Öldin - 01.07.1894, Síða 11

ÖLDIN.
107
Is ;a að segja lýðnum frá hinum ósýnilega
guði, og livatti þá til þcss að iilýða boðum
lians. Gyðingar hlustuðu á hann og sögðu
að andi guðs væri yflr barni þessu. Þegar
Issa var 13 ára gamall, var það ráðið, eftir
veuju Gyðinga, að hann skyldi kvongast,
og buðust hinir auðugustu gyðingar til
þess að gefa honum dætur sínar. En Issa
leyndist í burtu með kaupmönnum til Ind-
lands, til þess að verða fullnuma í prédilc-
un guðs orða, og nema lögmál liins mikla
Buddha. Fyrst settist hann að hjá flokki
einum af Aryanaþjóð. Fiaug orðrómur-
inn um liann á undan honum, og þcgar
þeir fóru um iand “hinna finnn fijóta”
(Pendschah), buðu átrúendur guðsins
Dschain honum hjá sér að vera. En hann
fór til Brahmana og tók að nema Veda-
bækur. Svo fer handrit þetta mörgum
orðum um það, hvernig það atvikaðist, að
Issa varð fyrir reiði Brahmana fyrir það,
að hanu vildi láta framkvæma í verki kenn-
ingu þá, að allir menn væru jafnir fyrir
guði, og krafðist þcss, að afnumin væri
skifting þjóðarinnar í aðslcilda floltka. Önn-
ur ástæðan fyrir því, að þeir lögðu fjand-
skap á hann, var sú, að hann neitaði þeirri
trú Hindua, að ritningar þeirra væru inn-
blásnar af guði, og þvi, að liann kendi, að
guðs andi byggi í hverjum manni, einkum
þó þeim, sem væru af lágum stigum og
væri neyddir til að afla sér brauðs síns í
í sveita síns andlitis. Enn frcmur segir
handritið frá því, er Issa neyddist til að
flýa frá Brahmönum og fór til Buddhatrú-
armanna og bjó hjá þeim í fjallendunum
og lærði þar ‘Pali’-málið og speki ‘Sutrus.’
Svo segir handritið, að sex árum seinna
hafl Buddha útvalið Issa til þess að prédika
lögmál sitt heiðingjum. Hann gerði það,
og hvatti iýðinn til þess að snúa sér frá
skurðgoðadýrkun. Hann sagði þeim frá
skapara heimsins, föður allra manna, sem
menn ekki ættu að dýrka með formum,
hcldur með hreinlcika hjartans og góðu lif-
erni. Þ?;r.r Issa k:z: tU rcrsnlr.”:’.:, t.'k
hann að prédika á móti hinum guðlastandi
konningum þeirra* og dýrkuninni á Zend-
Avesta ;** en varð þá að flýja buvtu fyrir
reiði prestanna. Hann var 2!) ára gamall,
þegar hann snéri aftur heim til sín. En er
þangað kom, sá hann fljótt, að Gyðingar
voru svo þjáðir undir oki heiðingja, að
þeim var allur hugur fallinn. Ilonum
fanst mikið til um liagi þeirra og hvatti
þjóð sína til þess, að halda fast við guð,
sem hann sagði að hefði séð aumur á þeim,
og spáði því, að lausnin væri í nánd. Ilann
sagði þeim að biðja til guðs og reisa hon-
um musteri í hjörtum sínum. Æðsti höfð-
ingi landsins, Pílatus, sat í Jerúsalem, og
sá hann að lýðurinn liópaðist um Issa. Varð
hann þá hræddur, einkurn er liersliöfð-
ingjar hans sögðu lionum, að Issa væri að
æsa lýðina til uppreisnar með því að spá
því, að landið yrði bráðlega laust við yflr-
ráð útlcndinganna. Pilatus lét því taka
Issa og leiða fyrir dóm. En til þess að
styggja nú ekki Gyðinga, kom liann því
svo fyrir, að prestar og vitringar landsins
skyldu dæma hann. Dðmarar þessir lcigðu
fyrir hann margar spurningar, en hann
varði sig og kenningar sínar. Lýstu þá
dómarar þessir hann saklausan, létu hann
lausan og sögðu landstjóranum, að undir-
mcnn hans hcfðu flutt lionum söguna
ranga. Reiddist þá Píiatus mjög, en réði
þó af að sýna ekki reiði sína. Hann sendi
út njósnarmenn til þess að hlusta á ræður
þær allar, cr Issa fiutti, rannsaka gjörðir
hans og scgja sér aftr. Njósnarmenn þess-
ir tóku þá að spyrja hann um kenningar
lmns, í þeirri von að þeir gætu feugið sök
á lionurn, en hann var þeim vitrari. Eitt
sinn lagði hann út af spurningu einni, er
þeir lögðu fyrir hann, og flutti þá ræðu
mikla um virðing þá, er konum bæri að
sýna. Þannig kendi liann í þ’-jú ár án þcss
að njósnarmenn gætu fengið færi á honum.
:ij Djöflakkenningunni góðu. Þý».
1’v - sa. I Ýn,