Alþýðublaðið - 09.02.1961, Qupperneq 13

íkt land af
olíu og járni
Bréf um
bjórinn
Herra ritstjóri!
Vinsamlegast langar mig til
að biðja yður fyrir nokkrar
línur út af ölfrumvarpinu, sem
nú liggur fyrir þinginu.
Verður það að lögum, spyrja
menn, vonandi, segir einn,
hvað ætti að vera því til fyr-
irstöðu?
Það vantar peninga í ríkis-
kassann segir annar, það vita
allir landsmenn. En mætti
ekki afla þeirra með öðrum
■ bætti?
Nú, svo er það spursmál hver
kemur til með að drekka
mjöðina, því tæplega ætla
flutningsmenn sjálfir að inn-
byrða sopann.
Auðvitað er ætlunin að
selja bjórinn úr landi, mér
' skilst það vaki fyrir flutn-
ingsmönnum. Hvar er þá mark
aður?
Ekki hjá frændum okkar
Norðmönnum, þeir geta ekki
selt sinn bjór, ekki einu sinni
fvrir glerinu, sem þeir verða
að flytja inn.
Þá eru það Danir, sem vilja
losna við margfalt meira magn
en þeir geta komið úr landi,
þó ná sambönd Dana til all-
margra landa.
Kannske Englendingar fá-
ist til að kaupa af okkur bjór
ef við látum landgrunnið í
staðinn.
En ætli það endi ekki með
því að við megum sjálf drekka
• okkar bjór. Þá er uppfyllt sú
eyða í áfengismálum olckar
sem bjórdýrkenaur tala svo
mikið um. Hófleg áfengis-
neyzla, þá er allt fengið, hver
sjálfum sér nógur, allt er það
-----------:------------<
Aðalfundur
Ferðafélags
Keflavíkur
AÐALFUNDUR Ferðafélags
Keflavíkur var haldinn 5.
febrúar sl. Hafsteinn Magnús-
son, formaður félagsins, fluttr
skýrslu stjórnarinnar. Starf-
semi félagsins var blómleg á
árinu.
Á vegum félagsins var hald-
in ein kvöldvaka og 6 ferðrr
farnar með samtals 150 þátt-
takendum. Félagatalan jókst
um 20 á árinu og eru nú í F. K.
100 meðlimir.
Gengið var til stjórnarkosn-
inga og baðst formaður, vara-
formaður og gjaldkerr undan
endurkosningu.
Stjói'n félagsins skipa nú:
Guðmundur Jóhannesson, for-
maður, Hafsteinn Guðmunds-
son, varaformaður, Hihnar
Jónsson, ritari Guðríður Magn-
úsdóttir, gjaldkeri, og Guð-
björg Brynjólfsdóttir, með-
stjórnandi.
gott og blessað svo langt sém
það nær.
Allir geta fengið það sem
þeir girnast, líka blessaðir ung
lingarnir.
En flutningsmaður spyr:
Væri ekki rétt að heimta eft-
irlit með unglingunum, þegar
í hlut eiga óþroskaðir ung-
lingar?
Einhver ónotagrunur læðist
að ræðumanni, því hann seg-
ir: Æskufólk ætti samt að
ganga undir áfengisheit á með
an það er í skóla, með full-
tingi samfélags og foreldra.
Blessaður maðurinn heldur
kannske að það sé betra.
Það stangast ótuktarlega á
í fullyrðingum bakkusardýrk-
enda, í öðru orðinu t-æta þeir
bindindissamtökin í landinu
í sundur, sem alls ills séu váld
andi. Mennirnir ekki nógu
frjálsir til að fara sér ög sín-
um að voða, ekki varðar aðra
um hvað þeir gera.
En hversvegna þarf þá lög-
gæzlu og barnavernd, og tugt-
hús, svo eitthvað sé nefnt?
Er það til að verja þá fyfir
sjálfum sér?
Á bannárunum tæmdist
fangahúsið í Reýkjavík og lög-
regluþjónar fengu frí, ogheim
ilin urðu þau helgu vé sem
þau eiga í raun og veru að
vera. Húsfaðirinn kom þreytt-
ur heim frá vinnu, seint eftir
ástæðum. Konan gat sofið ró-
leg við hlið barnanna, þótt
faðirinn væri við einhver störf
frameftir.
En hvernig eru alltof mörg
heimilin nú til dags?
Minnsta kosti ekki sá griða-
staður sem þau eiga að vera,
og verða að vera, til þess að
þau beri blessunarríkan ávöxt
í uppeldi barnanna. Þessir
litlu sakleysingjar gjalda
glópsku foreldra og þjóðfélags
hátta, en eru þó aðeins; sak-
lausir allsleysingjar, Jcomnir
upp á það þióðfélag, sem þeir
eru sprottnir úr.
Það er sorglegt að hlusta á
greinda menn koma með ann-
an eins þvætting fram fyrir
þjóðina, að drykkjuskapur
minnki eftir því sem meira er
drukkið. eða mjöðin þynnt.
Léttu vínin levsi af hólmi
sterku vínin, minna verði
drukkið af þeim.
Hvernig dettur nokkrum
manni í hug að maður sem er
búinn að drékka nokkra bjóra
langi ekki í eitthvað sterkara?
Nú vex honum hugur og
allir vegir eru honum færdr,
jafnvel síðasti aurinn fer, og
allt er í lagi! Hvernig er svo
morgundagurinn? Konan þarf
að fá peninga fyrir nauðþurft-
um, hvert fóru peningarnir,
sem ætlaðir voru til heimilis-
ins? Jú, þeir hurfu vegna þess
að byrjunin var einn bjór, svo
tveir, og skriðan sett af stað.
Þið, sem viljið sterkan bjór
í viðbót við það, sem fyrir er
af áfengi og eiturlyfjum, skul-
■uð gera upp við ykkur hver
ábyrgð hvílir á þeim sem sam-
iþykkja frumvarpið. Hvað
segja skýrslur lækna? Þær
segja að áfengur bjór geti gert
menn að áfengissjúklingum.
Enginn þorir að rengja lækna
skýrslurnar.
Það er enginn öfundsverð-
ur að verja gjörðir Bakkus-
ar, svo blóði drifin sem slóð
hans er um víða veröld, fingra
för hans eru auðþekkt fórnar-
lambinu.
Það er sjálfsagt rannsókn-
arefni að nokkur skuli fást til
að verja gjörðir hans. Fyrst
breytir hann manninum í j
flón og síðan í fífl, og stund-
um í hættulegt fífl.
En mennirnir eru smá-
skrýtnir, og það erum við víst
öll.
Þeir sem horfa í gegnum sín
krónugleraugu, þeim líður
flestum vel, en það er aðeins
í augnablikinu. Margir hverj-
ir sitja í upphituðum skrif-
stofurn og láta sér líða vel,
fæstir þessara manna hafa
nokkumtíma haft fyrir iþví að
skyggnast lengra inn í líf með
borgaranna, en sem hinn
þröngi vettvangur þeirra hef-
ur gefið þeim tilefni til.
Hversvegna gera menn sér
að skyldu að ráðast á það fólk
sem hefur gengizt undir merki
góðtemplarareglunnar, þegar
þessi mál koma á dagskrá hjá
þjóðinni?
Það gladdi mig því þegar ég
las grein í Alþýðublaðinu eft-
ir Óskar Jónsson útgerðar- I
mann í Hafnarfirði, sem geng-
ur fram fyrir skjöldu til að
verja gjörðir góðtemplararegl-
unnar. Þegar ég las þessa
grein fannst mér eins og sól-
in brytist fram úr skýja-
þykkni, eftir stóra regnskúr.
í áratugi man ég ekki eftir
því að utanreglumaður hafi
tekið málstað reglunnar, eða
þeirra manna sem hafa verið
að berjast fyrir regluna. Ég
hef því miður ekki farið var-
hluta af því, ég hef legið svo
vel við höggi vegna starfs
míns.
Afleiðingar Bakkusar hafa
oft verið á vegi mínum í hátt
í hálfa öld, sem ég hef gengið
um Hafnarfjarðargötur, jafnt
á nóttu sem degi, því það voru
ekki alltaf bílar í Hafnarfirði,
og því síður götuljós.
Þó maður tali ekki um þakk
læti, þá vonast maður eftir að
sleppa nokkurn veginn heil-
skinnaður frá.
Hvað heldur áhuga mínum
við, er trúin á því að reglan
eigi eftir að sigra, þrátt fyrir
þann öldudal, sem hún er nú
200 km. leið gegnum frum-
skóginn og langt inn í land
Framh. á 14. síðu.
Carracas (IP). — Venezue-
la er eitt af mestu olíulönd-
um heims, og því eitt af auð-
ugustu löndum Vesturálfu.
Nafnið litlu Feneyjar, eins
og nafn landsins raunveru-
lega þýðir, gáfu Spánverjar
landinu er Kolumbus kom
þangað í þriðju ferð sinni
vestur um haf. Þótti þeim
landið líkjast Feneyjum, því
að íbúar þar við Maracaíbó
vatnið byggðu hús sín á stólp
um úti í vatninu.
Allt til 1810 var landið
spönsk nýlenda, en þá hlaut
það sjálfstæði og var Símon
Bolívar fremstur i sjálfstæð-
isbaráttu þess. Það var þó
ekki fyrr en um 1920 að ’Ve-
nezuela fékk þá þýðingu sem
það 'hefur í dag. Þá fundust
olíulindirnar, sem veittu inn
í landið feikilegum auðæf-
um. Olían er tekin úr um 18
þús. borholum úti í Maraca-
iboflóanum, á hásteppunni,
með ánni Orinoco, og í frum-
skóginum í austur hluta Ve-
nezuela. Úr þessum holum
renna hvorki meira né minna
en 140 milljón tonna á ári,
sem gerir Venezuela að öðru
mesta olíulandi heims.
Nýlega varð þar annar dýr-
mætur fundur náttúruauð-
æfa. Inni í landinu, þar sem
enginn maður hafði stigið
fæti sínum þar til á allra síð
ustu árum, fannst feikna-
Ég var einn þeirra lánsömu
að hreppa íbúð í bæjarhúsun-
um svonefndu við Bústaða-
veg. Eitt þeirra skilyrða, sem
sett voru fyrir því að komast
inn í þessi hús, var að eiga
minnst 4 börn og held ég að
Bæjarráð hafi dyggilega hald-
ið þá reglu.
Regla þessi þýddi svo ó-
hjákvæmilega, að á þessu
svæði — Réttarholts- og Bú-
staðahverfi er samankominn
sérstaklega stór barnahópur
miðað við önnur bygginga-
svæði bæjarins.
Við, foreldrar þessa hóps,
höfum sem aðrir, áhyggjur
af líkamlegri og andlegri vel-
ferð þessara ungu íslendinga.
Ein er þó höfuðáhyggja okkar
— en hún er hvernig forða
megi þessum hóp frá stórslys-
um eða jafnvel dauða, vegna
síaukinnar ágengrji tjlaum-
ferðar, sérstaklega um Bú-
magn af járngrýti, hið mesta
sem til þessa hefur fundizt
nokkurs staðar á jörðunni.
Þar á framvegis að vinna um
30 milljón tonn á ári og mun
mikill hluti þess líklega fara
til Evrópu. En fyrst í stað
þurfa 'Venezuelabúar á því að
halda sjálfir. Þarna inni í
landinu við jaðar frumskóg-
arins hafa menn byggt risa-
stóra járnbrennslu, sem
smíðar pípurnar sem olíu
framleiðslan þarf á að halda.
Auk þessara ævintýralegu
náttúruauðæfa eru víðáttu-
miklar ekrur í landinu þar
sem mikið er ræktað af kaffi.
Hvað þessum nærri tak-
markalausu möguleikum við-
kemur, þá stendur landið
Bandaríkjj unum hlutfallslega
framar, ef þessi auðæfi eru
nýtt til fulls.
En einn galli er hér á vel-
meguninni. Dýrtíð er óvíða
meiri en þar. Fyrir sjö árum
kostaði einn fermetri lands í
nágrenni höfuðborgarinnar
Caracas hálfan annan dal, en
nú kostar hann 80—90 dali.
Flugvöllur borgarinnar er
einn mest notaði flugvölluf
heims og hvarvetna í landinu
er unnið að vega og jámbraut
arlagningu yfir steppumar og
inn í myrkiþ’ ^rumþkógay-
ins. Eftir Orinoco ánni sigla
nú stór flutningaskip um
Framh. á 14. síðu ,
staðaveginn. — Þessi gata virð
ist í hraðvaxandi mæli nálg-
ast það að verða kappaksturs-
braut taugatruflaðra ökuníð-
inga, sem aka jafnt rúmhelga
og sérstaklega helga daga á
tvö eða þreföldum hámarks-
hraða (innanbæjar).
Vilja nú ekki umferðaryf-
irvöldin athuga aðstæður okk
ar hér, áður en citthvert stór-
slysið hefur átt sér stað. Þess-
um orðum mínum beini ég til
lögreglunnar og umferðanefnd
ar.
Lögregluþjónar mættu sjást
hér oftar, auk þess sem
merkja mætti upp aðal hættu-
svæðin, sem ég vona að allir
geti verið okkur sammála um
að séu hér fyrir hendi.
Gerum það sem mögulegt
er, áður en það hefur skeð
sem ekki verður bætt.
Bæjarhúsaíbúi.
Bærinn og börnin
á Bústaðaveginum
Alþýðublaðið — 9. föbr. 1961 J3