Alþýðublaðið - 09.02.1961, Blaðsíða 2

: . Oisil J. Astjíórssöti (áb.j og Beaedta GrPndtu — fuutraer riv
HHiEtr: Sisvaldl Hjílraarssoa og IndrlSl G. Þorsteinsson. — Fréttastjón
Wafffrin GuBmundsson - Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsdngasín«i
Bf M8. — ACsetur: AlþýSuhúsiO. — FrentsmiSja AlþýðubiaSsina Hverfls-
Jata B—10. — Askriftargjald: kr. 45.00 á mánuSl. í lausasfilu kr. 3,00 ein*.
%BKTandl: AlþýSuflokkurinn — Framkvasmdastióri Rverrir Kjart*nmo»
Landhel gismálið
J LANDHELGISMÁLIÐ var gert að umtalsefni I
| dálkinum „Um helgina!t síðastliðinn sunnudag.
! Var bent á yms merki þess, að málið hlyti að
j koma aftur á dagskrá innan skamms, og áreitnis-
| lítið rifjað upp sitthvað. sem gerzt hefur áður í
| análinu. Var sérstaklega á það bent, að bæði náð-
! nn landhellgisbrjóta í fyrravor og ákvörðunin um
I *að ráeða við Breta hafi verið algerlega nauðsyn-
j legir gagnleikir af ís'lendinga hálfu til að trygigja
! þann stuðning, sem við höfum meðal annarra
, þjóða.
Grein þessi hefur sýnilega farið í taugarnar á
! ritstjóra Tímans, sem svarar með skætingi um að
1 ritstjóri Alþýðublaðsins sé undanhaldsmaður í
i þessu máli. Svo bætir Tíminn við furðulegum
; hugarórum þess efnis, að stjórnarandstaðan hafi
þjarmað svo rækilega að ráðherrum á þingi í
j haust, að ríklsstjórnin hafi gugnað á samningum
| fyrir jólin.
j r
I umræðunum á þingi var upplýst, að 1958 hafi
Hermann Jónasson, þáverandi forsætisráðherra,
staðið að tilboðum til Breta um samninga, og vitað
er, að ritstjóri Tímans var þá nákominn ráðunaut-
ur Hermanns. Þessar upplýsingar vöktu svo mikla
athygli, að árásir Hermanns á stjórnina fyrir að
taka upp viiðræður við Breta urðu hlægiiegar.
Hann varð ber að því að taka þveröfuga afstöðu
sem ráðherra og sem stjórnarandstæðingur. Slík
aðstaða skapar engum manni sigur í umræðum
cg vekur ekki traust þjóðarinnar á honum eða
flokki hans.
Eins og ufcanríkisráðherra upplýsti á alþingi sl.
: imánudag, er landhelgismálið enn á umræðustigi.
Strax og ríkisstjómin hefur séð fyrir endann á
viðræðunum og gert sér grein fyrir því, hvernig
málið liggur fyrir af Breta háifu, mun hún hafa
: þau samráð við alþingi, sem hún hefur lofað.
Sieínsfeyptar göiur
! FULLTRÚAR sveiita- og bæjarfélaga sitja á þingi
! í Reykjavífc þessa dagana. Hafa þeir um margt
' að ræða í samtökum sínum, en þó virðist eitt mál
i gnæfa yfir önnur. Það er lagning gatna úr varan-
legu efni. Er þetta hið mesta nauðsynjamál, því
< íslenzk byggð er enn á frumstæðu stigi hvað
j gatnagerð snertir.
I Það er athyglisvert, að áhugi sveitastjórnar-
1 rnanna beinist nú að steinsteypingu gatna, og
; sýndu framkvæmdir á Akranesi í fyrrahaust vel
hina mörgu kosti þeirrar götulagningar. Væri það
I mjog ánægjulegt, ef Sementsverksmiðjan gæti
! greitt verulega fyrir þessu máli, landsfólki, bæjar-
félögum og verksmiðjunni sjálfri til gagns.
Raðstefna um
um geimflug
UM SÍÐUSTU mánaðamót
var haldin ráðstefna í aðal-
stöðvnm Evrópuráðsins i
Strassbourg um samstarf Evr-
ópuríkja um að gera tæki til
að koma á loft gervilmöttum
í friðsamlegum tilgangi. Ráð-
siefnan var haldin að frum-
kvæði ríkisstjórna Bretlands
og Frakklands. Forseti henn-
ar var Thorneycroft, flug-
inálaráðherra Breta.
Fulltrúar voru frá Noregi,
Svíþjóð, Danmörku, Hollandi,
Belgíu Þýzkalandi, Sviss og
Spáni auk brezku og frönsku
fulltrúanna, Einnig voru á-
heymarfulltrúar frá Austur-
ríki, Grikklandi, Tyrklandi og
Kanada.
Ræddar voru tillögur frá
Bretum og Frökkum. Kom
fram mikill áhugi á máli þessu,
sem rætt var frá sjpnarmiðum
stjórnmála, vísinda, tækni og
fjármála. í tillögunum er lagt
til, að komið verði á fót sér-
stakri stofnun, sem hafi það
fyrst í stað að markmiði að
gerð verði þriggja þrepa eld-
flaug, Verði fyrsta þrepið
brezka eldflaugin Bláa rákin,
ar.nað þrepið frönsk eldflaug,
en þriðja þrepið eldflaug gerð
í, öðru Evrópuríki. Öll aðildar
ríki stofnunarinnar eiga að fá
tækifæri til að kynna sér á-
rangur rannsókna, sem önnur
aðildarríki hafa gert, og að
fylgjast með því, sem fram kem
ur við rannsóknir á vegum
stofnunarinnar sjálfrar á sín-
um tíma.
4
ö * |
]; Sameignarféiag L
o lefsins. 33
O íslenzkir gagnrýnendur 3;
o eru tvímælalaust of hlífi-o
x samir. Afleiðing þess verð- < ►
3; ur sú, að lesendum reynist < I
J; iðulega erfitt að átta sig á, {3
< ► hvort! bók sé sæmileg eða \ \
o góð að áliti þess, sem kveð- );
O ur upp dóminn hverju
33 sinni. Miðlungsbókirm er <►
x svo vel tekið, að gagnrýn- o
3; endur vantar lýsingarorð, 3>
ef komið skal á framfæri
o þeim stórtíðindum, að af- ;;
3 ► burðarit sé á ferðinni. Von- 3 ►
% brigðin, sem af þessu stafa, < ►
33 verða svo tortryggni. fs- <►
i J 3 lendingar hætta smám sam 3 ►
° an að taka mark á þeim 33
♦ gagnrýnanda, sem lofar til- 3 3
33 komulitlar bækur gegnd- ;;
33 arlaust. <►
3 3 Þetta segir Helgi Sæ- < ►
3 3 mundsson í greininni 3 3
„Gagnrýni á gagnrýni“, 33
< ► sem birtist í Vikunni. 33
♦ 33
O X
Hannes
á h o r n i n u
Eyða í menningarlífi
þjóðarinnar.
Dreypifórnaraðferð
eða hellipgsaðferð.
ýV Nýtt Pétursbréf.
Kennsla með kvilc-
myndum.
H. H. SKRIFAR MÉR um
tojórinn: „íslendingar eru mikil
menningarþjóð og hafa jafnan
verið. Þá hefur þeim og reynst
auðvelt að tileinka sér ágætustu
menningaráhrif erlendra, hvort
sem um hefur verið að ræða
postulínshunda og glansmynda-
menningu danskra assistenta,
eða jarm- og jórturmenningu
stríðsmanna USA.
ÞAÐ ER ÞVÍ að vonum að þeir
hafi lengi unað illa menningar-
leysi voru í áfengismálunum og
vilji ráða þar bót á. Að vísu virð-
ist svo sem fræðimenn greini
þar nokkuð á 'um beztu leiðir.
TIL DÆMIS minnst ég þess,
að einn af mikilsvirtustu fræði-
mönnum vorum lýsti því í út-
varpi er hann og samstarfsmenn
hans sætu að léttu sumbþ með
nemendum að lokinni önn dags-
ins, og taldi slíkt mjög til fyrir-
myndar, að mér skildist. Virð-
ist hann því hallast að dreypi-
fórnaraðferðinni. Annar fræði-
maður, ekki síður mikilsvirtur
á sínu sviði, hefur lýst yfir þeirri
skoðun sinni að menningarleg-
ásta aðferð við drukk sé að vera
ærlega hífaður stöku sinnum en
láta jkyrrt liggja á milli. Hann
virðist því mæla með hellings-
aðferðinni.
MUNDI ÞARNA geta verið
merkilegt rannsóknarefni, er
nægt gæti til doktorsnafnbótar,
ef maðurinn hefði hana ekki fyr
ir. Mætti hugsa sér þar mörg
hugljúf viðfangsefni, sem til at-
hugunar gætu kómið, t. d. hvort
menningarlegra væri að æla í
an.jlit mönnum, svo sem Egill
gerði við Armóð bónda, eða á
velour-teppi og i skaut dömu
sinnar.
NÚ HEFUR þó raunhæft spor
verið stigið í þessari menningar-
baráttu, þar sem einn af hug-
kvæmustu og listrænustu þing-
mönnum vorum hefur lagt fram
frumvarp um bruggun öls. Að
vísu hefur svipað frumvarp ver-
ið lagt fram áður, en að sjálf-
sögðu dregur það ekki úr hrifn
ingu vorri á Pétursbréfi.
FRUMVARP ÞETTA, ef að
lögum verður, mun verða mik-
ill tengiliður í óhugnanlegum
eyðum, sem nú eru í drykkju-
menningu vorri. Það mun brúa
bilið milli lapþunns pilsners,
sem menn verða nú að drek’ka
við þorsta, af því að Gvendar-
brunnur er enn Iþynnra, og eld-
sterks fimm verðmiða brenni-
víns frá ÁVR sem menn drekka
ísér til skemmtunar. Og það mun ^
líka brúa bilið mill mjólkurpel- I
ans, sem barnið er að tott'a I
vöggu sinni, og glæsilegs vasa-
fleigsins, sem æskumaðurinn ber
í rassvasanum. En einmitt á
þessu aldursskeiði, milli iung-
barnsins og æskumannsins, hef-
ur verið leiðinda eyða í áfeng-
ismenningu vorri, þó einstaka
virðuleg fermingarveizla hafli
þar kannski lítið eitt bætt úr, eis
þaðhefur aðeins verið sem sand-
korn á eyðimörku. j
EN AÐ sjálfsögðu er þetta að-
eins. byrjunarspor, þó það sé
allra þakka vert. Nú vantíar okk-
ur Áfengismenningarskóla ís-
lendinga. Aldurstakmark til
skólavistar mætti sennilega
vera frá 6—30 ára. Auðvitað
yrði þarna fyrst og fremst um
verknámsskóla að ræða, en efnl
fengju nemendur gegn hæfilegU;
og sanngjörnu námsbókargjaldi.
NOKKUS MÆTTI ÞÓ auðvií
að kenna með fyrirlestrum og
kvikmyndum. Mætti i'. d. hugsa
sér að þarna væru sýndar mynd-
ir, sem teknar væru í veizlum
fyrirmanna vorra og höfðingja,
þegar hátt ber gleðina, en þá
þyrftu þær að vera með tali og
tón. Væri það raunar ekki von-
um fyrr, sem vér gerðum til-
raun til að varðveita þær glæsi-
rnyndir, þau gullkorn, sem af
vörum falla, og þær dýrlegu ar-
íur, sem slíkar veizlur bjóða
stundum upp á.
ÞÁ MÆTTI LÍKA hugsa sér
skyndimyn'dir úr einkalífi, svo
sem þegar húsbóndinn kemur
heim vel hífaður og sýnir kon-
unni og rollingunum hver hús-
bóndi er á heimilinu. Margt
fleira mæt'ti auðvitað nefna, en
hér verður staðar numið, þar
sem þetta er aðeins ábending til
þeirra, sem stöðugt bera velferð
vora fyrir brjósti í þessum sorg-
lega vanræktu menningarmál-
um?“ l
2 3. febr. 1961 — Alþýðublaðið