Kirkjublaðið - 01.06.1896, Blaðsíða 13
109
snöru um hálsinn, þá voru menn negldir á höndum og
fótum fastir á gálgatrjeð. Og þegar hann svo dó kvala-
dauða, þá þökkuðu menn Guði fyrir að hafa getað stytt
honum aldur þessum Jesú, og sjeð fyrir endann á þessu
heimskutali hans um nýjan fagnaðarboðskap frá Guði.
En hveruig fór? Nú kemur það sem er undarlegast
af öllu, það var síður en svo, að nú væri öllu lokið,
krosstesting Jesú var einmitt upphaíið að sigri hans. —
Ef þú í dag kemur til borgar keisaranna fornu, þá heyrir
þú eptir þessi umliðnu ifOOO ár, að konungurinn og drottn-
ingin og páfinn og borgin, allt þetta kallar sig kristið í
því skyni að heiðra Jesú. Rómverska ríkið hefir liðið hjá
sem svipur um nóttu, og á rústum þess stendur nýr
heiinur, sem á hverjum einasta degi boðar hátt með mill-
jón röddum kærleika sinn til Jesú og dýrkar hann. —
Hátt yfir Lundúnaborg, himninum næst af öllum mann-
virkjum hins mesta bæjar heimsins, rís hinn gullni kross
yfir hinni gyltu kúiu, upp af turni Pálskirkjunnar. Hinn
svivirðiiegi gálgi, sem Jesús hjekk á, varð heiðursmerki
hins nýja heims. Og ef þú lítur á fána gamla Englands,
sem blaktir af siglutoppi mörg-þúsund skipa, og verndar
vinnu og blund fátækra karla og kvenna, sem teljast í
hundruðum milljóna, þá munt þú sjá 1 miðjum fánanum
krossinn Jesú, rauðan sem blóðdropana, er hrundu niður
frá hinu þyrnum krýnda enni og hinu gegnumstungna
hjarta. Því að gálgi hins forna heims heflr orðið tákn
hjálpræðisins fyrir hinu nýja heim.
Hvernig gat þetta orðið? Með hverju móti gjörðist
þetta undur? Hvaða töfravald var það, sem breytti
gjörvöllum heiminum. Hverju sætir það, að hinn blá-
snauði farand prjedikari, sem eigin landar hans dæmdu
til dauða, af þvi að þeir álitu hann annaðhvort svo
vondan mann eða viti sinu fjær, að hann ætti ekki skilið
að lifa, — hverju sætir það, að hann hrósar nú sigri yfir
keisurum og konungum og prestum og hersveitum, svo
að hinar göfgustu og voldugustu þjóðir heimsins beygja
höf'uð sin fyrir honum, og kveða sig ekkert stórvirki
vilja vinna, hvorki í styrjöld nje friði, nema i hans
nafni ?