Alþýðublaðið - 09.02.1961, Blaðsíða 15

foið bezta, en það verður hálf
óþægilegt að hitta þau aftur
■og ég viQ gjarnan fresta því
ögn. Komið þér með mér í
smá skemmtigöngum um garð
inn, ungfrú Creswell, og é«
skal segja yður allt.“
Caroiine sá ekkert rangí
við þetta, svo þau gengu fná
Ihúsinu og á leiðinni sagði
hann henni frá því hvernig
hann hafði hitt Benjamin
Crane og þannig skilið hvað
gekk á.
„Ég vissi alls ekki að lög-
reglan var á eftir mér,“ sagði
Caroíline loks. „Þetta 'hlýtur
að hafa verið mikið áfa'll fyr-
ir yður.“
„Það var það,“ sagði hann.
„Sú tilhugsun að þér væruð
að reyna að standa uppi í
hárinu á Trench gerði mig
dauðskelkaðan. Hins vegar
kom mér ekki til hugar að
þér hefðuð lagt á ráðin með
iþjófnaðinn, ékki einu sinni
að þér hefðuð verið samsek.
Satt að segja sveið mér sár-
in gyllti súlurnar og varpaði
skugga þeirra á gólfið.
„Þarna sjáið þér sjálf,“
sagði Guy lágt. „Það er ekk-
ert að óttast.“
Caroline leit umhverfis sig
og smátt og smátt hvarf mar-
tröðin. Hún hló titrandi
hlátri. í
„Þetta er rétt,“ sagði hún.
>,Ég Var heimsk og það var
gott að þér neydduð mig til
að koma hingað.“ Hún gekk
að marmarabekknum og sett
ist. „Eruð þér alveg viss um
að þétta fréttist ekki?“
„Alveg viss,“ svaraði hann
rólega. „Crane er búinn að
fá glæpamanninn og nægar
sannanir og frændi yðar veit
að það er nauðsynlegt að
þegja! Ég ók honum til Lcnd
„Ó,“ sagði hún. „Eigið þér
við að Jane bað mig um að
vera hjá sér? Ég vildi gjarn-
an gera það, en ég heíd að
það sæmi ekki. Ég erviss utm
að hún ætti að fá sér eldri
konu ... já, og konu, sem
hefur meira vit í kollinum en
ég. Auk þess . ..“
„Mér kom það nú ekki til
hugar,“ sagði hann jafn ró-
legur og fyrr. „Ef þér þegið
og gefið mér færi á að kom-
ast að augnablik, þá hafði ég
hugsað mér að biðja yður Um
að giftast mér.“
Hún greip andann á lofti
c-g leit skelfingu lostin á
hann. „En þér getið ekki gifzt
MÉR!“
Rödd hans skalf af niður-
bældum hlátri. „Hvers vegna
ekki? Eru þér gift, eða lofuð
einhverjum?“
„Þér vitið vel að svo er
ekki!“ Hún r©is á fætur og
æddi um gólfið meðan hún
neri saman höndum. „En það
sæmir ekki! Ée á ekki eyri!“
ihönd hans, en fannst hún
samt þurfa að mótmæla: „Eft-
ir að hafa þekkt mig í viku?“
„Á minni tíma en svo,“
■sagði hann stuttur í spuna.
„Og ég var svo heimskur að
álíta að þú elskaðir mig einn-
ig!“
„Það geri ég líka,“ hvíslaði
ihún og gafst alveg upp á láta
látunum. „En ég barðist gegn
þvi. Mig dreymdi ekki um að
þú viidir giftast mér, ég sem
er þín svo óverðug."
„Ég hef margsagt þér að ég
dæmi ekki eins og heimur-
inn“, sagði hann og tók hana
'í faðm sér. „Og í svona mál-
um er öll afskiptasemi hrein
frekja! Ég vil ekki heyra
þetta aftur!“
Það leið löng stund unz Ca
roline gat talað á ný, en þá
sagði hún stríðnislega: „Þú
sagðir mér einu sinni að þú
giftir þig aðeins af skyldu-
rækni. Þú kvaðst líka aðeins
giftast konu, sem hvorki væri
rómantísk né ætlaðist til
ast að þér skylduð ekki trúa
mér fyrir því, sem amaði að.“
„Ef þér aðeins vissuð hve
mjög mig langaði til þess,“
stundi hún. „Alla leiðina frá
London og alveg þangað til
að ég kvaddi yður. Ég varð
að beita allri sjálfsstjórn
minni tif að þegja. George
vildi -að ég tryði yður fyrir
því.“
„Það er í fyrsta skipti, sem
mér skilst að frændi yðar
hafi snefil af gáfum,“ sagði
Guy. „Hvers vegna fóruð þér
ekki að ráðum hans?“
„Hvernig gat ég gert það?
Þér höfðuð þegar hjálpað
mér svo mikið og þetta var
leiðindamál. Ég gat ekki sagt
yður frá því.“ Hún þagnaði,
því án þess að hún hefði veitt
því eftirtekt, vcru þau komin
að vatninu og litia lystihúsið
var rétt hjá. „Við skulum
snúa við,“ hvíslaði hún lágt.
>>Ég get ekki litið þennan
stað augum án þess að minn-
ast þess hve hræðilegt skeði
þar, ég held að ég muni aldr
ei geta farið þangað aftur.“
„Vitleysa!11 sagði herra Ra-
venshaw áfcveðinn. „Ég veit
vei að þetta var voðalegt fyr
ir yður, en þér verðið að
reyna að ná yður. Trench sit
ur í fangelsi margar mílur
héðan og það er ekkert að
óttast nú.“
Hann tók fast um handlegg
hennar og neyddi hana til að
ganga inn í lystihúsið. Það
var ekki stærra en lítið her-
bergi og tveir bogalagaðir
marmarabekkir lágu um-
hverfis styttu af Díönu. Sól-
on og Crane kom á eftir með
tfangann og ég notaði tæki-
tfærið til að prédika yfir Cres
well hve heimskulegt það
væri að láta mann eins og
Trenoh ná slíku valdi yfir
sér. Ég veit ekki hve lengi
hann man eftir því, sem ég
sagði við hann, en hann lof-
aði mér að fara aftur að
vinna við verzlun afa síns og
ég held að hann hafi orðið
það hræddur, að hann haldi
sig á mottunni um stund.“
Hann nam staðar við hlið
hennar, hvíldj annan fótinn
á ibekknum og olnbogann á
knénu. „Og ungfrú Cres-
Well?“ spurði hann brosandi.
„Hvað 'hetfur hún hugsað sér
að gera?“
„Letty — frú Fenton —•
hefur beðið mig að vera
'kennslukona elzta sonar 'síns.
Hún á mörg yngri börn, -svo
ég hef nóg að gera fáein ár.
Ég fer með henni þegar hún
fer aftur til London.“
„Ég skil!“ Hann leit óskilj-
anlegu augnaráði á hana. „Og
hafið þér ákveðið að taka
þessu tilboði ungfrú Cres-
well?“ ’ f
Hún starði á hann. „Það
væri heimskulegt að gera það
ekki! Theodore er indælis
snáði og ég veit að það verð-
,ur komið betur fram við mig
á heimili Lettyjar en vant er
ium kennslukonur. MÉR
finnst ég hafa verið heppin.“
„Það efast ég ekki um, ung
frú Creswe(ll,“ isagði hann
'brosandi. „En ég hef annað
að bjóða yður, madam.“
„Það er mikið áfall fyrir
mig,“ sagði hann jafn rólegur
og áður. „Ég hefði haldið að
við gætum lifað á því sem ég
á!“
„Þér vitið hvernig ættingj
ar mínir eru!“
„Ég held að þeir skipti ekki
neinu máli.“ Hann reis upp
og leit hlæjandi á hana. „Ég
skal sjá um að þeir verði
ekki hrifnir af okkur.“
Hún nam 'staðar frammi
fyrir styttunni og sneri baki
við honum. „Mannorð mitt ér
líka einskis virði eftir það
sem skeði í vikunni sem
ieið,“ sagði hún ibrostinni
röddu.
„Þeim mun fremur ættum
við að gifta okkur sem fyrst.“
Hann gekk til hennar, tók
um axlir hennar og sneri and
liti hennar að sínu. „Hefurðu
lokið máli þínu, hjartað mitt,
eða eru fleiri mótmæli gegn
því _að þú gitftist mér?“
„Ég ier viss um að þau eru
óteljandi,11 sagði hún lágt.
„Ég bara man ekki eftir
neinu núna.“
„Þá skal ég gefa þeir eina
góða ástæðu til að játast
mér,“ sagði hann lágt. Hann
tók undir höku hennar og
neyddi hana til að liíta í augu
sér og nú voru augu hans al-
varleg. „Ég elska þig mjög
heitt, Cardline.“
Hún lagði 'hönd sína ýfir
slíks af þér. Sú lýsing á ekki
við mig.“
Hann kinkaði kolli og ieit
hlæjandi á 'hana.
„Nei, élskan mín, ég veit
það. Yið höfum ekki þekkzt
í meira en viku og á þeim
tíma hef ée neyðst til að
bjarga þér úr fangelsi, frá
nauðgun og morði, svo ég
rninnis ekki á aðra eins smá
muni og yfirhylmingu um
þjófnað. Finnst þér það ekki
heppilegt að ég skuli fyrir
löngu vera hættur við állar
almennings hugmyndir um
hjónaband?11
„Jú en mér finnst ekki
réttlátt að dæma mig eftir
því sem skeð hefur þessa
viku,“ sagði hún dreym-
andi. „Það er ekki mér að
kenna að þetta kom fyrir —
að minnsta kosti ekki mér
einni að kenna — og þú mátt
ekki imynda þér að ég sé vön
öðru eins cg 'þessu. Líf mitt
hefur verið tilbreýtingar-
laust.“
Guy hló hátt. „Mér hefur
iétt mikið við að heyra það,“
fullvissaði hann hana. „Hve
heitt sem ég elska þig gæti
ég ekki hugsað mér að allt
mitt líf yrði jafn_ erfitt og
undanfarna daga. Ég held að
það sé of þreytandi til lengd
((
ar.
„Það er ég viss um,“ við-
urkenndi hún ’hlæjandi. „Smá
Eftir Sylvia Thorpe
æviníýri eru ágæt, en ég hef
fengið nóg núna.“ Hún koijs
laust við kinn hans og bætti
alvarleg við: „En ertu alveg
viss, Guy? Ég er enn róman-
tísk að eðlisfari og ég held að
það sé ekkj álitið Vefa að
elska mannin sinn eins og ég
elska þig.“
„í því tiliti lerum við lík,“
sagði han og tók um hönd
hennar og kyssti á hana. „Við
skulum ekki fylgja gömlum
reglum um það hvað sæmir,
heldur okkar eigin. Ég mun
ekki hika ei'tt augnáblik við
að sýna heiminum hve heitt
ég elska konuna mína. Og
fari svo að hún hætti sér í
fleiri ævintýr, reiðist ég
mjög fái ég ekki að taka þátt
í þeim. Skilurðu það?“
Ungfrú Caroline Creswell
kinkaði auðmjúk kolli og
lagði hendurnar um háls hon”
um. Svo gaf hún sig kossum
hans á vald.
E N D I R
Guðlaugur Einarsson
Málflutningsstofa
Aðalstræti 18.
Símar 19740 — 16573.
VAGN E. JÓNSSON
Málflutningur — Innheimta
Austurstræti 9.
Símar 1 44 00 og 1 67 66
Rförgarður
4»augaveg 59. ! ’
Alls konar karlmannafaínaí-
nr. — Afgreiðum föt ettíat
máli eða eftir oðmerf mt9
atuttum fyrirvar*.
tlltíma
Fatadeildin.
KAUPUM
hreinar uilar-
fuskur.
BALDURSGÖTU 30.
Húsgögu í urvali
á gjafverðj
Lagfærð — notuð.
Skápar frá kr. 150,—
Kommóður frá kr. 350,—
Borð frá kr. 125,—
Stólar fra kr. 2l>0,—
o. m, fl. Opið frá kl. 4—7.
Laugardag 10—1 og 4—6.
Garðastræti 16. — Bílskúrinn.
Alþýðublaðið — 9. febr. 1961