Öldin - 01.07.1894, Blaðsíða 16

112
ÖLDIN.
Bækur þessar eru ritaðar á Sanskrit-tungu-
máli, og eru nú á dögum lítt lesnar af Hind-
úum. Sir William Jonos snéri þeim fyrst-
ur manna á cnska tungu.
Helgibækur þær, cr Ilindúar lesa mest
nú á dögum, heita Purana, Eamayana og
Mahabharata. Þær bækur allar eru nokkru
yngri en Veda-bækurnar og álitið að þær
lýsi tímabili því, er næst fer á eftir því er
lýst er í Vedabókunum. Purana-bókin er
ritverk ákafiega mikið og cr skift í 18
floklca eða hefti. Efnið er framsett í sam-
talsformi, og guðirnir, sem í henni eru
dýrkaðir, heita Siva og Vishnu. Hinar
bækurnar, Ramayana og Mahabharata, era
drápur eða söguljóð, og er sagt að jafn stðr-
kostleg söguljóð séu hvergi til annarstaðar
í heiminum. A því tímabili, cr þessar
bækur ná yfir, lýsa þær nákvæmlega öll-
um lífshreyfingum á Indlandi. Eamayana
hefir mann einn, Eama að nafni, að sögu-
hetju. Er hann að öllum inannkostum
sönn ímynd guðsins Vishnu. Lýsa sögu-
Ijóðin honum frá því hann var unglingur
alt til dauðadags, og rekja þrautir hans í
útlegðarástandi í miðhluta Indlands. Er
svo ætlað, að saga þcssi sö bygð á sannri
styrjaldarsögu, lýsi í skáldskaparformi ein-
hverri herferð aríönsku þjóðflokkanna til
Indlands. Mahabharata-bókin (í 18 flokk-
um) hefir fyrir söguhetjur » bræður, af-
komendur Bharata, og ganga þrír fjórðu
hlutir kviðunnur út á að lýsa æfiferli
þeirra.
Eftir þessum söguljóðum að dæma,
hafa tvær konungaættir verið ríkjandi á
Indlandi á tímabilinu, er þær ná yfir, sól-
konunga-ætt og tunglkonunga-ætt. Til-
heyrði Rama sólkonunga-ættinni, en Bhar-
ata tunglkonunga-ættinni. Söguljóð þessi
bæði, eins og Purana-bókin, dýrka sömu
aðalguðina, Siva og Vislinu, og af þeim má
ráða að guðsþjónustu-form öli hafi í lieild
sinni verið eitt og hið sama. En nákvæm-
ar lýsir Purana-bókin öllum goða og guða-
sögum, heldur en söguljóðin gera.
Um stærð og orðmergð þessara bóka
má dæma af því, að á frummálinu, á stór-
um blaðsíðum, er Eamayana-bókin um
fimmtíuþúsund línur, Mahabharatabókin
um tvö hundruð og tuttugu þúsund linur,
og Purana-bókin um ein miljón og sex
hundi’uð þúsund línur ad lengtl.
SÁPU—FÓNÓGRAFI.
Á fundi í Electro-Chemical-félaginu í
Berlín nú iivlega, lýsti herra A. Koeltzow
fónógrafa, sem er breytilegur að því leyti,
að möndullinn, er ritar og geymir hljóðið,
er gerður úr nokkurs konar harðri sápu.
Hver möndull kostar ekki meira 'en svarar
75 centum, en getur tekið á móti 250,000
orðum, því svo er um búið, að pjara má
burtu lag eftir lag af möndlinum, þegar
yfirborð hringsins er fullsett orðið. Má
þannig halda áfram lag eftir lag, eða liring
eftir hring, til þess möndullinner uppgeng-
. inn. Með þessu móti verður fónógrafinn
að sögn ekki kostbærara verkfæri en er
pappír og ritáhöld til að rita jafnmörg orð.
Rafmagnsfræðingueinn
Nikola Tesla álítur, að úr því mynd hlut-
anna, sem fyrir augun bera, lcemur fram í
heilanum fyrir aðstoð sjáaldurshímnunnar
og sjóntaugarinnar, sé liugsanlegt, að
mynd þeirra hugsjóna, sem algerlega koma
innanað frá, gcti lcomið fram á sjáaldurs-
liimnu augans, og þar af leiðandi mundi
með nákvæmri eftirtekt vera mögulegt að
lesa hugsanir manna á augunum.
E F N I : Topelius : Sögur herlæknisins.
— Kristur á Indlandi. — Gamlar og
nýjar uppgötvanir. — Indversku bæk-
urnar helgu. — Smávegis.
Ritstjóri : Eggert Jóhannsson.
Útgefandi: Hkr. Prtg. & Publ. Co.