Hann hafði lært trjesmíði í litlum bæ, sem
hjet Nazaret, og þar voru svo margir slæmir menn, að
þegar sagt var um einhvern mann, að hann kæmi frá
Nazaret, þá var það lítið betra, en það væri sagt um
hann, að hann kæmi úr hegningarhúsinu. 0g það gengu
sögur um móður hans, sem alla æfi var ágætis-góð kona;
en fólk talaði ljótt um hana, að hún hefði ekki hegðað
sjer eins vel og hún hefði átt að gjöra áður en hún
giptist. Landið, sem hann ól aldur sinn í, var ekki
sjálfu sjer ráðandi og heldur ekki stórt eða voldugt.
Það var fátækt, lítilmó'tlegt og máttarlítið. Rómverskir
hermenn höfðu tekið það herskildi og heimsdrottnarnir i
Rómaborg litu á það sömu augum og Englendingar líta
á Egyptaland nú á dögum.
Af þessu getur þú þá sjeð, að þessi fátæki maður
Jesús var allra manna ólíklegastur til þess að flytja góð-
ar nýjungar um Gfuð, eða um nokkurn eða nokkuð yflr
höfuð. Hann var vesall Gyðingur, og hvernig hann var
í heiminn kominn gat enginn sagt, hann lifði í vondri
borg, i landi kúguðu af grimmum mönnum, í ríki sem
byggðist á þrælahaldi og hernaði. Og enginn ríkur mað-
ur, eða voldugur, eða lærður vildi hlusta á þennan um-
farandi prjedikara; þeir sögðu sem svo, að hann ætti
heldur að halda sjer við hefilbekkinn, en að vera að tala
um hluti, sem hann bæri ekkert skynbragð á. Þeir báru
sig alveg eins að þá og þú mundir gjöra nú, ef einhver
vesalings húsgangur færi að prjedika. um Guð á almanna-
færi En á þeim dögum voru menn grimmari en nú.
Þeir hlógu að Jesú, og þeir atyrtu hann og reyndu að
gjöra honum illt, og þegar hann var ófáanlegur til ann-
ars en að halda áfram að segja þeim sínar góðu nýjung-
ar, þá sendu þeir hermenn til að taka hann höndum,
færðu hann í fjötra og húðstrýktu hann og píndu hann,
og til þess að binda enda á það, þá hengdu þeir hann
að síðustu milli tveggja þjófa. Á þeim dögum var hafð-
ur kross f staðinn fyrir gálga, og í staðinn fyrir að bregða